Ηταν στα δάκρυα ενός δεκάχρονου κοριτσιού που προσωποποιήθηκε  η προσφυγική κρίση στη Γερμανία. Η Ρέεμ Σαχβίλ, το περασμένο καλοκαίρι, δεν είχε  μπορέσει να συγκρατηθεί και ξέσπασε σε κλάματα, όταν σε  ανοικτή συζήτηση με την γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ ρώτησε εάν θα παρέμενε η οικογένεια της στην χώρα και η απάντηση που έλαβε ήταν ότι δεν μπορούν να μείνουν όσοι δεν πληρούν τα κριτήρια παραμονής στη Γερμανία. Το ξέσπασμα της νεαρής Παλαιστίνιας είχε συγκλονίσει εκατομμύρια  τηλεθεατές τόσο στη χώρα όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο και είχε εγείρει πολλά ερωτήματα για τη στάση του Βερολίνου. Λίγες ημέρες μετά το πρόβλημα άρχισε να παίρνει μορφή χιονοστιβάδας.

Η εφημερίδα Bild, σύμφωνα με πληροφορίες της, αναφέρει ότι τελικά στην τετραμελή παλαιστινιακή οικογένεια της Ρέεμ  δόθηκε παράταση στην άδεια παραμονής τους, που έληγε τον Μάρτιο του 2016, μέχρι το Σεπτέμβριο του 2017. Μάλιστα ο πατέρας του κοριτσιού βρήκε δουλειά σε έναν από τους φορείς που ασχολούνται με την προσφυγική κρίση. Όπως δήλωσε και ο Λόρενς Καφίερ, υπουργός Εσωτερικών του κρατιδίου Μέκλενμπουργκ–Βορπόμενς, «είμαι ικανοποιημένος που διευθετήθηκε το θέμα της άδειας παραμονής της Ρέεμ. Η περίοδος της ανασφάλειας πέρασε και τώρα μπορεί να παραμείνει εδώ». Ισως το καλύτερο δώρο αγάπης για αυτές τις ημέρες.

Είναι σαν να το βλέπεις στο σινεμά:

Μπάρι, 18 Οκτωβρίου 2010. Στην αίθουσα συνεδρίων του ιταλικού Γεωπονικού Ινστιτούτου της Μεσογείου, ενός από τα πιο φημισμένα κέντρα ερευνών διεθνώς, έχουν συγκεντρωθεί μερικοί από τους πιο σημαντικούς φυτοπαθολόγους του κόσμου. Ο τίτλος του συνεδρίου είναι «Phytosanitary Workshop on the Quarantine Pathogen Xylella fastidiosa». Το θέμα αφορά σε ένα τρομερό βακτήριο – αυτό είναι η Xylella fastidiosa – το οποίο έχει πλήξει τις Ηνωμένες Πολιτείες και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες. Το βακτήριο έχει την ιδιότητα της Μέδουσας: μπορεί μέσα σε ελάχιστο χρόνο να κάνει ένα ελαιόδεντρο σαν πέτρα. Μερικές ημέρες νωρίτερα είχε φτάσει στο Ινστιτούτο ένα σωληνάριο με το βακτήριο από την Ολλανδία. Η επιγραφή με κόκκινα γράμματα στη συσκευασία ήταν σαφής: «Επικίνδυνο».

Φεβρουάριος 2013. Η οικογένεια Ρούσο, που έχει λίγα ελαιόδεντρα στην περιοχή της Καλλίπολης, διαπιστώνει  ότι οι ελιές έχουν πληγεί από μια περίεργη ασθένεια: είναι όλες άσπρες και ξερές. Επειτα από λίγες ημέρες τα δέντρα που έχουν ασθενήσει στην περιοχή είναι εκατοντάδες. Ανήσυχοι οι ντόπιοι ειδοποιούν τις Αρχές. Οι γεωπόνοι αδυνατούν να καταλάβουν τι συμβαίνει.

Αύγουστος 2013. Σε έναν καθηγητή, τον Τζοβάνι Πάολο Μαρτέλι, έρχεται ξαφνικά μια ιδέα: να ερευνηθεί εάν η «Μέδουσα» είναι το βακτήριο Xylella, το οποίο μέχρι τότε ήταν εντελώς άγνωστο στην Απουλία. Επειτα από λίγες εβδομάδες, οι φόβοι του καθηγητή επιβεβαιώνονται: στα δέντρα εντοπίζεται το «DNA της ολλανδικής Xylella fastidiosa», όπως αναφέρεται σε έκθεση που υπογράφει μεταξύ άλλων και ο ίδιος.

Οκτώβριος 2013. Στην περιοχή καταφτάνουν αξιωματούχοι από το ιταλικό υπουργείο Γεωργίας, την ιταλική Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας, την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ολοι τους συμφωνούν ότι κινδυνεύουν άμεσα τουλάχιστον ένα εκατομμύριο δέντρα, πολλά από αυτά αιωνόβια. Αποφασίζεται να κοπούν άμεσα περισσότερα από δέκα χιλιάδες προκειμένου να αποφευχθεί η επιδημία.

Σήμερα. Το ερώτημα είναι ένα: Πώς έφτασε το φονικό βακτήριο στην Απουλία; Τα σενάρια είναι δύο. Το πρώτο λέει ότι η φύση και οι ελιές έπεσαν θύματα ασυνείδητων καθηγητών, διεφθαρμένων πολιτικών, πολυεθνικών και γαιοκτημόνων που διψούν για χρήμα. Το δεύτερο ότι ένοχοι είναι ασυνείδητοι δικαστές και παρανοϊκοί σύμβουλοι, οι οποίοι κατηγόρησαν τους επιστήμονες άδικα. Πού βρίσκεται η αλήθεια; Η Xylella ήρθε από τα διακοσμητικά φυτά που εισήχθησαν στην Ιταλία από την Κόστα Ρίκα, όπως λένε οι ακαδημαϊκοί, ή ξέφυγε από εκείνο το συνέδριο από αμέλεια των συνέδρων, όπως υποστηρίζουν οι δικαστές; Οποια και να είναι η αλήθεια, κάποιοι από αυτούς τους ειδικούς προειδοποιούν: τα εμπειρικά δεδομένα δείχνουν ότι το κόψιμο των δέντρων αυξάνει τον κίνδυνο επιδημίας. Το θρίλερ, δηλαδή, συνεχίζεται. Και ο κίνδυνος τώρα, λένε οι ειδικοί, είναι το βακτήριο να περάσει τα σύνορα της Ιταλίας και να φτάσει στην Ισπανία και την Ελλάδα που τις Μέδουσες τις είχε αφήσει στην αρχαιότητα.

Δεν τον λένε Γιάνη αλλά Ρόμπερτ. Ρόμπερτ Μουγκάμπε. Και είναι ο αειθαλής πρόεδρος της Ζιμπάμπουε, την οποία έχει οδηγήσει στο οικονομικό χάος κάμποσες φορές. Ο Μουγκάμπε βρίσκεται στην εξουσία από το 1980. Το 1990 ανακοίνωσε την πτώχευση της χώρας, τη πρώτη δεκαετία τύπωσε βουνά από το τοπικό νόμισμα, κι όταν ο πληθωρισμός έφτασε κάπου στο πεντακόσια δισεκατομμύρια τοις εκατό, εισήγαγε το αμερικανικό δολάριο (και δευτερευόντως το νοτιοαφρικανικό ριάντ) ως νόμισμα εμπορικών συναλλαγών αλλά και καταβολής μισθών. Και τώρα, αυτός ο μάγος της οικονομίας προχώρησε στο τελευταίο του κόλπο. Από σήμερα στη Χαράρε είναι ελεύθερο προς χρήση το κινεζικό γιουάν.

Περισσότερο από πρακτική αξία, σημειώνουν οι FT, το κόλπο έχει συμβολισμό. Στην ενέργεια του Μπουγκάμπε μπορεί να δει κανείς άλλο ένα σημάδι της επέλασης του Βασίλειου του Ουρανού στη Μαύρη Ηπειρο. Ποιος θα χρησιμοποιήσει το γιουάν σε μια φτωχή χώρα της οποίας το ΑΕΠ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και όπου ο συνηθισμένος τρόπος συναλλαγών είναι η ανταλλακτική οικονομία; Ο βοηθός του μάγου, δηλαδή ο υπουργός Οικονομικών της Ζιμπάμπουε, εξήγησε ότι η εισαγωγή του γιουάν θα διευκολύνει τον τουρισμό από την Κίνα. Προς το παρόν τουριστικό ρεύμα δεν υπάρχει. Ο κινέζος πρόεδρος, πάντως, βρέθηκε τον περασμένο μήνα στη χώρα και πολύ γενναιόδωρα έσβησε ένα χρέος 40 εκατομμυρίων δολαρίων που θα έπρεπε να εξοφλήσει ο μάγος έως το τέλος του χρόνου. Ο οποίος με τη σειρά του, στα 91 του χρόνια, ετοιμάζει τη διαδοχή του. Το φαβορί είναι ο βλοσυρός Μναγκάγκουα, γνωστός στη χώρα του και ως «ο Κροκόδειλος».

Ας το φανταστούμε σαν μια φυτεία μεγάλη σε έκταση περίπου όσο η Ελλάδα ή σαν μια ζώνη το πλάτος της οποίας θα φτάνει τα 15 χιλιόμετρα και το μήκος τα 7.400. Ας το φανταστούμε ακόμη να απλώνεται στην Αφρική από τον έναν ωκεανό ως τον άλλον, διασχίζοντας έντεκα χώρες από το Ντακάρ ως το Τζιμπουτί. Αυτό είναι το Μεγάλο Πράσινο Τείχος που θεωρητικά θα μπορούσε να σταματήσει την επέλαση της Σαχάρας προς τον Νότο, να μειώσει την ερημοποίηση του Σαχέλ (της στεπιτκής λωρίδας νότια της ερήμου που ξεκινά από δυτικά προς ανατολικά απ’ τη Σενεγάλη συνεχίζει σε νότια Μαυριτανία κεντρικό Μάλι, βόρεια Μπουρκίνα Φάσο, κεντρικό Νίγηρα, βόρεια Νιγηρία, κεντρικό Τσαντ, το κεντρο-βόρειο Σουδάν και καταλήγει στην βόρεια Ερυθραία στα παράλια της Ερυθράς Θάλασσας) και να δώσει μια ανάσα σε έναν δασικό πνεύμονα που κάθε χρόνο μειώνεται κατά 1%.

Το Τείχος έχει σχεδιαστεί από το 2005 αλλά μόνο σήμερα η Σενεγάλη έκανε το πρώτο βήμα φυτεύοντας 12 εκατομμύρια δέντρα κατά μήκος μιας λωρίδας 150 χιλιομέτρων. Θα πρέπει, όμως, να συνδράμουν και οι άλλοι στη δημιουργία του «πιο μεγάλου σχεδίου αγροτικής ανάπτυξης». Ο στόχος είναι φιλόδοξος αλλά θα μπορούσε να επιτευχθεί. Στη Διάσκεψη για το Κλίμα που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες εβδομάδες στο Παρίσι αποφασίστηκε να ενισχυθεί το σχέδιο από τους μεγάλους με 4 δισεκατομμύρια δολάρια σε βάθος πενταετίας. Μπορεί να το δει κανείς και σαν επένδυση. Γιατί η κατασκευή του Μεγάλου Πράσινου Τείχους ελπίζεται ότι βοηθήσει τις τοπικές οικονομίες με αποτέλεσμα να συγκρατηθούν τόσο οι ροές των οικονομικών μεταναστών όσο και η ενίσχυση ακραίων οργανώσεων. Με άλλα λόγια: Μία ακακία, πολλές ακακίες εναντίον της Αλ Κάιντα και της Μπόκο Χαράμ.

Πριν από δώδεκα χρόνια ογδόντα εννέα οργανωμένοι οπαδοί της FC Berlin, της ομάδας ποδοσφαίρου του Βερολίνου που παίζει στη δεύτερη κατηγορία, αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια χριστουγεννιάτικη χορωδία, η οποία στο μεταξύ έχει μετατραπεί σε μια από τις πιο διάσημες της χώρας. Στην εκδήλωση της Τετάρτης, προπαραμονή  των Χριστουγέννων, στο γήπεδο Αλτεν Φερστεράι, η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο: συγκεντρώθηκαν περισσότεροι από 150.000 θεατές και στο γήπεδο δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα μαγική όσο και μοναδική. Κρατώντας αναμμένα κεριά και φορώντας τον παραδοσιακό σκούφο του Άγιου Βασίλη, χορωδοί και θεατές τραγούδησαν όλοι μαζί παραδοσιακά χριστουγεννιάτικα τραγούδια και μελωδίες μετατρέποντας ουσιαστικά το γήπεδο σε μια από τις μεγαλύτερες χορωδίες του κόσμου.

Το φαινόμενο των οπαδικών χορωδιών έχει περάσει προ πολλού τα όρια του Βερολίνου. Ηδη 32.000  οργανωμένοι οπαδοί της Κολωνίας συγκεντρώθηκαν την περασμένη Κυριακή στο στάδιο Ράιν Ενεργκί  και έψαλαν χριστουγεννιάτικα τραγούδια . Το ίδιο έγινε και στο Άαχεν, στη Δρέσδη,  αλλά και στο Μόναχο. Το πιο συγκινητικό είναι ίσως το γεγονός οι οπαδοί ήταν από αντίπαλες ομάδες ποδοσφαίρου, που όμως ενωμένοι, φορώντας τα κασκόλ των ομάδων τους, τραγούδησαν την Άγια Νύχτα. Το πνεύμα των Χριστουγέννων σε όλο του το μεγαλείο.