Καλλιτεχνική απεικόνιση του εξωπλανήτη K2-141b, που η μία πλευρά του είναι μια κόλαση και η άλλη ένας απόλυτα παγωμένος κόσμος, ενώ δημιουργούνται συνεχώς βροχές πετρωμάτων |
Θέματα

Βρέχει πέτρες στον πιο «ακραίο» εξωπλανήτη

Εναν μοναδικό, όσο και απόλυτα τρομακτικό κόσμο περιγράφουν οι επιστήμονες που μελέτησαν τον πλανήτη K2-141b. Θάλασσες από μάγμα, βροχές από πέτρες και θερμοκρασίες χιλιάδων βαθμών Κελσίου στη μία πλευρά του, αλλά εκατοντάδων βαθμών υπό το μηδέν στην άλλη, συνθέτουν ένα απόκοσμο σκηνικό
Protagon Team

To 2018, σε απόσταση 200 ετών φωτός από τη Γη ανακαλύφθηκε ένας εξωπλανήτης με μέγεθος 5 φορές μεγαλύτερο από αυτό της Γης. Ο K2-141b, όπως ονομάστηκε ο πλανήτης, βρίσκεται πολύ κοντά στο μητρικό άστρο του και ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από αυτό σε περίπου οκτώ ώρες. Ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Γκιανγκ Νγκιούγιεν του Πανεπιστημίου Γιορκ στο Τορόντο κατάφερε να μελετήσει τις συνθήκες αυτού του πραγματικά εξωτικού κόσμου και να κάνει μετεωρολογικές προβλέψεις.

Οπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Telegraph, τα δύο τρίτα του πλανήτη βλέπουν μόνιμα το φως του άστρου και οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται εκεί αγγίζουν τους 3.000 βαθμούς Κελσίου. Υπάρχουν σε αυτές τις περιοχές θάλασσες μάγματος που έχουν βάθος 100 χλμ.! Την ίδια στιγμή που τα δύο τρίτα του πλανήτη κυριολεκτικά φλέγονται, οι σκοτεινές περιοχές είναι στην… κατάψυξη. Οι θερμοκρασίες εκεί είναι -200 βαθμοί Κελσίου, συνθήκες στις οποίες παγώνει το άζωτο. Επίσης, οι άνεμοι που σχηματίζονται στον K2-141b έχουν ταχύτητα τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτή του ήχου.

Πετροβρόχια

Αλλο, άκρως εντυπωσιακό από πολλές πλευρές χαρακτηριστικό του εξωπλανήτη είναι ότι υπάρχει μια ατμόσφαιρα, η οποία δημιουργεί συνθήκες εξάτμισης, αλλά αντί να εξατμίζεται νερό, όπως στη Γη, εκεί εξατμίζονται πετρώματα. Δημιουργείται στη συνέχεια μια διεργασία παρόμοια με αυτή που προκαλεί τις βροχές στη Γη. Τα συστατικά των εξατμισμένων πετρωμάτων μετακινούνται από τους τρομερούς ανέμους στη σκοτεινή πλευρά του πλανήτη, όπου συμπυκνώνονται και τελικά επιστρέφουν στη φωτεινή πλευρά και πέφτουν μέσα στις θάλασσες μάγματος.

«Ολοι οι βραχώδεις πλανήτες, συμπεριλαμβανομένης της Γης, ήταν αρχικά κόσμοι λιωμένων υλικών, αλλά αργότερα οι θερμοκρασίες μειώθηκαν και τα υλικά στερεοποιήθηκαν. Οι πλανήτες στους οποίους κυριαρχεί η λάβα μάς προσφέρουν στοιχεία για αυτό το πρώιμο στάδιο πλανητικής εξέλιξης» αναφέρει ο Νίκολας Κάουαν, καθηγητής του Πανεπιστημίου McGill University στο Μόντρεαλ και μέλος της ερευνητικής ομάδας.