Εξαφανίζεται και επανεμφανίζεται. Κατεβαίνει στο καταφύγιο και ανεβαίνει στους δρόμους. Αγνοείται κατά τη διάρκεια της ημέρας και δίνει το παρών κατά τη διάρκειας της νύχτας. Η προσωπική αντίσταση του Βολοντίμιρ Ζελένσκι δεν είναι η τραγωδία ενός ανθρώπου φαιδρού, όπως όλοι, λίγο πολύ, τον θεωρούσαν έως και πριν από λίγες ημέρες.
Ο κωμικός ηθοποιός που υποδυόταν τον πρόεδρο της Ουκρανίας στην τηλεόραση κατάφερε να ανέλθει, σχεδόν τυχαία, στην εξουσία και, εσχάτως, να μετατραπεί σε πραγματικό ηγέτη. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα κατέστη τραγικός ήρωας από τον οποίο θα μπορούσε να εξαρτάται η επιτυχία ή αποτυχία του πολέμου που ο ξέφρενος Πούτιν κήρυξε στην πατρίδα του και σε ολόκληρη τη Δύση.
Σύμφωνα με σχετική καταγγελία των ΗΠΑ στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το όνομά του είναι πρώτο στη λίστα με τους εχθρούς του Κρεμλίνου που πρέπει άμεσα να εξοντωθούν και φέρουν στις τσέπες τους οι ρώσοι στρατιώτες που έχουν φτάσει μέχρι τα περίχωρα του Κιέβου.
Για αυτόν τον λόγο την Παρασκευή ο Τζο Μπάιντεν συνομίλησε μαζί του επί σαράντα λεπτά και η Γαλλία απέστειλε επίλεκτη αστυνομική μονάδα στην πρεσβεία της στο Κίεβο, δηλώνοντας, δια στόματος του γάλλου υπουργού Εξωτερικών Ζαν – Ιβ Λε Ντριάν, έτοιμη να συνδράμει τον ουκρανό πρόεδρο σε περίπτωση ανάγκης.
Γιατί ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι θα μπορούσε να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στο πλαίσιο της αποκαλούμενης στην Ουάσιγκτον «porcupine strategy». «Η στρατηγική του ακανθόχοιρου αποσκοπεί στο να καταστεί η Ουκρανία το νέο Αφγανιστάν της Ρωσίας, ακόμη και εάν ο Πούτιν καταφέρει αρχικά να καταλάβει το Κίεβο, να ανατρέψει ή να εξοντώσει τον Ζελένσκι και να τον αντικαταστήσει με ένα ανδρείκελο της Μόσχας», εξηγεί σε ανάλυσή του ο Πάολο Μαστρολίλι, ανταποκριτής της La Repubblica στη Νέα Υόρκη.
Το Πεντάγωνο εξετάζει ήδη τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε – δίχως αμερικανός στρατιώτης να πατήσει το πόδι του στην Ουκρανία – να εκπαιδεύσει και να οπλίσει ένα μελλοντικό ουκρανικό αντάρτικο, «ούτως ώστε να επαναληφθεί ότι έκαναν οι μουτζαχεντίν (στο Αφγανιστάν) κατά τη δεκαετία του 1980, συμβάλλοντας στην κατάρρευση της ΕΣΣΔ», αναφέρει ο ιταλός δημοσιογράφος.
Οσον αφορά τον Ζελένσκι και τον καίριο ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ή μάλλον διαδραματίζει ήδη σε αυτό το πλαίσιο, αρκεί να σημειωθεί πως το πρωί του Σαββάτου υποστήριξε κατά τη διάρκεια ενημέρωσης Τύπου ότι τα σχέδια του Πούτιν δεν ευοδώθηκαν και, προτρέποντας τον στρατό και τις λοιπές δυνάμεις ασφαλείας αλλά και τους απλούς πολίτες της Ουκρανίας να συνεχίσουν να αντιστέκονται στους ρώσους εισβολείς, προέβλεψε πως «θα κερδίσουμε».
Πώς, όμως, από καρικατούρα προέδρου κατέστη ο Ζελένσκι θαρραλέος ηγέτης της εμπόλεμης Ουκρανίας; Μετά την αναπάντεχη επικράτησή του στις προεδρικές εκλογές του 2019 έναντι του Πέτρο Ποροσένκο, πολλοί, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό, αμφέβαλλαν για τις όποιες ικανότητές του.
Ο ουκρανός ηγέτης και νούμερο ένα καταζητούμενος του Κρεμλίνου γεννήθηκε το 1978 στο Κριβί Ριχ που βρίσκεται σε μία ρωσόφωνη περιοχή της νοτιοανατολικής Ουκρανίας. Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της Μόσχας περί νεοναζί που κυβερνούν την Ουκρανία, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι εβραίος. Ο παππούς τους Σεμιόν υπηρέτησε στον Κόκκινο Στρατό και πολέμησε τους ναζί, ενώ τα τρία του αδέλφια του έπεδαν θύματα του Ολοκαυτώματος.
Ωστόσο στην προεδρία της Ουκρανίας ο Ζελένσκι κατάφερε να εκλεγεί χάρη στην υποστήριξη του ουκρανού ολιγάρχη Ιχόρ Κολομόισκι, δίνοντας, έτσι, την εντύπωση ότι ήταν υποχείριο μιας διεφθαρμένης ελίτ.
Σπούδασε Οικονομικά αλλά επέλεξε να ασχοληθεί με την υποκριτική. Κάποια στιγμή ίδρυσε την Kvartal 95, μία εταιρεία παραγωγής ταινιών και τηλεοπτικών σειρών, μεταξύ των οποίων και η πολιτική σάτιρα «Υπηρέτης του Λαού», χάρη στην οποία ο Ζελένσκι κατέστη ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ των Ουκρανών, υποδυόμενος τον «Βασίλ Γκολομπορόντκο», έναν τριαντάρη καθηγητή Γυμνασίου που εκλέγεται αναπάντεχα στην προεδρία της χώρας, χάρη σε ένα βίντεο κατά τη διαφθοράς.
Αλλά υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του να υποδύεσαι έναν πρόεδρο και του να καλείσαι να επιτελέσεις τα καθήκοντά του. Αρχικά ο Ζελένσκι κατηγορήθηκε ότι επρόκειτο να υποκύψει στα όποια αιτήματα του Πούτιν ενώ στη συνέχεια ενεπλάκη στην παραπομπή του Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος του είχε ζητήσει να ερευνήσει τις δραστηριότητες του γιου του Τζο Μπάιντεν στην Ουκρανία.
Οσον αφορά την αντιπαράθεση που εξελίχθηκε σε πόλεμο με τη Ρωσία, την περασμένη Δευτέρα, σε άρθρο της στους New York Times, η ουκρανή δημοσιογράφος και αρχισυντάκτρια της εφημερίδας Kyiv Independent Ολγκα Ρουντένκο έκανε λόγο για έναν «Κωμικό που Εγινε Πρόεδρος» και έχει εμπλακεί σε καταστάσεις που αδυνατεί να αντιμετωπίσει.
Επειτα από τρεις ημέρες, ωστόσο, ο Πούτιν διέταξε τα στρατεύματά του να εισβάλουν στην Ουκρανία και ο Ζελένσκι φόρεσε γιλέκο παραλλαγής και άρχισε να ενεργεί ωσάν πραγματικός ηγέτης, διαβεβαιώνοντας πως δεν πρόκειται να διαφύγει, προτρέποντας τους συμπατριώτες του να αντισταθούν, εμψυχώνοντας και καθοδηγώντας τον ουκρανικό στρατό, επικρίνοντας τους Δυτικούς για την κάθε άλλο παρά αμέριστη συμπαράστασή τους.
«Μόνοι μας υπερασπιζόμαστε τη χώρα μας. Οι πιο ισχυρές δυνάμεις στον κόσμο παρακολουθούν από απόσταση. Είχαν κάποιο αποτέλεσμα οι χθεσινές κυρώσεις; Ακούμε στον ουρανό από πάνω μας και στα εδάφη μας ότι δεν αρκούν», δήλωσε, μεταξύ άλλων, την Παρασκευή.
Οι Ρώσοι τον έψαξαν αλλά δεν κατάφεραν να τον εντοπίσουν ενώ εκείνος δεν δίστασε να προκαλέσει τον Πούτιν να συναντηθούν για να διαπραγματευτούν. Το πρωί της Παρασκευής ο Μπάιντεν επικοινώνησε μαζί του τηλεφωνικώς και έπειτα από λιγότερο από μία ώρα ο Ζελένσκι έγραψε στο Twitter τα εξής: «Η ενίσχυση των κυρώσεων, η συγκεκριμένη αμυντική βοήθεια και ένας αντιπολεμικός συνασπισμός συζητήθηκαν μόλις με τον @POTUS. Ευχαριστούμε τις ΗΠΑ για την σθεναρή υποστήριξή τους».
Λίγο αργότερα η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε τη λήψη μέτρων κατά του Πούτιν, ωστόσο πιο σημαντική είναι η δεύτερη επισήμανση στο μήνυμα του Ζελένσκι. Ακόμη και εάν πέσει το Κίεβο, ακόμη και εάν οι Ρώσοι δολοφονήσουν τον ουκρανό πρόεδρο, οι ΗΠΑ προετοιμάζονται ήδη να εξοπλίσουν και να εκπαιδεύσουν εξ αποστάσεως τους Ουκρανούς, στην περίπτωση που επιλέξουν να αντισταθούν στους Ρώσους.
Για το ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να καταστεί το Αφγανιστάν του Πούτιν έγραψε μεταξύ άλλων και ο Μπρους Ρίντελ του Brookings Institution. Ωστόσο για να συμβεί αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση αποτελεί να συσταθεί καταρχάς μία αξιόμαχη πολεμική δύναμη (σαν τους μουτζαχεντίν) αλλά και να βρεθεί μία σύμμαχη χώρα διατεθειμένη να διαδραματίσει τον ρόλο που διαδραμάτισε το Πακιστάν στο πλαίσιο του πολέμου των Αφγανών με τους Σοβιετικούς. Στην περίπτωση, όμως, που εφαρμοστεί επιτυχώς η «στρατηγική του ακανθόχοιρου», «η απόφαση του Πούτιν να επιτεθεί στην Ουκρανία θα μπορούσε να καταστεί άλλη μία γεωπολιτική καταστροφή για τη Ρωσία».