Στο πρώτη διαφημιστικό βίντεο κλιπ της Nespresso με τον Τζορτζ Κλούνεϊ, το 2006 ο γοητευτικός ηθοποιός φτιάχνει μόνος του καφέ ενώ κρυφακούει δυο πελάτισσες που ανταλλάσσουν χαρακτηρισμούς: «Σκοτεινός, πολύ έντονος, ισορροπημένος, φίνος και απαλός. Πλούσιος πολύ πλούσιος»… Κλούνεϊ: «Μιλάτε για τον Nespresso, σωστά;». Τον κοιτάζουν. «Τι άλλο;», λέει «Ο κύριος Τι Αλλο», όπως εξακολουθούν να τον αποκαλούν μερικές γαλλικές εφημερίδες. Σε κάθε περίπτωση, είναι και ο ίδιος εκτός από φίνος και ωραίος, πάμπλουτος επίσης, μάλιστα κάθε χρόνο γίνεται όλο και πιο πλούσιος.
Τις δύο τελευταίες δεκαετίες οι διαφημίσεις του καφέ του έχουν αποφέρει περισσότερα από 40 εκατ. δολάρια, και η πώληση πριν από τέσσερα χρόνια της εταιρείας τεκίλα Casamigos, την οποία είχε ιδρύσει παλιότερα μαζί με άλλους, υπολογίζεται ότι τους είχε αποφέρει περί το ένα δισ. δολάρια. Τούτων λεχθέντων είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους ηθοποιούς, σεναριογράφους, σκηνοθέτες και παραγωγούς, και αν δεν ήταν τόσο cool τύπος, θα μπορούσε εύκολα να τον φανταστεί κανείς να κάνει κάθε πρωί βουτιές σε μια θάλασσα από χρυσά νομίσματα, όπως ο θείος Σκρουτζ ΜακΝτακ.
Οταν, λοιπόν, η Χάντλεϊ Φρίμαν του Guardian, τον ρωτάει αν σκέφτεται ποτέ ότι έχει «αρκετά χρήματα τώρα πια», ο Τζορτζ Κλούνεϊ της εκμυστηριεύεται: «Λοιπόν, ναι. Μου πρότειναν 35 εκατ. δολάρια για δουλειά μιας ημέρας για ένα διαφημιστικό αεροπορικής εταιρείας, αλλά μίλησα με την Αμάλ και αποφασίσαμε ότι δεν αξίζει τον κόπο. Ηταν για μια χώρα που, αν και σύμμαχος, είναι αμφισβητούμενη μερικές φορές, και σκέφτηκα ότι “αν με κάνει να χάσω τον ύπνο μου έστω και για ένα λεπτό, δεν αξίζει τον κόπο”».
Η συνέντευξη στον Guardian έγινε με αφορμή την νέα του ταινία. (Δείτε πιο πάνω το trailer της ταινίας). Το τρυφερό «The Tender Bar» κάνει πρεμιέρα στο Λονδίνο, το Λος Αντζελες και τη Νέα Υόρκη στις 17 Δεκεμβρίου, θα αρχίσει να παίζεται στις υπόλοιπες αίθουσες στις 22 Δεκεμβρίου, ενώ από τις 7 Ιανουαρίου 2022 η ταινία θα είναι διαθέσιμη στην πλατφόρμα Amazon Prime, που έχει κάνει την παραγωγή. Ο Κλούνεϊ υπογράφει την σκηνοθεσία της ταινίας, η οποία βασίζεται στη πραγματική ιστορία ενός μικρού αγοριού που αναζητά πατρική φιγούρα ανάμεσα στους θαμώνες του μπαρ του θείου του, τον οποίο ερμηνεύει ο Μπεν Αφλεκ, και φαίνεται ότι έχει στο τσεπάκι του μια υποψηφιότητα για Οσκαρ.
Ο 60άρης, πλέον, Τζορτζ Κλούνεϊ, είναι παλιομοδίτης σταρ. Αν και τρομερά διάσημος εδώ και σχεδόν 30 χρόνια, δεν έχει πέσει σε καμία από τις συνηθισμένες παγίδες των σύγχρονων διασημοτήτων. Δεν υπάρχουν φωτογραφίες του να πέφτει κάτω μεθυσμένος, ούτε εμφανίσεις του σε τηλεοπτικά ριάλιτι, άστοχα τατουάζ ή σχέσεις με νταντάδες. Ακόμη και ο γάμος του στη Βενετία το 2014 με τη δικηγόρο Αμάλ Αλαμουντίν είχε μια λάμψη ρετρό. Αν κάτι χαρακτηρίζει τον διάσημο αμερικανό ηθοποιό είναι η προσεκτικά καλλιεργημένη φινέτσα. Σε γενικές γραμμές έκανε έξυπνες κινηματογραφικές επιλογές, οι πιο γνωστές ταινίες του είναι ίσως αυτές του franchise της «Συμμορίας των 11» («Oceans»), remake μιας ιστορίας του Χόλιγουντ από τη δεκαετία του 1960.
Η αδελφή του πατέρα του, Ρόζμαρι Κλούνεϊ, πρωταγωνίστησε στα «Λευκά Χριστούγεννα» (1954) στο πλευρό του Μπινγκ Κρόσμπι. Ηταν άραγε ένα πρότυπο για το πώς να χειρίζεται τη φήμη; «Δεν μεγάλωσα πραγματικά μαζί της, γιατί ζούσα στο Κεντάκι και εκείνη στο Λος Αντζελες. Αλλά όλοι τη λατρεύαμε και μου άρεσε η ιδέα του Χόλιγουντ, το ονειρευόμουν!». απαντάει ο ηθοποιός.
Πώς κατάφερε, λοιπόν, να αποφύγει οποιαδήποτε πραγματικά δυσάρεστη δημόσια έκθεση; «Hμουν 33, 34 ετών όταν απογειώθηκαν τα «Επείγοντα Περιστατικά» (ΣΣ:«Στην Εντατική» για εμάς), άρα ήμουν μάλλον μεγάλος, σωστά; Επίσης, η Ρόζμαρι ήταν μια καταπληκτική τραγουδίστρια, τεράστια! Και μετά ήρθε το rock’n’roll και η καριέρα της καταποντίστηκε. Αλλά δεν το κατάλαβε, γιατί στα 21 της νόμιζε ότι ήταν αυθεντία και στα 26 της αυτό χάθηκε. Είμαι αρκετά τυχερός, λοιπόν, που καταλαβαίνω πόσο μικρή σχέση έχει η πλευρά της φήμης με μένα», λέει.
Αναφερόμενος στα παιδιά του, λέει ότι αν και δίδυμα διαφέρουν πολύ μεταξύ τους: «Σαν τη νύχτα με τη μέρα. Ο Αλεξάντερ γελάει συνεχώς ενώ η Ελα είναι πολύ σοβαρή και θέλει να είναι σίγουρη ότι όλοι ακολουθούν τους κανόνες του παιχνιδιού. Πραγματικά γεννιούνται με την προσωπικότητά τους!», τονίζει.
Δεδομένου ότι ο πατέρας τους είναι ένας εξαιρετικά επιτυχημένος σταρ του κινηματογράφου και η μητέρα τους μια εξαιρετικά επιτυχημένη δικηγόρος, εύκολα υποθέτει κανείς ότι υπάρχει μια στρατιά από νταντάδες που φροντίζουν τα δίδυμα, αλλά ο Κλούνεϊ επιμένει πως όχι: «Δεν το κάνουμε, γιατί είναι πολύ σημαντικό για την Αμάλ. Εχουμε μια νταντά τέσσερις ημέρες την εβδομάδα και τον υπόλοιπο χρόνο είμαστε μόνοι μας. Και κατά τη διάρκεια του lockdown ήμασταν μόνο εμείς, για έναν ολόκληρο χρόνο. Ενιωθα σαν τη μητέρα μου το 1964, που έπλενε πιάτα και έβαζε έξι πλυντήρια ρούχων καθημερινά», λέει, με τη χαλαρή συμπεριφορά ενός άνδρα που αναπολεί διακοπές στην παραλία.
Σε αντίθεση με πολλές διασημότητες, ο Κλούνεϊ κρατά τα τετράχρονα παιδιά του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Επίσης, σε αντίθεση με τις χολιγουντιανές συνήθειες, τους έχει δώσει παλιομοδίτικα ονόματα: «Μιλήσαμε [με την Αμάλ] από την αρχή γι’ αυτό και είπαμε: “Η ζωή τους θα είναι ασυνήθιστη, σωστά; Δεν υπάρχει αμφιβολία. Ας τους προσφέρουμε, λοιπόν, ένα πλεονέκτημα δίνοντάς τους κανονικά ονόματα”», λέει.
Σε αντίθεση με άλλες πολιτικές ταινίες στις οποίες ήταν σεναριογράφος, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής –μεταξύ των οποίων οι «Καληνύχτα και Καλή Τύχη» (2005) και «Αι Ειδοί του Μαρτίου» (2011)- η τελευταία ταινία του δεν έχει πολιτικές προεκτάσεις. Είναι μια ιστορία ενηλικίωσης ενός αγοριού (Ντάνιελ Ρανιέρι και στη συνέχεια Τάι Σέρινταν), που θα προχωρήσει στη ζωή με τη βοήθεια της ανύπαντρης μητέρας του (Λίλι Ρέιμπ) και του οξύθυμου θείου του (Μπεν Αφλεκ). Μήπως, λοιπόν, η πατρότητα και τα τρυφερά συναισθήματα που προκαλεί τον έσπρωξαν εν μέρει να σκηνοθετήσει το «Tender Bar»;
Αυτό ήταν το ζητούμενο, απαντάει ο Κλούνεϊ: «Ολόκληρη η χώρα, τα τελευταία πέντε χρόνια, έχει εμπλακεί σε αντιπαραθέσεις μίσους και θυμού, κατά καιρούς συμμετείχα κι εγώ. Είχα θυμώσει και αυτή ήταν μια τόσο ωραία ιστορία. Είναι μια πολύ ευγενική ταινία, ήθελα να είμαι μέρος της, και σκέφτηκα ότι ίσως κάποιο κοινό θα ήθελε επίσης να μοιραστεί μια τρυφερή εμπειρία», λέει.
Μετά το «Suburbicon» (2017), το «Tender Bar» είναι η δεύτερη ταινία, που σκηνοθετεί ο Κλούνεϊ χωρίς να παίζει. Από τότε που παντρεύτηκε αναλαμβάνει λίγους ρόλους. Λόγω ηλικίας ή θέλει να περνάει περισσότερο χρόνο με την οικογένειά του; «Γενικά, δεν υπάρχουν τόσοι πολλοί σπουδαίοι ρόλοι, και δεν χρειάζεται να παίζω. Η γυναίκα μου κι εγώ είχαμε αυτή τη συζήτηση όταν έκλεισα τα 60 το καλοκαίρι. Είπα: “Μπορώ ακόμα να χοροπηδάω αρκετά καλά, και οι δύο αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Αλλά πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι δεν δεσμευόμαστε σε ανοησίες”. Eτσι, εν μέρει οφείλεται και στο ό,τι φροντίζουμε να ζούμε τη ζωή μας», απαντάει στη συνέντευξή του στον Guardian.
Στη συνέχεια, ωστόσο, αναφέρει ότι πρόκειται να πάει στην Αυστραλία για να κάνει μια ταινία με την Τζούλια Ρόμπερτς, ενώ το επόμενο καλοκαίρι θα βρίσκεται στο Ηνωμένο Βασίλειο για μια ταινία με τον Μπραντ Πιτ.
Ο Κλούνεϊ μεγάλωσε στο Κεντάκι και το Οχάιο, ήταν γιος μιας δημοτικής συμβούλου και πρώην βασίλισσας των καλλιστείων του Οχάιο, και ενός παρουσιαστή ειδήσεων. Ο πατέρας του, Νικ, είναι γνωστός για τη δημοσιογραφική του ακεραιότητα: «Ο μπαμπάς μου λέει: “Πέρασα τη μισή μου ζωή ως αδελφός της Ρόζμαρι Κλούνεϊ και την άλλη μισή ως πατέρας του Τζορτζ Κλούνεϊ”», λέει ο ηθοποιός ο οποίος έχει προφανώς επηρεαστεί πολύ από τον πατέρα του. Είναι φανερό ειδικά στο «Καληνύχτα και Καλή Τύχη», όπου εστιάζει στην αντιπαράθεση μεταξύ του βετεράνου δημοσιογράφου ειδήσεων Εντουαρντ Μόροου και του γερουσιαστή Τζόζεφ Μακάρθι σχετικά με τις αντικομμουνιστικές πράξεις του τελευταίου, τη δεκαετία του 1950.
«Και οι δύο γονείς μου είναι πραγματικά σεβαστοί στα μέρη μας και δεν θα ήθελα να κάνω κάτι για να τους φέρω σε δύσκολη θέση. Επίσης, ο πατέρας μου έβαλε έναν κανόνα: “Δεν με νοιάζει τι θα κάνεις στη ζωή σου, αλλά να προκαλείς τους ανθρώπους που έχουν μεγαλύτερη δύναμη από σένα και να υπερασπίζεται εκείνους με τη λιγότερη δύναμη”», λέει. Πράγματι από τη στιγμή που σημείωσε μεγάλη επιτυχία ως δραστήριος δρ Νταγκ Ρος στην ιατρική σειρά «Στην Εντατική», ο Κλούνεϊ προσπάθησε να ανταποκριθεί στον κανόνα του πατέρα του. Εδώ και 20 χρόνια, αγωνίζεται ακούραστα για ζητήματα όπως η επίλυση της σύγκρουσης στο Νταρφούρ του Σουδάν και η βοήθεια στους σύρους πρόσφυγες, καθώς και η αντιμετώπιση εχθρών από τον Ντόναλντ Τραμπ μέχρι την Daily Mail, όταν δημοσίευσε μια αναληθή ιστορία για τη μητέρα της Αμάλ.
Πάντα «του άρεσε ένας καλός αγώνας», λέει στην Χάντλεϊ Φρίμαν, αν και γνωρίζει πολύ καλά τα χλευαστικά βλέμματα –και σχόλια- που προκαλούν οι ηθοποιοί, οι οποίοι εμπλέκονται στην πολιτική: «Αλλά θα ντρεπόμουν πάρα πολύ αν, για παράδειγμα, σε αυτό το τελευταίο καθεστώς του Τραμπ, δεν είχε καταγραφεί η αντίθεσή μου σε μερικά από τα φρικτά πράγματα, που είχε κάνει. Τα παιδιά μου θα έλεγαν: “Εβαζαν τα παιδιά σε κλουβιά και δεν είπες τίποτα;” Οι ανεπιθύμητες αντιδράσεις δεν είναι τόσο άσχημες όσο η ντροπή που θα ένιωθα».
Με δεδομένο ότι έχει παίξει πολλούς πολιτiκοποιημένους ρόλους –όπως του διαμεσολαβητή στο «Μάικλ Κλέιτον» και του πράκτορα της CIA στο «Syriana», που του έφερε και το πρώτο του Οσκαρ– πόσο τον έχει επηρεάσει η ερμηνεία του Γκρέγκορι Πεκ ως Ατικους Φιντς στο δράμα «Σκιές και Σιωπή» (1962); Ο Κλούνεϊ απαντά πριν καν προλάβει η δημοσιογράφος του Guardian να ολοκληρώσει την ερώτηση: «Πάρα πολύ! Ο Γκρέγκορι Πεκ και ο Πολ Νιούμαν ήταν προσωπικοί μου φίλοι και είχαν επίσης τη μεγαλύτερη επιρροή πάνω μου σαν ηθοποιοί. Θαύμαζα και τους δύο πάρα πολύ για αυτό που ήταν σαν άνθρωποι και στην οθόνη. Ηταν σταρ του κινηματογράφου παλιάς κοπής και ανακατεύτηκαν [πολιτικά]. Οπότε ήταν πολύ διασκεδαστικό να είμαι φίλος τους και να αντιγράφω μερικά από τα πράγματα που έκαναν», λέει.
Τον ανησυχεί που ο Πεκ και ο Νιούμαν έχασαν από έναν γιο ο καθένας, από αυτοκτονία και υπερβολική δόση αντίστοιχα; «Ηταν κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από μένα. Οι πιέσεις σε γιο γνωστού άνδρα είναι πολλές. Αλλά έχω ένα πλεονέκτημα, είμαι αρκετά μεγαλύτερος, επομένως οι ανταγωνισμοί θα είναι διαφορετικοί. Θα είμαι 75 όταν ο γιος μου θα συγκριθεί μαζί μου, οπότε δεν θα είναι ίδιο το κλίμα. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό για την Αμάλ και για μένα να μεγαλώνουν γνωρίζοντας ότι ο δικός τους δρόμος είναι μοναδικός και δεν έχουν να ανταποκριθούν σε τίποτα άλλο εκτός από τις δικές τους προσδοκίες», λέει σοφά.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, πάντως από τότε που ο Κλούνεϊ ήταν εξίσου διάσημος τόσο για την πολιτική του όσο και για τον εργένικο τρόπο ζωής του. Τι ήταν αυτό στην Αμάλ που τον έπεισε, στα 53 του, να αλλάξει ζωή; «Είναι πολύ εντυπωσιακός άνθρωπος! Είναι όμορφη, έξυπνη, αστεία, ερωτευτήκαμε αμέσως και μετά από έξι μήνες παντρευτήκαμε. Και τώρα περνάμε τόσο υπέροχα», λέει, κάτι που βέβαια δεν ακούς συχνά από έναν γονέα μικρών διδύμων.
Πλούσιος, όμορφος, επιτυχημένος, και αναμφίβολα έξυπνος, ο Τζορτζ Κλούνεϊ είναι επίσης εξαιρετικός στο να πουλάει τον εαυτό του, οι απαντήσεις του αποκαλύπτουν αρκετά για να είναι ικανοποιητικές, αλλά όχι τόσα πολλά ώστε να τον φέρουν σε δύσκολη θέση. Ακόμη, είναι πολύ επιδέξιος στο να προλαβαίνει τις επικρίσεις.
Ετσι, όταν η δημοσιογράφος αναφέρεται στις διαφημιστικές του συμφωνίες, ο διάσημος σταρ λέει πόσο υπερήφανος είναι που συνεργάζεται με τη Nespresso, προσθέτοντας ότι όποτε έχουν επισημανθεί προβλήματα, η εταιρεία τα διορθώνει, όπως για παράδειγμα μετά την περυσινή αναφορά για παιδική εργασία σε φυτείες τη Γουατεμάλα που της προμηθεύουν καφέ: «Είναι διασκεδαστικό να μπορείς να [αλλάξεις] τέτοια πράγματα», λέει πριν καν προλάβει η Φρίμαν να αναφέρει ακριβώς αυτό το γεγονός…