Για «αποτρόπαια τρομοκρατική επίθεση» έκανε λόγο χθες ο αυστριακός καγκελάριος Σεμπάστιαν Κουρτς την οποία πραγματοποίησαν «επαγγελματίες δράστες», βαριά οπλισμένοι με Καλάσνικοφ, πιστόλια και μαχαίρια και ζωσμένοι με ψεύτικα εκρηκτικά που κινούνταν σαν έμπειροι πολεμιστές εκπαιδευμένοι να πολεμούν στους δρόμους, βάλλοντας άλλοτε κατά ριπάς και άλλοτε μεμονωμένες βολές κατά των απροστάτευτων θυμάτων τους. Ο ισλαμιστικός τρόμος αιματοκύλησε τη Βιέννη και συγχρόνως ολόκληρη την Ευρώπη στο πλαίσιο μας εκστρατείας τυφλού μίσους που τελειωμό δεν έχει.
Ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε η αιματηρή επίθεση θυμίζει μερικές από τις πιο σκοτεινές στιγμές της ευρωπαϊκής ιστορίας των τελευταίων ετών. Οι δράστες της Βιέννης έδρασαν συντονισμένα, όπως έδρασαν και το βράδυ της 13ης Νοεμβρίου του 2015 οι δράστες της σφαγής στο Μπατακλάν, στην καρδιά του Παρισιού, δολοφονώντας ανυποψίαστους πολίτες που διασκέδαζαν, κρατώντας ομήρους, πυροδοτώντας εκρηκτικούς μηχανισμούς. Και όπως οι δολοφόνοι του μακελειού στο Charlie Hebdo που σημειώθηκε το πρωί της 7ης Ιανουαρίου του 2015, έτσι και οι τρομοκράτες της Βιέννης δεν πτοήθηκαν από την άφιξη της αστυνομίας, όντας αποφασισμένοι να φέρουν εις πέρας την εγκληματική αποστολή τους.
Τελικά ένας εξ αυτών έπεσε νεκρός από τα πυρά των αστυνομικών – ένας 20χρονος υποστηρικτής του ISIS αλβανικής καταγωγής με υπηκοότητα βορειομακεδονική και αυστριακή – ενώ τη ζωή τους έχασαν επίσης και τέσσερις πολίτες, δύο άνδρες και δύο γυναίκες. Την επομένη οι βιενέζικες αστυνομικές αρχές δήλωσαν πως δεν γνώριζαν πόσοι ήταν συνολικά οι επιτιθέμενοι, σημειώνοντας, ωστόσο, ότι προέβησαν σε αρκετές συλλήψεις.
Επί ώρες η αυστριακή πρωτεύουσα βίωνε έναν ανείπωτο εφιάλτη με την αστυνομία να κάνει λόγο για πυροβολισμούς σε έξι διαφορετικά σημεία της πόλης. Λόγω του τρομοκρατικού επαγγελματισμού των δραστών κάποιοι υπέθεσαν αρχικά ότι ήταν Τσετσένοι, οι πιο αδίστακτοι μαχητές της φάλαγγας των σκληροπυρηνικών ισλαμιστών, οι τελευταίοι που μετέβησαν στη Μοσούλη για να συνδράμουν τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους ούτως ώστε να μην χάσουν τον έλεγχο της πόλης. Αλλά το μυαλό τους πήγε στην Τσετσενία κι επειδή τσετσενικής καταγωγής ήταν και ο 18χρονος που την 16η Οκτωβρίου δολοφόνησε, αποκεφαλίζοντας τον, τον καθηγητή Σαμουέλ Πατί.
Σίγουρα δεν είναι τυχαίος και ο αρχικός στόχος της επίθεσης, τα δρομάκια που περιβάλλουν την Stadttempel, την κεντρική συναγωγή της Βιέννης, η οποία έγινε στόχος τρομοκρατικής αντισημιτικής επίθεσης που εξαπέλυσαν δύο παλαιστίνιοι μαχητές της Φατάχ το 1981, σκοτώνοντας δύο ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 21. Από τότε, ωστόσο, ο εβραϊκός ναός φρουρείται, οπότε δεν αποκλείεται οι δράστες της νέας επίθεσης να άρχισαν από εκεί την φονική εξόρμησή τους για να μονοπωλήσουν αμέσως την προσοχή των ΜΜΕ.
Λαμβάνοντας υπόψη τις τελευταίες τζιχαντιστικές επιθέσεις στην Ευρώπη, συμπεραίνεται πως στόχος των δραστών ήταν να στείλουν ένα πολύ συγκεκριμένο και ξεκάθαρο μήνυμα προς τις χώρες της Δύσης και τις κυβερνήσεις τους: ότι ο ισλαμικός φονταμενταλισμός δεν εξαλείφθηκε με την ήττα του Ισλαμικού Κράτους στα πεδία των μαχών. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει ο Τζιανλούκα Ντι Φέο, υποδιευθυντής της La Repubblica, σημειώνοντας πως υπάρχει ένα νήμα που συνδέει την επίθεση με μαχαίρι που σημειώθηκε έξω από τα παλιά γραφεία του Charlie Hebdo στο Παρίσι την 25η Σεπτεμβρίου, τον αποκεφαλισμό του καθηγητή Σαμουέλ Πατί και τη σφαγή στον Καθεδρικό Ναό της Νίκαιας.
Ο ιταλός δημοσιογράφος επισημαίνει στο κείμενό του πως μέσω των ερευνών τους οι διωκτικές αρχές διαπιστώνουν σταδιακά πως οι δράστες των πιο πρόσφατων ισλαμιστικών επιθέσεων στην Ευρώπη δεν ήταν «”μοναχικοί λύκοι”, αδύναμα μυαλά που εξωθήθηκαν να σκοτώσουν από την διαδικτυακή προπαγάνδα του φονταμενταλιστικού μίσους». Διαπιστώνουν επίσης πως πίσω τους υπάρχουν «δίκτυα δίχως σύνορα τα οποία μπορούν να εγγυηθούν χρήματα και υλικοτεχνική υποστήριξη».
Μέσω των αποτρόπαιων πράξεών τους, ο ισλαμιστές τρομοκράτες των τελευταίων εβδομάδων κατάφεραν να φανατίσουν τους ακραίους ισλαμιστές όλου του κόσμου, στους κόλπους των οποίων παρατηρείται μια πρωτοφανής κινητοποίηση κατά της Γαλλίας ειδικά και ολόκληρης της Ευρώπης γενικότερα και των κοσμικών αξιών της. Χιλιάδες άνθρωποι συνεχίζουν να κατακλύζουν πλατείες στο Μπαγκλαντές, στην Ινδονησία και στο Πακιστάν, καίγοντας φωτογραφίες του Μακρόν και σημαίες της πατρίδας του.
Ο Τζιανλούκα Ντι Φέο κάνει λόγο για μια «μαζική συναίνεση» η οποία δίνει θάρρος στους φυγάδες του Ισλαμικού Κράτους που κατέφυγαν στα βουνά της Συρίας και του Ιράκ αλλά και στα μέλη της Αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν τα οποία αναμένουν την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων, ούτως ώστε να στρέψουν εκ νέου την προσοχή τους στη Δύση.
Και υποστηρίζει πως για να γίνει κατανοητή η ισλαμιστική στρατηγική πρέπει να έχουμε κατά νου τα λόγια που ξεστόμισε πρόσφατα ο Ερντογάν, «ο νέος Σουλτάνος που επιδιώκει να αναδειχθεί ως προστάτης του Ισλάμ», δηλώνοντας πως οι μουσουλμάνοι στην Ευρώπη αντιμετωπίζονται όπως οι Εβραίοι στην χιτλερική Γερμανία.
Ο ιταλός αρθρογράφος θεωρεί πως ο αυτός είναι ο τελικός στόχος των εξτρεμιστών ισλαμιστών, να τρομάξουν και να προκαλέσουν σε πρωτοφανή βαθμό τις χώρες της Δύσης, ούτως ώστε οι κυβερνήσεις και οι κοινωνίες τους να στραφούν κατά των ισλαμικών κοινοτήτων που φιλοξενούνται σε αυτές.
Αυτός ήταν ο στόχος των τρομοκρατικών επιθέσεων και στους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Μαδρίτης το 2004 και στα λεωφορεία και το μετρό του Λονδίνου το 2005 και στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Βερολίνου το 2016. Εως σήμερα, ωστόσο, τα σχέδιά τους δεν έχουν ευοδωθεί, κυρίως γιατί οι δυτικές κοινωνίες και κυβερνήσεις απαντούν στο τρόμο με όλα όσα ορίζει το κράτος δικαίου.
Τώρα, όμως, το κλίμα αλλάζει. Γιατί πλέον στην Ευρώπη υπάρχουν όχι μόνον πολλά και ολοένα επιθετικότερα εθνικιστικά κινήματα αλλά και πολλά και ολοένα ισχυρότερα ακροδεξιά κόμματα (και στη Γαλλία και στη Γερμανία και στην Αυστρία) το οποία είναι πολύ πιθανό να σπεύσουν να εκμεταλλευτούν τους φόβους πληθυσμιακών ομάδων που ήδη δυστυχούν εξαιτίας της πανδημίας. Επικαλούμενος τον γάλλο φιλόσοφο Μπερνάρ Ανρί Λεβί, ο Ντι Φέο υπενθυμίζει και προειδοποιεί πως ενώπιον αυτού του λουτρού αίματος πρέπει σε κάθε περίπτωση να αποτραπεί ένας «πόλεμος των πολιτισμών. Διαφορετικά θα καταλήξουμε στην άβυσσο».