Αν είσαι στην Κίνα και εκεί που περπατάς σου ΄ρθε να φας μπέργκερ, πίτσα πεπερόνι ή ό,τι τραβάει η ψυχή σου και τυγχάνει να βρίσκεσαι σε μια πόλη φουλ δικτυωμένη στο 5G, δεν χρειάζεται να πάρεις τηλέφωνο για την παραγγελία σου. Δε χρειάζεται, επίσης, να στείλεις μήνυμα ή να πληκτρολογήσεις κάτι. Απλώς, το προφέρεις: «Θέλω ένα με διπλό μπιφτέκι και καραμελωμένα κρεμμύδια». Είναι η αναγνώριση προσώπου, η φωνητική εντολή, το πλέγμα ενός δικτύου που αλλάζει τα δεδομένα, και σε λίγα λεπτά σού έρχεται εκεί ακριβώς που είσαι το λιπαρό αντικείμενο του πόθου σου.
Φαινομενικά το παράδειγμα δεν έχει θέση σε μία στήλη Αυτοκινήτου. Αμ έλα μου που έχει. Γιατί όσα κοσμοϊστορικά συμβαίνουν στη νέα δύναμη του πλανήτη την ώρα που σε έχει θερίσει η πείνα, εκεί, στη νέα Μέκκα του καπιταλισμού όπου συνυπάρχουν οι Φεράρι και τα σφυροδρέπανα, άλλα τόσα είναι προ των πυλών στην αυτοκίνηση.
Υποστηρίζεται, μάλιστα, πως η αυτοκινητοβιομηχανία θα είναι ο κλάδος ο οποίος, μετά τις επικοινωνίες, θα δεχθεί με τα δίκτυα 5G τις πιο άμεσα αντιληπτές ραγδαίες αλλαγές. Το τελευταίο πάει πακέτο με την αυτόνομη οδήγηση. Σε τελικό επίπεδο αυτονομίας δεν θα οδηγούμε. Θα ορίζουμε το πού θέλουμε να πάμε. Μιας και το ΄φερε η κουβέντα, σαφώς και δεν θα καταργηθεί η οδήγηση ως συμμετοχική διαδικασία. Θα ήταν σα να αυτοκτονούσε η ίδια η αυτοκινητοβιομηχανία. Η οδήγηση παραμένει μία εμπειρία απόλαυσης υπό προϋποθέσεις. Και αυτή είναι η λέξη-κλειδί: προϋποθέσεις. Θα οδηγούμε όταν εμείς θέλουμε, όταν οι συνθήκες την ευνοούν – όχι αναγκαστικά πάντα εμείς.
Το νέο ψηφιακό, αχανές «χωράφι» προ των πυλών. Παράδειγμα: ο μέσος χρόνος αντίδρασης ενός καλού και νηφάλιου οδηγού όταν του προκύπτει το απρόοπτο οδηγώντας, είναι 200 μιλισέκοντ. Δηλαδή αυτός είναι ο χρόνος για να φύγει το σήμα από τον εγκέφαλο προς το πόδι για να πατήσει το φρένο. Ένας πεζός που πετάχτηκε από το πουθενά; Ένα αυτοκίνητο που ξαφνικά φρέναρε μπροστά σου; Οτιδήποτε. Τα 200 μιλισέκοντ μπορεί να ακούγονται σαν αντίδραση οδηγού της Φόρμουλα 1, όμως ωχριούν απέναντι στο χρόνο αντίδρασης της μεταφοράς της πληροφορίας σε ένα φουλ αυτόνομο αυτοκίνητο συνδεδεμένο σε δίκτυο 5G: για να μη σας κουράζω, είναι μόλις 5 μιλισέκοντ. Μιλάμε για ανύπαρκτο latency – ο όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το χρονικό διάστημα για να ταξιδέψει ένα πακέτο δεδομένων από την πηγή (εγκέφαλος) στον προορισμό (πόδι). Εννοείται ότι τα δυστυχήματα/ατυχήματα θα μειωθούν δραματικά. Κι αυτό από μόνο του είναι μια κατάκτηση προς τη σωστή κατεύθυνση.
Σε άλλες πιο ταπεινές ειδήσεις της ημέρας, με το 5G δεν θα χρειάζεται, για παράδειγμα, να χάνεις χρόνο ψάχνοντας θέση για παρκάρισμα. Ή θα μπορείς να βλέπεις σε πραγματικό χρόνο αν στην επόμενη «τυφλή» στροφή κάποιο αυτοκίνητο έχει βγει από τον δρόμο και έτσι να προλάβεις να φρενάρεις. Το δίκτυο θα αποτελείται από αυτοκίνητα που θα επικοινωνούν στέλνοντας δεδομένα μεταξύ τους. Και εννοείται θα μπορείς να τρως την ώρα που θα οδηγείς. Και όχι με το ένα χέρι στο τιμόνι σαν ακροβάτης.
Ναι, θα γίνει επανάσταση. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω το τίμημα -πάντα υπάρχει κάποιο «αίμα»- αλλά το πιθανότερο είναι πως, σε κάποια χρόνια, οι ιστορικοί του μέλλοντος θα αναρωτιούνται για το πώς ζούσαμε το 2021 χειριζόμενοι κινούμενους τόνους λαμαρίνας κουρασμένοι, ζοχαδιασμένοι, πιωμένοι, χωρισμένοι, φαρμακωμένοι, αναστατωμένοι ή υπέργηροι. Και μάλλον θα ‘χουν δίκιο. Αρκεί, είπαμε, έστω υπό προϋποθέσεις, να μη χαθεί η απόλαυση της οδήγησης.