Ο Τομ Χανκς λέει ότι η καριέρα του στην υποκριτική μπορεί να συνεχιστεί και μετά τον θάνατό του, με την Τεχνητή Νοημοσύνη να τον αναδημιουργεί στην οθόνη «μέχρι το τέλος του κόσμου».
Ο βραβευμένος με Οσκαρ ηθοποιός, ο οποίος συμμετείχε στην τεχνολογική πρόοδο του κινηματογράφου όταν εμφανίστηκε σε ψηφιακή μορφή στην ταινία animation «Το Πολικό Εξπρές» του 2004, είπε ότι οι ερμηνευτές και οι μάνατζέρ τους καταρτίζουν σχέδια για να διασφαλίσουν ότι θα έχουν τα δικαιώματα σε οποιαδήποτε ψηφιακή αναπαραγωγή τους.
Ο Χανκς είπε στο podcast του Ανταμ Μπάξτον ότι η καριέρα του θα μπορούσε να συνεχιστεί είτε τον χτυπούσε λεωφορείο είτε όχι, και ότι η μορφή και η κίνησή του έχουν ήδη καταγραφεί για το «Πολικό Εξπρές» και θα ήταν εύκολο για την Τεχνητή Νοημοσύνη να τον αναδημιουργήσει, σύμφωνα με τους Times.
«Η πρώτη φορά που κάναμε μια ταινία που συγκέντρωσε έναν τεράστιο όγκο από τα δικά μας δεδομένα μέσα σε έναν υπολογιστή –κυριολεκτικά όλα όσα ήμασταν εμείς– ήταν μια ταινία με το όνομα “Πολικό Εξπρές”. Το είδαμε τότε να έρχεται, είδαμε ότι θα υπήρχε αυτή η δυνατότητα να μαζεύουμε μηδενικά και μονάδες μέσα σε έναν υπολογιστή και να τα μετατρέπουμε σε πρόσωπο και χαρακτήρα. Αυτή η δυνατότητα έχει πολλαπλασιαστεί από τότε και την βλέπουμε παντού».
Είπε επίσης ότι οι μάνατζερ καταρτίζουν ήδη συμβόλαια για να εξασφαλίσουν ότι οι ηθοποιοί θα έχουν τον έλεγχο των ψηφιακών αναπαραγωγών τους.
«Μπορώ να σας πω ότι γίνονται συζητήσεις σε όλα τα σωματεία, σε όλα τα πρακτορεία και σε όλες τις νομικές εταιρείες, προκειμένου να καταλήξουμε στις νομικές προεκτάσεις του προσώπου μου και της φωνής μου και όλων των άλλων στοιχείων μου με τη μορφή της πνευματικής ιδιοκτησίας», είπε.
Ο Χανκς, ο οποίος αυτήν την εποχή ασχολείται με την προώθηση του μυθιστορήματός του «The Making of Another Major Motion Picture Masterpiece», πρόσθεσε: «Αυτήν τη στιγμή, αν το ήθελα, θα μπορούσα να κάνω μια σειρά από ταινίες στις οποίες θα είμαι όπως ήμουν στα 32 μου. Κι αυτό μπορώ να το κάνω μέχρι να τελειώσει ο κόσμος. Ο καθένας μπορεί πλέον να αναδημιουργήσει τον εαυτό του σε όποια ηλικία θέλει, μέσω της Τεχνητής Νοημοσύνης. Θα μπορούσε να με χτυπήσει ένα λεωφορείο αύριο και εγώ θα τελείωνα, αλλά οι ταινίες μου θα μπορούσαν να συνεχιστούν και να συνεχιστούν για πάντα».
Αναγνώρισε, όμως, ότι μια έκδοση του εαυτού του που θα έφτιαχνε η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν θα είχε τις ίδιες καλλιτεχνικές αξίες και μπορεί να εμφανιζόταν σε ταινίες τις οποίες ο ίδιος δεν θα ενέκρινε. «Υπάρχουν πολλοί που δεν νοιάζονται για όλα αυτά», κατέληξε. «Δεν βάζουν όρια, διότι δεν τους ενδιαφέρει».