Φαντάσου τη σκηνή: περπατάς αμέριμνος το βράδυ και πας να περάσεις, ας πούμε, απέναντι τον δρόμο, ανάμεσα σε δύο παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Μόνο που το ένα έχει αυτή τη μαύρη, σκέτο σίδερο-μασίφ, μπίλια. Λέγεται κοτσαδόρος και σιγά να μην είσαι με το κεφάλι κάτω να σκανάρεις κάθε προφυλακτήρα που συναντάς. Οσοι είχαν κάποτε την ατυχία να συναντήσει το καλάμι του ποδιού τους το άτιμο αυτό εξάρτημα, ξέρουν τι εστί πόνος βαθύς. Αν όχι ράγισμα. Και είναι αυτοί που πολύ θα εκτιμήσουν τη νέα απόφαση του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών με ισχύ από την 1η Νοεμβρίου.
«Και τι θα κάνουν οι ρυμουλκούντες, μάστορα;», θα αναρωτηθεί ο μη εμπλεκόμενος με τζετ-σκι, τρέιλερ και άλλα συμπαρομαρτούντα θαλάσσης, κήπου και λοιπών αθλοπαιδιών. Η απάντηση ισχύει εδώ και πολλά χρόνια στα ευρωπαϊκά πράγματα, όπου είναι υποχρεωτικό ο κοτσαδόρος να είναι αποσπώμενος ή αναδιπλούμενος. Μάλιστα, σε αρκετά πρίμιουμ αυτοκίνητα, έχει τύχει συχνά να δω ηλεκτρικά αναδιπλούμενο το μαραφέτι – που είναι τρελή ευκολία. Υπάρχει ένα μπουτόν στον χώρο αποσκευών, το πατάς, ο κοτσαδόρος αναδιπλώνεται, κρύβεται κάτω από το αμάξωμα, δεν σκύβεις εσύ, δεν κινδυνεύουν αθώα κάτω άκρα και όλοι ευχαριστημένοι.
Η διάταξη της απόφασης συνεπακόλουθα σημαίνει ότι θα κόβονται από τα ΚΤΕΟ όσοι εμμένουν στο κλασικό μπαλάκι του τένις που πιθανότατα θα έχεις δει να καλύπτει την άγαρμπη μπίλια, με μια υποτιθέμενη δόση χιούμορ. Εύχομαι εκ βαθέων το μέτρο να εφαρμοστεί και τα επείγοντα περιστατικά του ΚΑΤ να έχουν λιγότερες επισκέψεις. Been there, done that.