Πολλή SEAT έχει πουληθεί στην Ελλάδα τον τελευταίο μισό αιώνα. Τα Seat είναι σταθερή παρουσία στη χώρα και οι περισσότεροι τη συνέδεσαν επί δεκαετίες με την ιταλική Fiat, με την οποία υπήρχε άμεση συνεργασία και μετοχική εμπλοκή. Ισως θυμάστε τον ντόρο που είχε προκαλέσει εκείνο το Ibiza (Mk1) το 1984. Μαζεμένο σε διαστάσεις, με σπορτίφ σχεδιαστικά στοιχεία και νεανικό, είχε προκύψει από τη συνεργασία της ανεξάρτητης ακόμη ισπανικής εταιρείας με την Porsche και τον οίκο Karmann.
Δύο χρόνια αργότερα οι μετοχές άλλαξαν χέρια και από τους μεσογειακούς Ισπανούς πέρασαν στους τεχνοκράτες Γερμανούς. Τη νεότερη ιστορία τη γνωρίζετε. Πλήθος από επόμενες γενιές Marbella, Ibiza, Leon (κυρίως αυτά) βρήκαν τον εμπορικό τους δρόμο. Υπό το νέο σχήμα, η εταιρεία σαφώς και επωφελήθηκε από την τεχνολογική δεξαμενή της VW.
Σασί, κινητήρες, κιβώτια, συστήματα αναρτήσεων και ένα κάρο έτοιμη «προίκα» μεταμοσχεύθηκε κατευθείαν από τους δότες της Volkswagen στους αποδέκτες της SEAT. Ισως θυμάστε και τις μεγαλεπίβολες ανακοινώσεις, τότε, ότι ο στόχος ήταν να γίνει η SEAT μια νέα Alfa Romeo. Δυναμική, επιθετική, σπορτίφ και με πιστό κοινό. Ωστόσο, κάτι τέτοιο ποτέ δεν επετεύχθη.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο ισπανός κατασκευαστής κρατήθηκε σαφώς πιο κάτω στην ιεραρχία του ομίλου. Βασικά, για να μην πληγεί η μαζική κυριαρχία της VW. Ταυτόχρονα, με την άνοδο της Skoda ως την πιο προσιτή γκάμα του γκρουπ και μια Audi που ανήκε στο λεγόμενο πρίμιουμ κομμάτι της αγοράς, η SEAT συχνά ένιωθε ότι βρισκόταν χωρίς ουσιαστικό ρόλο.
Να το εξηγήσουμε: αν ήθελες φθηνό, έπαιρνες Skoda (τώρα ακρίβυναν και αυτά). Αν ήθελες να ακούσεις τη φωνή της λογικής και να μη χάσεις τα λεφτά σου στη μεταπώληση, έπαιρνες Volkswagen. Και αν ήθελες να ανεβείς σκαλοπάτι στην κοινωνική ιεραρχία, έπαιρνες Audi. Κάπως έτσι έμεινε η SEAT στις γκρίζες ζώνες.
Στη συνέχεια, όπως γνωρίζετε, δημιουργήθηκε η Cupra. Ως γνωστόν, έτσι λέγονταν κάποτε οι ειδικές εκδόσεις των SEAT. Και αν σκαλίσω τη μνήμη μου, θυμάμαι τον ενθουσιασμό που είχε προκαλέσει εκείνο το Seat Leon Cupra R στη δημοσιογραφική παρουσίαση, μια φορά κι έναν καιρό, στις διαδρομές του Ραλύ Καταλωνίας.
Το αυτοκίνητο ήταν υπέροχο, πρακτικό, με συμμετοχικά ρυθμίσιμο πίσω άξονα και επιδόσεις. Τι άλλο να ήθελες για ένα hot hatch της εποχής; Μάλιστα, για κάποιο διάστημα, τα Seat Cupra ήταν, από οδηγική άποψη, σαφώς πιο ενδιαφέροντα από τα αντίστοιχα GTi της VW. Ελα, όμως, που ποτέ δεν είχαν το «λούστρο» που αναζητούσαν όσοι αποφάσιζαν να βάλουν πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη.
Με όλο αυτό το ιστορικό υπ’ όψιν, μάλλον δεν αποτελεί έκπληξη ότι πριν λίγες μόλις μέρες, αρχές Σεπτέμβρη, κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Εκθεσης του Μονάχου, ο πρόεδρος της εταιρείας δήλωσε ξεκάθαρα πως «το μέλλον της SEAT είναι η Cupra». Πρόσθεσε, επίσης, ότι το γκρουπ της VW θα βρει «έναν νέο ρόλο για αυτήν». Ισως την κρατήσουν ως λογότυπο σε ηλεκτρικά σκούτερ, ενώ δεν αποκλείεται και το σενάριο να βγάζει πολύ μικρά αυτοκίνητα, πιθανότατα ηλεκτρικά. Μπορεί και αυτοκινητάκια του γκολφ, ξέρω ‘γω;
Η ουσία είναι ότι η «μαμά εταιρεία», με έδρα το Βόλφσμπουργκ, αποφάσισε πως δεν μπορεί στο εξής να χρηματοδοτεί δύο ισπανικά «παιδιά», και τη SEAT και τη Cupra. Επρεπε να διαλέξει. Και διάλεξε το δεύτερο. Τα Cupra φαίνεται να κερδίζουν έδαφος ως πιο ειδική (niche) μπράντα, κάτι σαν τη διαφοροποίηση της DS στο γαλλικό γκρουπ της Peugeot-Citroën, και θα είναι το νέο τέκνο της ισπανογερμανικής συνεργασίας.
