Οι επιστήμονες είχαν αρχίσει να το δουλεύουν ως το σπίτι στη Σελήνη ή στον πλανήτη Αρη αλλά το πράγμα προχώρησε γρήγορα από πολλές απόψεις. Τελικά αυτό θα είναι το σπίτι, όπως δείχνουν τα πράγματα, του σε λίγα χρόνια κατεστραμμένου πλανήτη και ως προς το κλίμα και ως προς την οικονομία.
Είναι απλό, η τεχνολογία προχωράει, δεν τη φτάνεις, ξεπερνάει τη φαντασία σου. Είναι εξίσου απλό, κάθε μέρα γίνεσαι φτωχότερος, αν έχεις πανωσήκωμα βολεύεσαι, αν δεν έχεις, δεν έχεις πλέον και τα λεφτά για να το χτίσεις – αλλά και το αντίσκηνο δεν είναι λύση. Και κάτι ακόμα πιο απλό και προφανές: όσο κι αν ο Τραμπ και γενικώς οι Ρεπουμπλικάνοι λένε ότι δεν τρέχει τίποτα με τον πλανήτη, το κλίμα αλλάζει, τα παγόβουνα λιώνουν, η στάθμη στις θάλασσας ανεβαίνει και σύντομα η παραθαλάσσια βιλίτσα θα γίνει βάρκα. Να τη σηκώσεις και να τη μεταφέρεις πιο μέσα δεν μπορείς – αν όμως μπορούσες;
Εδώ έρχεται να σου δώσει τη δική της λύση η νέα κατασκευαστική τεχνολογία 3-D.
Ας μιλήσουμε όμως με χρονολογίες. Σήμερα έχουμε 2016 και πάνω στη Γη υπάρχουμε περίπου 7 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Αύριο θα έχουμε 2050 και πάνω στη Γη οι ειδικοί λένε πως θα υπάρχουμε 10 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Λογικό. Πλην όμως αυτό θα έχει ως συνέπεια κάποιες πόλεις να γιγαντωθούν και άλλες, παραθαλάσσιες ή φτωχοποιημένες, να ερημώσουν. Πού θα μείνουμε λοιπόν όλοι εμείς;
«Οι πόλεις είναι άσχημες όταν ερημώνουν», λέει η αρχιτέκτων μελλοντικών πόλεων Σίντι Φρούεν, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον. «Κοιτάξτε το Ντιτρόιτ». Το Ντιτρόιτ το 1950 είχε πληθυσμό 1,85 εκατομμύρια και το 2013, είχε 701 χιλιάδες. Αυτό διότι η αυτοκινητοβιομηχανία που στήριζε την πόλη, εξαιτίας του ανταγωνισμού, μετακινήθηκε. Ανεργία και εξαθλίωση, έχουν σαν συνέπεια την εγκατάλειψη συνήθως, και σε αυτή την περίπτωση, αυτό ίσχυσε. «Μεταξύ του 2000 και του 2010 δεκάδες χιλιάδες σπίτια μετατράπηκαν σε επικίνδυνα φαντάσματα. Ερημώθηκαν από κατοίκους και πλέον έχουν γίνει εστίες εγκληματικότητας».
Σύμφωνα δε με την έκθεση των Ηνωμένων Εθνών του 2016 για την Κατοικία στις Πόλεις του Κόσμου: «Σήμερα ένα στα οκτώ άτομα στις πόλεις ζει σε αστική τρώγλη. Μέχρι το 2025 φαίνεται πως 1,6 εκατομμύρια άνθρωποι θα χρειάζονται ένα ικανοποιητικό, προσιτό οικονομικά σπίτι». Η έκθεση τονίζει την προτεραιότητα του ζητήματος «κατοικία» και το τοποθετεί στην κορυφή της ατζέντας για τον αστικό σχεδιασμό.
Εδώ μπαίνει στο παιχνίδι ο καθηγητής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, Μπεχρόκ Κόσνεβις, ο οποίος είναι και ο διευθυντής του Κέντρου Ταχείας Αυτοματοποιημένης Κατασκευαστικής Τεχνολογίας (Contour Crafting) καθώς και ένας από τους πολλούς νεωτεριστές που ανταγωνίζονται για τη λύση στο πρόβλημα «μελλοντική κατοικία».
«Καταφύγιο. Αυτή είναι η λέξη κλειδί, αυτή είναι η βάση της πυραμίδας», λέει ο Κόσνεβις. «Πιστεύω λοιπόν, πως η κατασκευαστική μέθοδος το 3-D εκτύπωσης Contour Crafting, μπορεί να είναι η μελλοντική λύση στο οικονομικό σπίτι. Για το οικόπεδο δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Αλλά το σπίτι θα μπορεί να κατασκευαστεί σε μία μέρα – συνεπώς το κόστος μπορεί να μειωθεί κατά 30%.
»Το σπίτι αυτό θα είναι από τσιμέντο, το οποίο θα εγχέεται ακολουθώντας το σχέδιο μέσω ρομπότ. Αντί να χτίζεις με τούβλα, η μηχανή θα φτιάχνει τοίχο από ειδικό μείγμα τσιμέντου. Αρχίζεις από τους τοίχους και καταλήγεις στη σκεπή». Αυτά όσον αφορά τις μονοκατοικίες. Για τις πολυκατοικίες, ο καθηγητής Μπεχρόκ Κόσνεβις σκοπεύει να κατασκευάσει ειδικό γερανό – ρομπότ. «Σε 2-3 χρόνια θα τα έχω καταφέρει. Θα χτίσω σπίτι σε μία ημέρα χωρίς καμία ανθρώπινη βοήθεια».
Ο Κόσνεβιτς, άρχισε τις έρευνες για τα 3-D σπίτια το 1996. Η κινεζική εταιρεία Winsun, όμως, έχει ήδη τυπώσει σπίτια και διαμερίσματα με παρόμοια τεχνική. Ωστόσο οι Κινέζοι κάνουν τις εκτυπώσεις αλλού και εν συνεχεία συναρμολογούν το σπίτι – δεν το εκτυπώνουν/κατασκευάζουν in situ όπως ο καθηγητής. Ο ίδιος ισχυρίζεται δε πως ερευνά το θέμα βαθύτερα, για λόγους ασφαλείας και στην έρευνα μάλιστα η Contour Crafting συνεργάζεται με τη NASA – για την κατασκευή κατοικιών στο φεγγάρι και στον Αρη με πρώτες ύλες που θα παρέχουν οι πιο πάνω πλανήτες.
Δείτε στα βίντεο πώς γίνεται η κατασκευή ενός τρισδιάστατου εκτυπωμένου σπιτιού
Ο Ερικ Σμιτ, πρόεδρος της Alphabet που είναι η μητρική εταιρία της Google λέει πως «τα 3-D σπίτια είναι η καινοτομία που μπορεί να αλλάξει το μέλλον. Και επιπλέον μπορούμε να τα χτίσουμε από 100% ανακυκλώσιμα υλικά». Γι’ αυτό και τοποθέτησε το πρότζεκτ του καθηγητή Κόσνεβιτς στη λίστα με τις «Επόμενες πραγματικά ενδιαφέρουσες πτήσεις στο φεγγάρι».
Ενας άλλος καθηγητής, στην Αγγλία αυτή τη φορά, ο Αρθουρ Μάμου-Μάνι, ο οποίος διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Γουεστμίνστερ και είναι ο διευθυντής του αρχιτεκτονικού γραφείου Mamou-Mani Architects αλλά και της εταιρείας τρισδιάστατων εκτυπώσεων FabPub με έδρα το Λονδίνο, λέει πως οι άνθρωποι θα απελευθερωθούν από πολλά προβλήματα τεχνικής και κόστους, όταν εξαπλωθεί η τριασδιάστατη κατασκευαστική εκτύπωση. Η FabPub μέχρι στιγμής έχει εκτυπώσει τις καρέκλες για το λονδρέζικο εστιατόριο Food Ink, το οποίο σερβίρει φαγητό σε 3-D εκτύπωση.
«Σύντομα πάντως θα το δείτε: ο κόσμος θα εκτυπώνει από ρούχα μέχρι τούβλα και κεραμίδια, εξαρτήματα μηχανών και αυτοκίνητα», λέει ο Μάμου-Μάνι. «Αυτές οι εκτυπώσεις θα δώσουν άλλο αέρα στην αρχιτεκτονική και στο ντιζάιν. Οσον αφορά το design, η ποικιλία στα σχέδια θα είναι προσβάσιμη σε όλους. Αρα δεν θα έχει νόημα η μαζική παραγωγή ενός σχεδίου για τη μείωση του κόστους όπως συμβαίνει σήμερα. Επίσης ο καταναλωτής θα μπορεί να επεμβαίνει στο σχέδιο».
Στην αρχιτεκτονική ο Μάμου-Μάνι εκφράζει επίσης αισιόδοξη άποψη. «Τα σπίτια από 3-D εκτύπωση θα μεταφέρονται. Όχι με drones, όπως λένε. Θα είναι τα ίδια τα σπίτια drones. Η γενιά μας είναι μια γενιά νομάδων, λέει ο αρχιτέκτονας. Μεγαλώσαμε με φτηνά αεροπορικά εισιτήρια, πολύ συχνά δουλεύουμε από το σπίτι με laptop – το να ίπταται το σπίτι μας, δεν είναι κάτι που θα μας εντυπωσιάζει τόσο πολύ στο μέλλον».
Και πάμε τέλος, στην περίπτωση της εταιρείας Kasita από το Τέξας. Το Kasita είναι ένα σπίτι για νομάδες, νέους, μοντέρνους και πρωτοπόρους. Είναι μικρό, 30 τ.μ. και μπορεί να στηθεί ως μονοκατοικία σε οικόπεδο ή σαν διαμέρισμα, που κουμπώνει συρταρωτά, σε πολυκατοικία ως δέκα ορόφων. Μεταφέρεται, δε εύκολα και ολόκληρο, από μέρος σε μέρος, με γερανό.
Το σπίτι αυτό υπάρχει, και ο δημιουργός του, διευθυντής της εταιρείας, Τζεφ Γουίλσον, το δοκίμασε για ένα χρόνο, για να δει πώς είναι να ζεις μέσα σ΄αυτό. Μετά το πείραμα έγινε διάσημος ως ο Καθηγητής Σκουπιδοτενεκές, διότι όπως έλεγε και ο ίδιος το να ζεις σε 30 τετραγωνικά είναι σαν να ζεις μέσα σε σκουπιδοτενεκέ – ξεπερνάς πλέον τα όρια του μινιμαλισμού.
«Το σπίτι Kasita, είται τέλειο για μουσικούς, που βρίσκονται σε περιοδεία όλη την ώρα και ζουν μέσα στα τροχόσπιτα», λέει ο Γουίλσον. «Γενικότερα είναι καλό για καλλιτέχνες, για νέους και για στρατιωτικούς». Οσο για την παροχή νερού, ρεύματος αλλά και την αποχέτευση αυτή γίνεται με σωλήνες που συνδέονται μέσα από τα ντουλάπια.
Φέτος η εταιρεία θα παράγει τα 40 πρώτα σπίτια της.
«Στο εγγύς μέλλον, στόχος μας είναι να προσφέρουμε μια ωραία και προσιτή οικονομικά λύση στο αστικό πρόβλημα. Στο απώτερο μέλλον, θέλουμε να προσφέρουμε ευελιξία. Αν η στάθμη της θάλασσας ανέβει, οπωσδήποτε, είναι ευκολότερο να μεταφέρεις το Kasita από το Χίλτον». Τάδε έφη Γουίλσον.