Ο τρόπος που περνάς το κατώφλι μιας αντιπροσωπείας (sic) της εταιρείας από το Μαρανέλο δεν είναι αυτός που ξέρεις διαβαίνοντας την πόρτα του ντίλερ της γειτονιάς σου. Δεν έχει να κάνει με το πάχος της κρυστάλλινης εισόδου. Ούτε με το σχετικά ψιλομαγκωμένο ύφος που πολλοί (κακώς) νιώθουμε όταν μπαίνουμε να ρωτήσουμε για το αυτοκίνητο που μας ενδιαφέρει. Έχει να κάνει με την αρχή μιας ιδιότυπης σκάλας ιεραρχίας.
Εξηγούμαι: γενικά μιλώντας, δεν μπορείς να πάρεις όποια Ferrari θες αφ ης στιγμής ο τραπεζικός σου λογαριασμός τη «σηκώνει». Περνάς κάτι, σαν κι αυτό που συμβαίνει τώρα με τους εκπαιδευτικούς. Λέγεται «αξιολόγηση». Και όσο ανεβαίνεις αυτή την ιδιότυπη stairway to heaven, τόσο σου ανοίγονται περισσότερες δυνατότητες όσον αφορά τα προϊόντα ή τις αποκλειστικές υπηρεσίες της εταιρείας.
Μία τέτοια είναι το Cavalcade. Μοιάζει σαν τρελά πριβέ πενταήμερη. Περισσότερες από 120 Ferrari (για την ακρίβεια, 93 σύγχρονες και 36 κλασικές) βρέθηκαν για φέτος στη Σικελία, σ’ αυτή την κινούμενη γιορτή χλιδής, μηχανολογικής άριας και εκδρομικής (sic) απόλαυσης. Διπλασιάστε επί δύο τον αριθμό των αυτοκινήτων –ποιος πάει μόνος του στο Cavalcade;– και έχεις στο σύνολο ακριβώς 258 καλεσμένους που πέρασαν ζωή και κότα στις υπέροχες φιδίσιες διαδρομές του νησιού και το leisure αφρόκρεμας.
Δεν ξέρω αν προσέξατε τη λέξη «καλεσμένους». Στο Cavalcade δεν πας επειδή δεν σου ‘ναι τίποτα φοβερό να δώσεις τριάντα χιλιάρικα για πέντε μέρες. Επίσης δεν πας επειδή έχεις την άνεση να φορτώσεις τη Ferrari σου, από την Αμερική για παράδειγμα, να πάρεις το αεροπλάνο και να την παραλάβεις στη Σικελία για την εκδήλωση. Εννοείται ότι τα μεταφορικά έξοδα αφορούν εσένα. Μην ασχολούμαστε με μερεμέτια. Αυτού του είδους η οικονομική προσέγγιση δεν την αφορά την εταιρεία. Η πολιτική της εταιρείας είναι η αντίστροφη: απ’ όλους τους δεκάδες χιλιάδες πελάτες της σ΄όλον τον κόσμο, προσκαλεί αυτούς τους 129 που θέλει αυτή. Είναι ένα από τα τελευταία και πιο «ανταποδοτικά» σκαλιά της ιεραρχίας που λέγαμε. Μπορεί να ακούγεται και λάιτ μασονικό. Ίσως.
Πέρα, πάντως, από το χρηματικό της υπόθεσης, η εταιρεία τοποθετεί την εκδήλωση ως «αντανάκλαση του αληθινού πνεύματος της Ferrari». Το να ενώνει, δηλαδή, ανθρώπους από όλες τις γωνιές του πλανήτη, πιστούς αγοραστές που μοιράζονται για περίπου χίλια χιλιόμετρα τις εμπειρίες τους και, φυσικά, τα αυτοκίνητά τους. Οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες δεν έχουν μία μόνο ιταλίδα «θεά» στο γκαράζ τους. Είναι επί χρόνια συνδεδεμένοι με τη μάρκα και ό,τι άλλο αυτή αντιπροσωπεύει. Το πνεύμα του Ένζο, του ιδρυτή της εταιρείας, οι ανοιχτοί δρόμοι, το μέταλλο που ενώνει(;) ανθρώπους, το τζετ-σετ της υπόθεσης.
Φέτος το ραντεβού του Σεπτέμβρη κλείστηκε στις διαδρομές του Τάργκα Φλόριο, στην έδρα του θρυλικού και παλαιότερου καταγεγραμμένου αγώνα (1906) που, μια φορά και έναν καιρό, ξεχώριζε τα αγόρια από τους άνδρες. Όχι, φυσικά, το Cavalcade 2021 δεν επιχειρεί την αναβίωση ενός από τους πιο δύσκολους, κουραστικούς και εν δυνάμει επικίνδυνους αγώνες που ήξερε ο κόσμος στις ασπρόμαυρες φωτό. Event είναι. Κοινωνικό, θεαματικό, ηχητικά μελωδικό, επικοινωνιακά ενδιαφέρον – αλλιώς δε θα πληκτρολογούνταν αυτές οι γραμμές. Άλλωστε, για τους πιο σκληροπυρηνικούς ιδιοκτήτες υπάρχουν ένα σωρό ακόμα, επίσης exclusive, δυνατότητες οδήγησης σε πίστες, «κλειστά» πρωταθλήματα και άλλα, απείρως πιο ακριβά χαρτοφυλάκια της εταιρείας. Στα περισσότερα των οποίων, όπως σωστά μαντέψατε, δεν αρκεί να έχεις μόνο το χρήμα. Είναι θέμα ιεραρχίας.
Photo: ferrari.com (https://www.ferrari.com/en-IN/magazine/articles/rolling-thunder-ferrari-cavalcade)