Το γυμνό είναι παντού. Σε οποιαδήποτε οθόνη. Πρόστυχο, εκλεπτυσμένο, επιθετικό, πολλά υποσχόμενο, υπέροχο, διεστραμμένο. Και φυσικά δωρεάν. Γιατί να πληρώσει κάποιος ένα περιοδικό για να δει στήθη και οπίσθια παραγεμισμένα με σιλικόνη;
Αυτά, ο θάνατος του Χιου Χέφνερ, του ιδρυτή του εμβληματικού Playboy, και πολλά άλλα, ώθησαν τους κληρονόμους του να παραμερίσουν τα λαγουδάκια του ιστορικού περιοδικού και να περάσουν σε μία νέα εποχή.
Το Playboy ή θα έκλεινε ή θα αναγεννιόταν από τις στάχτες του. Από το 1953 ελάχιστα είχαν αλλάξει στις σελίδες του. Βέβαια, ακόμη δεν γνωρίζουμε τι του επιφυλάσσει το μέλλον. Αυτό που βλέπουμε όμως, είναι ότι μία γενιά 30άρηδων προσπαθεί βίαια να του κάνει «τεχνητή αναπνοή».
Η κεντρική εικαστική ιδέα παραμένει άκαμπτη. Το γυμνό δεν πρόκειται να αποδράσει από τις σελίδες του. Θα παραμείνει κεκλισμένο στα σαλόνια του περιοδικού και θα κοσμεί το εξώφυλλό του. Ομως το Playboy θα παίζει με διαφορετικό τρόπο με το μυαλό των αναγνωστών του. Θα έχει να πει διεγερτικές ιστορίες με κοινωνικό προβληματισμό. Πώς; Το πρώτο τεύχος, μετά από μία σχετικά ομαλή μετάβαση δύο ετών, αποτελεί υπόδειγμα και έκπληξη.
Τρεις τελείως διαφορετικές γυναίκες ποζάρουν γυμνές κάτω από το νερό. Το μόνο που διαγράφεται είναι οι καμπύλες τους. Αισθητικά άψογες, όμως οφθαλμοφανές ότι μοντέλα δεν είναι. Και τι είναι; Ακτιβίστριες, γράφουν οι New York Times, που βγήκαν γυμνές για να υποστηρίξουν ό,τι πρεσβεύει η κάθε μία.
Το εξώφυλλο
Το νερό αντιπροσωπεύει το φύλο και τη σεξουαλική ρευστότητα, εξηγεί ο φωτογράφος Εντ Φρίμαν, ο οποίος σημειωτέων είναι και ο πρώτος ομοφυλόφιλος φωτογράφος του περιοδικού.
Η πρώτη γυναίκα δραστηριοποιείται στην καμπάνια κατά του ιού HIV, χρησιμοποιώντας ψηφιακά μέσα. Μέσα από αυτά τα κανάλια μοιράζεται ιστορίες ανθρώπων που ζουν με τον ιό και προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει και να ενημερώσει την κοινή γνώμη.
Η δεύτερη κάνει ένα πολύ ιδιαίτερο και καλλιτεχνικό είδος χορού για καλό σκοπό. Χορεύει μόνο μέσα στο νερό για να ευαισθητοποιήσει για την προστασία των ωκεανών. Λίγο πιο προκλητική ήταν η «δήλωση» που είχε κάνει η τρίτη ακτιβίστρια, η οποία βγήκε γυμνή στον δρόμο μιας γειτονιάς Εβραίων του Μπρούκλιν, κατά τη διάρκεια θρησκευτικής γιορτής. Φυσικά δέχθηκε επίθεση…
Το περιοδικό επιχειρεί εδώ και δύο χρόνια να τοποθετηθεί διαφορετικά και να επανακτήσει το κοινό του και αυτό το τεύχος είναι ορόσημο, όπως εξηγούν οι συντελεστές του. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι φιλοξένησε και συνέντευξη με την Ταράνα Μπερκ, τη γυναίκα που εμπνεύστηκε και δημιούργησε το χάσταγκ «#MeToo».
Τριαντάρηδες διευθυντές
Στην ταυτότητα του βλέπουμε την ιερή τριάδα των τριαντάρηδων οι οποίοι επιχειρούν την ανάσταση του Playboy, τον Σέιν Σινγχ, 31 ετών ως διευθυντή έκδοσης του περιοδικού, την 26χρονη Ερικα Λόουι καλλιτεχνική διευθύντρια και την 29χρονη Αννα Γουίλσον υπεύθυνη φωτογραφίας.
Οταν οι New York Times (ΝΥΤ) ρώτησαν τον Σινγχ να τους δείξει τη διαφορά, εκείνος βρήκε ένα παλιό τεύχος του Playboy. Στο εξώφυλλο ήταν μια καλλίγραμμη γυναίκα με ζαρτιέρες και ψηλά τακούνια, που καθόταν με τα οπίσθια εκτεθειμένα, μέσα σε ένα μεγάλο ποτήρι μαρτίνι. «Χρειάζεται να το εξηγήσω γιατί το να βάλεις μια γυναίκα σε ένα ποτήρι μαρτίνι είναι κάτι που δεν θα κάναμε εμείς;», ρώτησε τον συντάκτη των ΝΥΤ.