Στις 6 Οκτωβρίου 2016, ο Αλέξης Τσίπρας κάλεσε τους βουλευτές της συγκυβέρνησης για ένα «χαλαρό ποτό» στο Μέγαρο Μαξίμου. Εκεί αποκαλύφθηκε το κρυφό ταλέντο του Κώστα Ζουράρι. Ο βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης των Ανεξαρτήτων Ελλήνων κάθισε στο πιάνο, έπαιξε μελωδίες, όπως το «Άσε με να φύγω» και γοήτευσε τις ευγενικές και ρομαντικές ψυχές των συναδέρφων του.
Ο Πρωθυπουργός προσπάθησε να το παίξει αποστασιοποιημένος και πεζός από τέτοιες φλώρικες αστικές συνήθειες. Θέλοντας να αποφύγει να επαινέσει τον ταλαντούχο πιανίστα, πίστεψε ότι τον προσγείωσε λέγοντάς του με το γνωστό γέλιο της αμηχανίας «Πρόσεξε, γιατί ο τελευταίος που έπαιξε εδώ πιάνο ήταν ο Βαρουφάκης. Κανόνισε…». Ωστόσο, λίγες ημέρες αργότερα, υποκύπτοντας στη γοητεία του Κώστα Ζουράρι, τον έκανε υφυπουργό Παιδείας στον ανασχηματισμό της 4ης Νοεμβρίου 2016.
Ήταν φυσικό για τον Αλέξη Τσίπρα να αποφεύγει να ανοίξει κουβέντα αξιώσεων με τον Κώστα Ζουράρι. Πώς να τα βγάλει πέρα μαζί του; Να μιλήσουν για μουσική; Να μιλήσουν για λογοτεχνία; Να μιλήσουν για πολιτική; Ο βουλευτής των ΑΝΕΛ παραείναι σοφιστικέ για τον πρωθυπουργό, απόφοιτο του Πολυτεχνείου ο οποίος μπερδεύει τα έτη με τα έτη φωτός και τις 180 με τις 360 μοίρες. Αντιθέτως, ο κ. Ζουράρις, έχοντας εκμεταλλευτεί όλα τα προνόμια που του επεφύλαξε η μεγαλοαστική καταγωγή του και η πάρα πολύ ευκατάστατη οικογένειά του, απέκτησε εξαιρετική μόρφωση και βαθιά καλλιέργεια. Ασχέτως εάν στην πορεία τα έκανε όλα έναν αχταρμά, από τον οποίον κανείς δεν μπορεί και δεν ασχολείται να βγάλει άκρη. Πάντως, τα Γαλλικά και η Μουσική ήταν τα δύο μαθήματα στα οποία ήταν αριστούχος στο Γυμνάσιο, στο Πειραματικό του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχοντας την άνεση να σπουδάζει επί μακρόν χωρίς να έχει την ανάγκη της εργασίας, τελειώνοντας την Νομική Θεσσαλονίκης ο κ. Ζουράρις συνέχισε με μεταπτυχιακό στο Παρίσι, στις Πολιτικές Επιστήμες. Επίσης, έχοντας τελειώσει στη Θεσσαλονίκη πιάνο – θεωρία – αρμονία, συνέχισε τις μουσικές σπουδές στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, στη Μουσική Ακαδημία Mozarteum.
Γνωστός στο πανελλήνιο ο Κώστας Ζουράρις άρχισε να γίνεται ως πανελίστας σε τηλεοπτικά κανάλια. Ήταν άγνωστο ποιο ακριβώς ήταν το διδακτικό του έργο, πάντως η ιδιότητα που συνόδευε την απέριττη κι ατημέλητη φιγούρα του στις τηλεοράσεις ήταν «καθηγητής». Ενίοτε, ήταν «καθηγητής στο Παρίσι» ή «καθηγητής στη Σορβόννη». Κάπου, μάλιστα, θα τον βρούμε ως «ακαδημαϊκό». Τίποτε από αυτά, όμως, δεν ισχύει, αν και δεν ήταν συχνές οι δημόσιες αμφισβητήσεις των ακαδημαϊκών του προσόντων. Ο Νίκος Κακαουνάκης ήταν εκείνος που ειρωνεύτηκε, σε τηλεοπτική τους συνεύρεση, την «καθηγητική» ιδιότητα του Κώστα Ζουράρι, ο οποίος έκανε πως δεν ακούει. Ήταν από τις ελάχιστες φορές που κάποιος τόλμησε να υπαινιχθεί ότι ο μελετητής του Θουκυδίδη, ο συγγραφέας έργων με τίτλους όπως «Μισγάγκεια ἀπερινόητη», «Θεοείδεια παρακατιανή», «Χέσαιτο εἰ μαχέσαιτο ἄλλως σκωπτικός», «Νὰ τὴν χέσω τέτοια λευτεριά, ὅπου θὰ κάμω ἐγὼ ἐσένα πασιά!», «Εἰσαγωγὴ στὴν ἀπογείωση τῆς πολιτικῆς», πιθανώς και να πουλούσε προσόντα που δεν είχε.
Αργότερα, ο Γιάννης Η. Χάρης άρχισε να ασχολείται με το «μπουρδολόγιο ονόματι Ζουράρις», όπως τον αποκαλεί, γράφοντας ξεκάθαρα ότι ο βουλευτής λέει αρλούμπες για εντυπωσιασμό. Αντιγράφουμε από το ιστολόγιο του μεταφραστή κ. Χάρη: «(…) αμολάει κάθε τόσο διάφορες μεγαλοπρεπείς ελληνικούρες ή απλώς ασυναρτησίες, κάτι που κάπου πήρε το μάτι του ή τ’ αφτί του, δεν σκοτίστηκε όμως να το διασταυρώσει, καθότι σίγουρος πως θα θαμπώσει, για την ακρίβεια: θα στραβώσει, τους ιθαγενείς. Τι «καλλίπυγες μαγωδίες», τι «μέζεα», τι «στεατοπυγικά υποσυστήματα», τι «θυρανοίξια», ό,τι περιμάζεψε στη γύρα του, με ό,τι σημασία θέλει να τους δώσει τώρα αυτός, κι ας πα’ να λένε λεξικά και επιστήμες…»
Όταν ανέλαβε υφυπουργός Παιδείας, επικράτησε ένας κάποιος εκνευρισμός σε κάποιους οι οποίοι γνώριζαν μόνο τη δημόσια εικόνα του. Κάποιοι άλλοι, πάλι, άρχισαν να συζητούν στα σοβαρά εάν οι σκέψεις του περί διδασκαλίας των Αρχαίων μπορούσαν να γίνουν πράξη. Όσοι τον γνώριζαν, δεν ανησύχησαν. «Σιγά μην ασχοληθεί με το υπουργείο. Έτσι κι αλλιώς, δεν έχει εργαστεί ποτέ», είπαν. Κι όντως, έτσι έγινε. Στη διάρκεια της υπουργικής του θητείας, από τον Νοέμβριο του 2016 έως τώρα, έβαλε την υπογραφή του σε μόλις… 19 αποφάσεις! Όπως πρώτος έγραψε ο δημοσιογράφος Χρήστος Μάτης στην εφημερίδα Free Sunday, οι έξι από αυτές αφορούσαν έγκριση για να λειτουργήσουν τμήματα διδασκαλίας Ελληνικών στο εξωτερικό, κανά δυο ήταν για αποσπάσεις εκπαιδευτικών στη Ζάμπια και στην Αιθιοπία, μία για έγκριση των αργιών στα σχολεία του εξωτερικού, μία για έγκριση δαπάνης 150 ευρώ για ημερήσια αποζημίωση εκπαιδευτικού στη Σύρο, άλλη μία για τη συγκρότηση άμισθης επιτροπής αξιολόγησης των συμμετοχών σε μαθητικό διαγωνισμό του περιοδικού «Ραδιοτηλεόραση» κ.λπ.
Ο Κώστας Ζουράρις υπήρξε τρολ πριν ακόμη εφευρεθεί ο όρος. Ανέκαθεν ήταν μοναδικός ο τρόπος του να κλέβει την παράσταση. Ο αείμνηστος πατέρας του, πασίγνωστος ουρολόγος της Θεσσαλονίκης και ο πρώτος εν Ελλάδι σεξολόγος, εκτός από μεγάλη περιουσία, έδωσε στο γιο του την αγάπη για το ΚΚΕ. «Γεννήθηκα κομμουνιστής, όπως άλλοι γεννήθηκαν κωφάλαλοι», είχε δηλώσει κάποτε. Στο ΚΚΕ τον δέχτηκαν και, μάλιστα, τον είχαν στα ψηφοδέλτια του κόμματος (στην Α’ Θεσσαλονίκης και στο ευρωψηφοδέλτιο) έως το 2000. Αν και είχε δείξει πολλάκις την εκκεντρικότητά του και είχε ενοχλήσει αρκετές φορές συνυποψηφίους του, το κόμμα τον ανεχόταν. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η αποστροφή του σε συνέντευξη: «το ΚΚΕ θα πρέπει να διαλυθεί ή θα περιθωριοποιηθεί, εγώ προτιμώ το πρώτο». Η τότε Γενική Γραμματέας Αλέκα Παπαρήγα δεν το άφησε να περάσει και το ΚΚΕ αντέδρασε με μια σύντομη και σαφέστατη ανακοίνωση. «Είναι δικαίωμα του καθενός να “διατίθεται” όπως του γουστάρει. Εμείς δεν πρόκειται να ασχοληθούμε ξανά με τις απόψεις του κ. Ζουράρι».
Ο ίδιος δεν πτοήθηκε. Άρχισε τον ανένδοτο για το Βραχάσι, τον τόπο καταγωγής του, το οποίο επρόκειτο να υπαχθεί στο δήμο Νεάπολης, και κατέβηκε στις εκλογές του 2002 για νομάρχης Λασιθίου. Τον στήριξε η Νέα Δημοκρατία, αλλά το μόνο που θυμόμαστε από εκείνην την αναμέτρηση είναι η εικόνα του κ. Ζουράρι να εμφανίζεται με ένα φραπέ στα τηλεοπτικά παράθυρα, κουρασμένος από την απεργία πείνας που έκανε υπέρ της ανεξαρτησίας του μαρτυρικού Βραχασίου – και δεν εκτιμήθηκε κιόλας!
Το Μάρτιο του 2008 ήταν ομιλητής σε συλλαλητήριο για το Μακεδονικό, ενώ ακολούθησε κάθοδός του στις Ευρωεκλογές με το Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο του Στέλιου Παπαθεμελή. Δεν ευδοκίμησε η προσπάθεια και μικρό το κακό, διότι αργότερα βρέθηκε στη Σπίθα του Μίκη Θεοδωράκη. Μάλιστα, χρησιμοποίησε βαρύ χαρακτηρισμό για τον Γιάννη Μπουτάρη όταν ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, το 2011, αρνήθηκε να παραχωρήσει την πλατεία Αριστοτέλους για ομιλία του συνθέτη. Τον αποκάλεσε «παρακράτος του ΠΑΣΟΚ», αλλά η σύρραξη αποφεύχθηκε, διότι ο κ. Μπουτάρης επέδειξε μεγαλύτερη ψυχραιμία. Το 2013 ο Κώστας Ζουράρις ίδρυσε την «Πυρίκαυστο Ελλάδα». Κατέβηκε υποψήφιος στις ευρωεκλογές του 2014 με τους ΑΝΕΛ, καθώς και υποψήφιος βουλευτής στην Α΄ Θεσσαλονίκης. Εξελέγη, μάγεψε τα πλήθη των χαβαλέδων με την παρθενική ομιλία με «τα μέζεα» και κατόπιν έγινε μάστορας του τρολαρίσματος. Ως υφυπουργός, το απογείωσε το άθλημα. Αποκάλεσε «μαλάκες» όσους έλεγαν τον Κάστρο δικτάτορα, αποφάσισε πότε πρέπει να προβαίνουν οι άρρενες μαθητές σε σεξουαλικές πράξεις με πόρνες, εκτίμησε ότι δεν τρέχει και τίποτε αν χάσουμε μερικά νησιά.
Αλλά τον έφαγε ο ΠΑΟΚ και αυτή η άτιμη η καρφίτσα μαύρη που κάνει ομοιοκαταληξία με το 10.000 γαύροι…