Καθώς οι εξελίξεις στην παγκόσμια σκηνή τρέχουν τόσο γρήγορα που αρκεί μια εβδομάδα για να αλλάξουν τα γεωπολιτικά δεδομένα, το σωτήριον έτος 1974 ακούγεται σαν Μεσαίωνας. Για να ξεσκονιστεί η μνήμη, ήταν η χρονιά που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Νίξον αναγκάστηκε να παραιτηθεί υπό το βάρος του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ. Τότε γεννήθηκαν τα ωραιότερα ζυγωματικά της πασαρέλας, της δεσποινίδας Κέιτ Μος, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και οι ABBA κέρδισαν με το «Waterloo» τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision.
Μεταξύ πολλών άλλων, στις 29 Μαρτίου 1974 η Volkswagen παρουσίαζε το αυτοκίνητο που μετά από μερικούς «αιώνες» θα αντικαθιστούσε τον «Σκαραβαίο» του Χίτλερ. Εκείνο το πρώτο και ιστορικό, πλέον, Golf δεν είχε καμία σχέση με τον δεινοσαυρικό προκάτοχό του. Βασικά, δεν υπήρχε προκάτοχος του Golf, τουλάχιστον για τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία.
Ως γνωστόν, ήταν σε σχήμα hatchback, με τρίτη πίσω πόρτα, προσθιοκίνητο, πρακτικό, με χώρους, σβέλτο στον δρόμο και «killer» στη γρήγορη έκδοση με το λογότυπο «GTi», μια νέα τάση στα ευρωπαϊκά δεδομένα της μέσης οικογένειας. Σήμερα που πληκτρολογούνται αυτές οι γραμμές, είτε σου αρέσει είτε όχι, το Golf είναι θεσμός, best seller, εμπορικό πρότυπο αναφοράς.
Με 37 εκατομμμύρια πωλήσεις, η VW στόχευσε στο δόξα πατρί των αναγκών της νέας αγοράς και έκανε τους περισσότερους κατασκευαστές να θέλουν να κοπιάρουν τη συνταγή. Κάποιοι τα κατάφεραν, άλλοι προσπάθησαν και μερικοί άλλοι έμειναν να βλέπουν το Golf να απομακρύνεται στις λίστες των ετήσιων πωλήσεων.
Βασικά, το VW Golf ήταν η μελέτη αναφοράς για το πώς φτιάχνεις ένα σχετικά προσιτό αυτοκίνητο, εύκολο στον χειρισμό του, προοδευτικό στις αντιδράσεις του, καλοσυναρμολογημένο και, αν θέλετε, με εξασφαλισμένο το κοινωνικό «διαβατήριο» της διπλανής πόρτας. Κανείς δεν ντράπηκε οδηγώντας ένα τέτοιο. Απειροι τελειόφοιτοι το ζήτησαν ως δώρο από το μπαμπά, νεαρές ντεμπιτάντ το θέλησαν για να «κυκλοφορούν» αξιοπρεπώς. Και πολλοί συνταξιούχοι ακούμπησαν το εφάπαξ για να «κλείσουν» με ένα τέτοιο.
Οπως το βλέπω, το Golf ήταν το σίγουρο χαρτί. Ενα προϊόν που εκδημοκράτισε την τεχνολογία της εποχής και την έντυσε με ένα όμορφο, μη εκκεντρικό, καθολικά αποδεκτό σχήμα. Α, ναι, εξασφάλισε επίσης τη γερή μεταπώληση, χωρίς να κλαις τα ωραία σου λεφτά και χωρίς να ψάχνεις μια γερή γωνία για να χτυπήσεις το κεφάλι σου όταν ήθελες να το αποχωριστείς.
Ταυτόχρονα, ως GTi, άνοιξε τον δρόμο για μια ολόκληρη σχολή, εκείνη των λεγόμενων hot hatch. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν στη συνέχεια η Peugeot θα έβγαζε τον δικό της ανταγωνιστή (και πιο αιχμηρό οδηγικά), το 205 GTi. Ποιος ξέρει αν θα ακολουθούσαν άλλοι κι άλλοι κατασκευαστές στην προσπάθεια να καρπωθούν και αυτοί ένα κομμάτι από την πίτα ενός οδηγοκεντρικού κοινού που μόλις είχε ανακαλύψει ένα μαζεμένο σε διαστάσεις αυτοκίνητο, το οποίο μπορούσε να στεγάσει τη φαμίλια αλλά και την όρεξη για ζωντανή οδήγηση;
Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία. Εχουμε ξαναγράψει πόσο βαριά ήταν η φανέλα, αλλά και το ίδιο το όνομα του Golf, για τη μελλοντική πορεία της Volkswagen. Εννοείται, λοιπόν, ότι δεν θα μπορούσε να πυροβολήσει τα πόδια της και να το διαγράψει από τα σχέδιά της. Προφανώς, όπως υπονοεί ο κεντρικός τίτλος, το Golf δεν πρόκειται να ξαναβγεί όπως το ξέρουμε εδώ και μισό αιώνα. Η συνέχεια θα είναι αμιγώς ηλεκτρική, όμως το όνομα σαφώς και δεν πετιέται στο χρονοντούλαπο. Η σκυτάλη είναι θέμα χρόνου.
Ωστόσο, όπως και να έχει, όσο κι αν στην πορεία αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει ουσιαστικό ανταγωνισμό από άλλους «συναδέλφους» του, από Ford Focus, Opel Astra, Toyota Corolla και λοιπούς, όσο κι αν το λογότυπο «GTi» έφτασε στο όριο της εξέλιξής του, το Golf θα παραμείνει στην ιστορία ως μια ξεκάθαρα ηγετική φιγούρα της αυτοκίνησης, εκείνη που δρομολόγησε τις εξελίξεις στην κατηγορία. Υπό αυτή την έννοια, σεβασμός.