Το μακρινό 1998, η υφήλιος είδε μια ξανθιά Λολίτα να τραγουδά το «Baby one more time», στο αντίστοιχο videoclip του τραγουδιού, και κόλλησε μαζί της. Η Μπρίτνεϊ Σπίαρς έγινε αμέσως η νέα μανία του νεαρόκοσμου, μια ποπ σταρ που κάθε έφηβο κορίτσι όφειλε να έχει σε αφίσα πάνω απ’ το κρεβάτι του. Ακολούθησαν περισσότερες επιτυχίες, που την έφεραν ακόμα ψηλότερα στην ιεραρχία της μουσικής βιομηχανίας, ως την πρώτη έφηβη καλλιτέχνη με ρεκόρ πωλήσεων.
Λίγο αργότερα, βέβαια, άρχισαν τα παρατράγουδα. Οι φωτογραφίες καθώς ξυριζόταν γουλί έκαναν τον γύρο του κόσμου, ενώ κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα ντοκουμέντα με την ίδια να χτυπά το αμάξι ενός παπαράτσι με ομπρέλα. Ήταν μάλλον οι πρώτες ενδείξεις της κατάρρευσης που η σταρ βίωνε εκείνη την περίοδο. Μπήκε δύο φορές σε κλινική για τον εθισμό της στο αλκοόλ και για τα υπόλοιπα προβλήματα που αντιμετώπιζε, και τελικά, από το 2008 και μετά, ξαναβρήκε σταδιακά την ισορροπία της και συνέχισε τη ζωή και την καριέρα της.
Βέβαια, είχε χάσει τα δικαιώματά της και δεν ήταν κυρίαρχος του εαυτού της. Τον ρόλο αυτό έχει αναλάβει, από το 2008, ο πατέρας της, Τζέιμι Σπίαρς, στον οποίο έχει δοθεί, με δικαστική απόφαση, η υποχρεωτική εποπτεία της. Και κάπου εδώ, τα νερά άρχισαν να θολώνουν. Ενώ η κόρη του έμοιαζε να βρίσκει τον εαυτό της και να προχωρά, ένα αινιγματικό story άρχισε να δημιουργείται γύρω από τη συνθήκη της εποπτείας, στην οποία υποχρεωτικά είχε μπει. «Νιώθει ασφάλεια μέσα σ’ αυτό; Όντως το χρειάζεται; Κι αν ναι, σε τι βαθμό και μέχρι πόσο»; αναρωτιόνταν οι θαυμαστές της.
Μέχρι που η Σπίαρς μίλησε. Και οι υποψίες έγιναν βεβαιότητα. Η ποπ σταρ ζει την απόλυτη ανελευθερία, μια κατάσταση όπου της έχει αφαιρεθεί το δικαίωμα ελεύθερης βούλησης. Δεν έχει το δικαίωμα ούτε να ορίζει το σώμα της, η τελευταία ανατριχιαστική λεπτομέρεια που μάθαμε, όταν αποκάλυψε η ίδια ότι έχει υποχρεωθεί να φοράει ενδομήτριο σπιράλ, το οποίο οι επόπτες της δεν της επιτρέπουν να βγάλει.
Η αποκάλυψη έγινε στην κατάθεσή της, με την οποία ζητά να αναθεωρηθεί η δικαστική απόφαση που της αφαιρεί την ελευθερία επιλογής και την αυτονομία. Αρκεί να πούμε ότι δεν της επιτρέπεται να βλέπει φίλους ή να πηγαίνει κάπου με τον σύντροφό της, ούτε να μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της ή να παντρευτεί και να ξαναγίνει μητέρα. Αναγκάζεται επίσης να παίρνει φάρμακα παρά τη θέλησή της και της απαγορεύεται να έχει πιστωτική κάρτα, διαβατήριο ή ακόμα και μετρητά. Ο επόπτης πατέρας της την αναγκάζει, ωστόσο, να δουλεύει καθημερινά. Και βέβαια, έχει τον απόλυτο έλεγχο επάνω στην περιουσία της.
Η Σπίαρς κάνει λόγο για σωματεμπορία. Κι όσο κι αν κάτι τέτοιο ακούγεται βαρύ, το σίγουρο είναι ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά σε αυτή την ιστορία. Το φωνάζουν οι θαυμαστές της με το hashtag #FreeBritney, το φωνάζουν οι διάσημοι φίλοι της και εδώ και λίγες μέρες, το φωνάζουν και οι New York Times. Στο ντοκιμαντέρ «Framing Britney» ξεδιπλώνουν την ιστορία της, την ακμή και την πτώση της σταρ, και βάζουν στο μικροσκόπιο τη δικαστική απόφαση που την κρατά δέσμια μιας ακατανόητης εποπτείας, εδώ και δεκατρία χρόνια, αλλά και την προσπάθεια που ξεκίνησε για να ξαναγίνει ελεύθερο άτομο.
Το ντοκιμαντέρ βγάζει σε κοινή θέα τα θολά σημεία, όπως το ότι οι δικαστικές αρχές αγνοούν το ιστορικό βίας και κατάχρησης ουσιών του πατέρα Τζέιμι Σπίαρς, στον οποίο έδωσαν την εποπτεία της. Στην κατάθεσή της, η Σπίαρς λέει μάλιστα ότι τον φοβάται, και ότι θα σταματήσει να δουλεύει, αν παραμείνει υπό την επιτήρηση του. Ακόμα ένα θολό σημείο είναι ότι οι αρχές δεν έχουν ζητήσει γνωμάτευση άλλων ψυχιάτρων, παρά επιμένουν να βασίζουν την απόφασή τους στους δύο ψυχιάτρους που είχαν αναλάβει να μιλήσουν για την κατάρρευσή της Μπρίτνεϊ Σπίαρς, πριν από δεκατρία χρόνια.
Η συνθήκη της υποχρεωτικής εποπτείας έχει σχεδιαστεί ως μια λύση επιτήρησης για ενηλίκους, των οποίων η ψυχική ή εγκεφαλική κατάσταση τους καθιστά ανίκανους να φροντίσουν μόνοι τον εαυτό τους. Τα δικαστήρια ορίζουν έναν επόπτη, στον οποίο το άτομο που θεωρείται ανίκανο πρέπει να δίνει συνεχώς αναφορά, για οτιδήποτε θέλει, σαν να είναι ανήλικος. Σ’ αυτή τη συνθήκη βασίζεται και το σενάριο της ταινίας «Φυσικά και νοιάζομαι» που είδαμε πρόσφατα. Και δείχνει τα κενά σ’ αυτές τις δικαστικές αποφάσεις, που καθιστούν ηλικιωμένους υποχείρια των εποπτών τους και δίνουν το δικαίωμα στους τελευταίους να τους εκμεταλλευτούν ανεπανόρθωτα.
Μήπως η Μπρίτνεϊ Σπίαρς είναι θύμα εκμετάλλευσης;
ΥΓ. Για πολλούς, η απάντηση είναι πια δεδομένη.