Νομίζω ότι πρέπει να είσαι σαραντάρης και πάνω για να θυμάσαι τα MG. Και πάλι, ίσως. Κι αυτό γιατί τα MG, εκείνα τα όμορφα, διθέσια σπορ βρετανικά roadsters που χαζεύαμε κάποτε και στους ελληνικούς δρόμους, είναι ήδη ηλικίας μισού αιώνα και πλέον.
H εταιρεία είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, δείγμα εκείνης της χρυσής εποχής της βρετανικής αυτοκινητοβιομηχανίας που είχε δεκάδες εταιρείες κατασκευής στα εδάφη της, οι οποίες, κατά το πλείστον, έβαλαν λουκέτο στους νεότερους χρόνους. Γύρω στο 1967 η φίρμα πέρασε στα χέρια της British Leyland και το 2000 στο MG Rover Group. Ομως, ως γνωστόν, Rover is over, και έτσι το πορτφόλιο είχε ήδη αρχίσει να παίρνει την κατιούσα.
Κοντολογίας, η MG ήταν μια ιστορική μάρκα. Δεν ξέρω, μπορεί να είναι σύμπτωση, μπορεί όχι, αλλά αυτές τις μέρες το National Motor Museum, σε ένα μικρό χωριό, το Μπολιέ (ακούγεται γαλλικό αλλά είναι βέρο βρετανικό), κοντά στο Χαμπσάιρ, γιορτάζει τα 100 χρόνιας της φίρμας. Ναι, ένας αιώνας πέρασε από τότε που το Morris Garage ξεκίνησε στην Οξφόρδη τη λειτουργία του, υπό την ιδιοκτησία του Ουίλιαμ Μόρις και του ιδρυτή, Σέσιλ Κίμπερ.
Σας λέει τίποτα το παραπάνω μάθημα Ιστορίας; Μάλλον όχι, ε; Πάντως, είτε σας λέει είτε όχι, δύσκολα θα μπορούσε να βρει καλύτερο timing ο όμιλος Συγγελίδη (ξέρετε, μια από τις μεγαλύτερες πίτες της αγοράς, με Citroën, DS, Mazda, Opel, Peugeot) για να φέρει στην Ελλάδα το ιστορικό όνομα της MG. Oι πληροφορίες μου λένε πως το brand το διεκδίκησε, μεταξύ άλλων, και ο όμιλος Σαρακάκη, αλλά τελικά επιλέχθηκε ο Συγγελίδης για διάφορους λόγους που δεν είναι του παρόντος.
Μετά από όλα αυτά ήρθε η ώρα να πούμε και το σημαντικότερο. Την MG που ξέρατε (όσοι τη θυμάστε), να την ξεχάσετε. Καμία σχέση. Απολύτως. Πλέον η μάρκα δεν κατασκευάζει σπορ διθέσια. Επίσης, τα περισσότερα και πιο πιασάρικα μοντέλα της είναι ηλεκτρικά. Κυρίως πεντάθυρα χάτσμπακ και SUV. Η γκάμα θα ξεκινάει από το πισωκίνητο MG4, ανεβαίνει σε ένα μεγαλύτερο SUV, το MG5, περνάει από ένα plug-in, το MG EHS, που μου θυμίζει κάτι από Μazda CX-5, και καταλήγει, υποθέτω, στο κορυφαίο της, ονόματι MG Marvel R, ένα ηλεκτρικό τετρακίνητο με απόδοση 288 ίππων.
Οπως διαβάσατε και στον πρόλογο, η άλλοτε «καποτία» (από το βρετανικό «cup of tea») έχει περάσει προ πολλούς σε κινέζικα χέρια. Συγκεκριμένα, στη SAIC. Εχει τα κεντρικά της στη Σαγκάη και την ώρα που πληκτρολογούνται αυτές οι γραμμές θεωρείται η μεγαλύτερη εταιρεία ανάμεσα στο λεγόμενο κινέζικο Big Four, δηλαδή τις τέσσερις μεγαλύτερες, κρατικά ελεγχόμενες, αυτοκινητοβιομηχανίες της χώρας. Πόσο πουλάει η SAIC; Τα στατιστικά του 2021 λένε γύρω στα 5,37 εκατομμύρια αυτοκίνητα ετησίως. Στην Κίνα θεωρείται κολοσσός. Ο βασιλιάς του λόφου των πωλήσεων.
Τώρα, λοιπόν, ήγγικεν η ώρα να κάνει η SAIC την απόβασή της και στα ευρωπαϊκά πράγματα με την MG. Λογικό να επιλέξει την άλλοτε βρετανική εταιρεία. Γιατί ναι μεν η SAIC έχει ένα σωρό άλλες μάρκες στο χαρτοφυλάκιο της, αμ έλα μου που σε εμάς είναι παντελώς άγνωστες. Εχετε υπόψιν τις Maxus, Rising ή τη Baojun; Χλωμό. Οπότε, ως γνωστόν, ο πιο εύκολος τρόπος για να επαναλανσάρεις μια μάρκα είναι να βρεις τη συνειρμική, μπορεί και συναισθηματική της σύνδεση με το παρελθόν και την αγορά. Η MG είναι μια τέτοια περίπτωση, έστω και αν θα χρειαστεί αρκετός χρόνος για να περάσει στις συνειδητές επιλογές του ελληνικού κοινού. Ενός κοινού που θα πρέπει να έχει πειστικούς λόγους για να την επιλέξει ανάμεσα στο σκληρό ανταγωνισμό.
Υποθέτω πως ένα πρώτο επιχείρημα θα είναι ίσως κάποια πραγματικά ελκυστική τιμή. Ενα δεύτερο, όπως φαίνεται ήδη στην επίσημη ιστοσελίδα της, τα επτά χρόνια χρόνια εγγύησης και 150.000 χλμ. Ενα τρίτο, πιθανόν, ότι το ντιζάιν τους δείχνει σύγχρονο, τουλάχιστον όπως το αντιλαμβανόμαστε στην ηλεκτρική εποχή, όπου δεν έχεις αεραγωγούς για ψυγεία. Αυτό βέβαια που παραμένει σε προεξέχον σημείο και δεν έχει αλλάξει είναι το χαρακτηριστικό οκτάγωνο σήμα της MG, όπως τότε δηλαδή, στα χρόνια των roadsters και μετέπειτα των MG Rover. Και ίσως είναι αυτό, το σήμα του Morris Garage, που θα αρχίσει να ενώνει τις τελείες με το παρελθόν.