Δύο χρόνια έδινε μάχη αντιμετωπίζοντας το καρκίνωμα nut ο δις αργυρός Ολυμπιονίκης Αλέξανδρος Νικολαΐδης, καθώς πρόκειται για μια εξαιρετικά σπάνια, παγκοσμίως, νόσο, η οποία δεν έχει στοχευμένη θεραπεία.
«Πρόκειται για έναν καρκίνο που οφείλεται σε γονιδιακές μεταλλάξεις και δεν είναι κληρονομούμενος. Είναι τόσο σπάνιος, που σε περίπτωση που υπάρξει ασθενής, αναζητούμε πληροφορίες από κλινικές όπου έχουν αντιμετωπιστεί πρόσφατα περιστατικά, για να μάθουμε με ποια μέσα επιχειρήθηκε η θεραπεία», εξηγεί στο Protagon ο Ευάγγελος Φιλόπουλος, πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας.
Και δεν είναι μόνο η αντιμετώπιση δύσκολη, αλλά και η διάγνωση, καθώς ο γιατρός θα πρέπει να είναι εκπαιδευμένος για να υποψιαστεί ότι μπορεί να υπάρχει αυτός ο τύπος καρκίνου στον ασθενή του. «Στην Ελλάδα οι περισσότεροι γιατροί εκτιμώ ότι θα μπορούσαν να κάνουν άμεσα διάγνωση, καθώς μπορεί ο καρκίνος να είναι πολύ σπάνιος, αλλά έχουμε πολύ καλή εκπαίδευση», λέει ο κ. Φιλόπουλος.
Το καρκίνωμα nut εμφανίζεται σε διάφορα όργανα του σώματος, όπως ο πνεύμονας, ο τράχηλος και γενικότερα όπου υπάρχει πλακώδης ιστός.
Το πλήρες όνομα είναι «καρκίνος μεσαίας γραμμής με πυρηνική πρωτεΐνη της αναδιάταξης γονιδίων όρχεων (nut).
Θεραπεία στοχευμένη δεν υπάρχει. «Είναι τόσο σπάνιο, που δεν υπάρχουν ούτε παρατηρήσεις και συγκρίσεις ασθενών. Παγκοσμίως οι ειδικοί προσπαθούν να συλλέξουν δεδομένα, αλλά είναι δύσκολο», λέει ο πρόεδρος της αντικαρκινικής εταιρείας.
Ακόμη και το Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ δεν έχει δεδομένα, καθώς όπως υπογραμμίζει, η νόσος είναι τόσο σπάνια, που δεν μπορούν να συλλεγούν στατιστικά. Στις ΗΠΑ υπολογίζεται ότι από τα 329 εκατομμύρια πληθυσμού, μόλις 20 άτομα τον χρόνο διαγιγνώσκονται με τη νόσο.
Τα συμπτώματα
Σύμφωνα με το Εθνικό Αντικαρκινικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, ο ασθενής μπορεί να εκδηλώσει:
- Πόνο
- Απώλεια βάρους χωρίς λόγο
- Κόπωση
- Βήχα
- Δυσκολία στην αναπνοή
Η αντιμετώπιση
Μόλις ο ασθενής διαγνωστεί με τη νόσο, ανάλογα, βέβαια, και με το πού βρίσκεται ο καρκίνος, συνήθως σε πρώτη φάση γίνεται χειρουργική αφαίρεση του όγκου και ακολουθούν χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία, με στόχο να επιμηκύνουν όσο γίνεται τον χρόνο ζωής του ασθενούς.
«Κάποιοι που έχουν διαγνωστεί νωρίς και πάνε καλά, μπορούν να ζήσουν έως και δύο χρόνια. Αλλοι φεύγουν ακόμη και σε τρεις μήνες από τη διάγνωση. Δεν έχουμε αρχείο καταγραφής νεοπλασιών, κι έτσι δεν υπάρχουν ακριβή στατιστικά», τονίζει ο κ. Φιλόπουλος.