Οι ερευνητές που ακτινοσκόπησαν τους σκελετούς τριάντα κατοίκων της Πομπηίας, οι οποίοι είχαν ταφεί σε στρώματα λάβας κατά την έκρηξη του Βεζούβιου το 79 μ.Χ., έμειναν άφωνοι καθώς οι οδοντοστοιχίες τους, ανεξαρτήτως ηλικίας, ήταν σε εξαιρετική κατάσταση και όπως ανακοίνωσαν χαρακτηριστικά «δεν είχαν την ελάχιστη ανάγκη οδοντιάτρου».
Αν και την εποχή εκείνη οι οδοντόβουρτσες και οι οδοντόκρεμες ήταν είδη άγνωστα, και η στοματική υγιεινή δεν αποτελούσε μέριμνα των πολλών, τα δόντια των κατοίκων της Πομπηίας και κατ΄ επέκταση των αρχαίων Ρωμαίων ήταν υγιή, επειδή από το διαιτολόγιό τους απουσίαζε σχεδόν τελείως η ζάχαρη και τα φαγητά που έτρωγαν ήταν υγιεινά και ισορροπημένα, σύμφωνα με τις επιταγές της Μεσογειακής διατροφής.
«Οι Ρωμαίοι κατανάλωναν πολλά φρούτα και λαχανικά, αλλά ελάχιστη ζάχαρη» επισημαίνει στην Ολίβια Γκόλντχιλ του Quartz.com η ορθοδοντικός Ελίζα Βανακόρε, η οποία προΐστατο στην εξέταση των σκελετών. Η Βανακόρε συμπληρώνει, πως ειδικά στην Πομπηία και στην ευρύτερη περιοχή τα δόντια των κατοίκων ήταν σε καλύτερη κατάσταση, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε φθόριο που είχε το νερό και ο αέρας γύρω από το ηφαίστειο.
Παρότι όμως οι οδοντοστοιχίες των αρχαίων Ρωμαίων εξέπληξαν τους ερευνητές, δεν είναι οι μόνοι από τους προγόνους μας που είχαν καλύτερα δόντια από τους μακρινούς τους απογόνους. Παρά την ευρύτατα διαδεδομένη άποψη ότι οι Τυδώρ ταλανίζονταν από φτωχή στοματική υγεία, με αποκορύφωμα το παράδειγμα της Ελισάβετ Α’ της Αγγλίας η οποία σύμφωνα με έγκυρες μαρτυρίες είχε όντως σαπισμένα δόντια, οι ομοεθνείς της είχαν πολύ γερούς κοπτήρες και ο λόγος για ακόμη μία φορά ήταν η μηδαμινή πρόσληψη ζάχαρης.
Oταν όμως γύρω στο 1600 οι τιμές της ζάχαρης έπεσαν και η κατανάλωση σε Ισπανία, Γαλλία και Ολλανδία αυξήθηκε κατακόρυφα, ο «λευκός πειρασμός» αποτέλεσε βασικό συστατικό στη διατροφή των Ευρωπαίων, καταστρέφοντας όχι μονάχα τα δόντια αλλά και το συκώτι, την καρδιά και τα νεφρά τους.
Οι γιατροί σήμερα έχουν κηρύξει τη ζάχαρη υπ΄αριθμόν 1 εχθρό της υγείας μας. Διόλου περίεργο, αφού μας μετατρέπει σε αδηφάγους Γαργαντούες που μας ταλανίζει μόνιμα το αίσθημα της πείνας, καθώς ελάχιστα παραπανίσια κιλά δυσχεραίνουν τη λειτουργία της ρυθμιστικής ορμόνης λεπτίνης.
Η ενέργεια που δίνει η ζάχαρη είναι πρόσκαιρη και σύντομα, πριν περάσουν 30 λεπτά, μετατρέπεται σε αδυσώπητη κούραση. Πολλοί συσχετίζουν την υπερκατανάλωση ζάχαρης με την κατάθλιψη, ενώ έχει αποδειχθεί πως η μακροχρόνια πρόσληψη καταστρέφει το πρόσωπο και εξασθενίζει τη μνήμη. Oμως, το χειρότερο απ΄ όλα είναι η σχέση της ζάχαρης με τη χοληστερόλη. Οι έρευνες έδειξαν πως οι διαβητικοί, οι εξαιρετικά υπέρβαροι και εκείνοι που στην καθημερινή διατροφή τους προσελάμβαναν μεγάλες ποσότητες προστιθέμενων σακχάρων, κατέγραψαν μεγαλύτερη άνοδο στα επίπεδα της κακής χοληστερόλης και των τριγλυκεριδίων. Η υπερφόρτωση του οργανισμού με ζάχαρη επιβαρύνει το συκώτι και αναστέλλει την ικανότητά του να την αποβάλλει. Τελικά, ήταν σοφοί οι αρχαίοι Ρωμαίοι που δεν έβαζαν στο στόμα τους ζάχαρη!