Παρότι είναι από τα πιο αγαπημένα κατοικίδια ζώα του ανθρώπου εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι γάτες, συγκριτικά με τους σκύλους, παραμένουν ανεξάρτητες και δύσκολες στην έκφραση θετικών συναισθημάτων απέναντι στους ανθρώπους.
Οπως αναφέρουν σε δημοσίευμά τους οι Times του Λονδίνου, ερευνητική ομάδα στη Γαλλία λέει ότι κατάφερε να βρει έναν τρόπο με τον οποίο μπορούμε να κάνουμε τις γάτες να μας αγαπήσουν και μάλιστα αυτό να συμβεί από τις πρώτες κιόλας στιγμές της επαφής και γνωριμίας μας με αυτές.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το μυστικό κρύβεται στη σωστή γλώσσα του σώματος. Το να φωνάξετε το όνομά της και να κάνετε κάποιους ήχους ή θορύβους μπορεί να είναι αρκετό για να κερδίσετε την προσοχή μιας γάτας με την οποία γνωρίζεστε καλά, αλλά οι γάτες που δεν σας γνωρίζουν προτιμούν οπτικά σήματα και οπτική επαφή (π.χ. χειρονομίες) συχνά σε συνδυασμό με φωνητικές κλήσεις προτού σας κρίνουν άξιους για να σας προσφέρουν τον χρόνο και τη στοργή τους.
Ο,τι κι αν κάνετε, αποφύγετε να αγνοήσετε εντελώς μια γάτα, καθώς αυτό την κάνει να νιώθει «άβολα» και «απογοητευμένη», υποστηρίζουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ναντέρ του Παρισιού οι οποίοι εγκαταστάθηκαν σε ένα «καφέ για γάτες», όπου οι εξημερωμένες γάτες είναι ελεύθερες να περιφέρονται γύρω από τους πελάτες.
Οι ερευνητές θέλησαν να δουν πόσο γρήγορα οι γάτες άρχισαν να δένονται με όσους δεν γνώριζαν και ποιες συμπεριφορές ήταν πιο πιθανό να κερδίσουν την εμπιστοσύνη, την προσοχή και τη στοργή τους.
Οι τρόποι
Στην πρώτη δοκιμή, ο ερευνητής καθόταν ακίνητος και δεν κοίταζε ούτε μιλούσε στις γάτες. Στην επόμενη δοκιμή χρησιμοποιούσε μια χειρονομία, απλώνοντας ένα χέρι, αλλά κοιτάζοντας το πάτωμα αντί να κάνει οπτική επαφή με τη γάτα. Στη διάρκεια της δοκιμής ο ερευνητής έκανε κάποιες κινήσεις με τα μάτια και τις βλεφαρίδες οι οποίες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως μία μορφή θετικής επικοινωνίας μεταξύ γατών και ανθρώπων.
Στην τρίτη δοκιμή, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μόνο φωνητικά σήματα, φωνάζοντας το όνομα της γάτας και δημιουργώντας τον ήχο που χρησιμοποιείται συνήθως στη Γαλλία για να φωνάζει κάποιος μια γάτα, έναν ήχο αντίστοιχο με το δικό μας «ψιτ», o οποίος ακούγεται ως «πφ, πφ».
Ο ερευνητής δεν έτεινε το χέρι του στη γάτα ούτε ήρθε σε άμεση οπτική επαφή μαζί της.
Στην τέταρτη και τελευταία δοκιμή, οι ερευνητές συνδύασαν τις ενδείξεις, προσφέροντας ένα χέρι, κοιτάζοντας τη γάτα ενώ ανοιγόκλειναν αργά τα μάτια τους, αποκαλώντας τη γάτα με το όνομά της και κάνοντας τους ήχους που κάνεις συνήθως όταν καλείς την γάτα. Αυτό περιγράφηκε ως «διτροπική» επικοινωνία, αναφερόμενη στον συνδυασμό οπτικών και φωνητικών σημάτων.
Οι αντιδράσεις 12 γατών που έμεναν στο καφέ μαγνητοσκοπήθηκαν. Οι ερευνητές μέτρησαν πόσο χρόνο χρειάστηκαν οι γάτες να πλησιάσουν σε απόσταση 10 εκατοστών από τον ερευνητή ή πόσο χρόνο χρειάστηκαν οι γάτες που δεν εντυπωσιάστηκαν να προσπαθήσουν να φύγουν από το δωμάτιο.
Ανέλυσαν επίσης τη συμπεριφορά των γατών, συμπεριλαμβανομένου του νιαουρίσματος, του βλεφαρίσματος, του βλέμματος μακριά, του ρουθουνίσματος, της περιποίησης, της κίνησης, της κίνησης των αυτιών και του κουνήματος ή του σηκώματος της ουράς.
Τα ευρήματα
Πριν από τη μελέτη, οι ερευνητές πίστευαν ότι οι γάτες «θα ήταν πιο ευαίσθητες στα φωνητικά σε σύγκριση με τα οπτικά σήματα», υποθέτοντας ότι τα ζώα θα έρχονταν πιο εύκολα όταν τα καλούσαν και θα πλησίαζαν λιγότερο εύκολα όταν έβλεπαν ένα χέρι να πλησιάζει.
«Παρατηρήσαμε ότι οι γάτες ήρθαν σημαντικά πιο γρήγορα όταν ο άνθρωπος εμπλεκόταν σε οπτική ή διτροπική επικοινωνία, σε σύγκριση με τη φωνητική ή καθόλου επικοινωνία. Αυτό υποδηλώνει ότι οι γάτες είναι πιο ευαίσθητες στην οπτική και διτροπική επικοινωνία που ξεκινά από έναν άγνωστο άνθρωπο. Τα δεδομένα μας υποδηλώνουν ότι η οπτική επικοινωνία ήταν πιο ελκυστική από τη φωνητική επικοινωνία, αντίθετα με τις προβλέψεις μας» αναφέρουν οι ερευνητές στη μελέτη τους στην οποία διαπιστώθηκε ότι οι γάτες κουνούσαν την ουρά τους πιο έντονα όταν ο πειραματιστής έμεινε σιωπηλός. «Οι πλευρικές κινήσεις της ουράς τείνουν να συμβαίνουν όταν οι γάτες αντιμετωπίζουν μια απογοητευτική κατάσταση, επομένως τα δεδομένα μας υποδηλώνουν ότι το να βρίσκονται σε ένα δωμάτιο με έναν άγνωστο άνθρωπο που τις αγνοεί μπορεί να είναι άβολα για τις γάτες», λένε οι ερευνητές.
«Οι οπτικές ενδείξεις μπορεί να γίνουν πιο σημαντικές όταν πρόκειται για επικοινωνία με έναν άγνωστο άνθρωπο, υπογραμμίζοντας, για άλλη μια φορά, ότι οι γάτες έχουν αναπτύξει κοινωνικές-γνωστικές δεξιότητες παρόμοιες με αυτές των ανθρώπων, γεγονός που επιβεβαιώνει την εξαιρετική προσαρμογή των οικόσιτων γατών στο ανθρώπινο περιβάλλον», αναφέρει η Σαρλότ ντε Μουζόν, μέλος της ερευνητικής ομάδας.