Το νόημα της γνωστής λαϊκής έκφρασης «δε χωράνε δύο καρπούζια στην ίδια μασχάλη» φαίνεται πως αρχίζει και γίνεται αντιληπτό προς Ολλανδία μεριά. Εκεί όπου είναι τα κεντρικά του Ομίλου Stellantis, του 4ου μεγαλύτερου σε συνολικές πωλήσεις παγκοσμίως, μετά τους αντίστοιχους των Toyota, VW Group και Hyundai Motor Group.
Ως γνωστόν, η Stellantis συστήθηκε κατόπιν του «γάμου» μεταξύ FCA (Fiat / Chrysler Automotive) και του γαλλικού PSA Group, έχοντας συγκεντρώσει 14 μπράντες κάτω από τις μασχάλες της. Δέκα τέσσερις… Α, ναι, πρέπει να προσθέσουμε και τη νέα, φετινή αντιπροσώπευση της κινεζικής κατασκευάστριας ηλεκτρικών αυτοκινήτων, της Leapmotor, για την ευρωπαϊκή αγορά. Άρα πήγαμε στις 15 εταιρείες υπό τον ίδιο όμιλο.
Μία εξ αυτών, η θρυλική Maserati, μία εταιρεία που επί χρόνια έζησε στη «σκιά» της Ferrari, παρότι έχει τεράστιο ιστορικό σπορ παρελθόν, επίσης διαχρονικά τεράστια οικονομικά προβλήματα και ένα τεράστια σημαντικό σπορ αυτοκίνητο, το νέο MC20, που μόνο τυχαία δεν ανακηρύχθηκε «Αυτοκίνητο της Χρονιάς» από το έγκριτο βρετανικό evo, το 2022.
Παρόλα αυτά, τα αποτελέσματα του πρώτου εξαμήνου του 2024 δεν είναι καθόλου ευχάριστα. Οι παραδόσεις καινούργιων μοντέλων της έπεσαν στο μισό (από 15.300 σε 6.500 μονάδες), τα έσοδα από 1,3 δις. σε 631 εκατ. και τα κέρδη από 121 εκατ. σε ζημία 82 εκατομμυρίων.
Φαίνεται πως οι αριθμοί αυτοί ήταν το κερασάκι μιας ωραίας τούρτας που λιώνει στον καύσωνα. Εξ ου και η δήλωση του ισχυρού άνδρα του Ομίλου, Κάρλος Ταβάρες, που δήλωσε ότι όσες μπράντες δεν αποδίδουν, θα πρέπει να φύγουν. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, όπως είπε και στο podcast του Bloomberg Talks, «ολόκληρη η αυτοκινητοβιομηχανία περνά δύσκολες στιγμές, αλλά οι μάρκες της Stellantis είναι εδώ για να αξιοποιηθούν και αν δεν μπορούν να φέρουν χρήματα από την αξία που αντιπροσωπεύουν, τότε θα πρέπει να λάβουμε αποφάσεις».
Στο σενάριο προσθέστε και έναν άλλον παράγοντα. Ο κόσμος δεν είναι χαζός. Όταν βλέπει γενικώς, δεξιά και αριστερά, ηλεκτρικά αυτοκίνητα που διαφέρουν ουσιαστικά μόνο στο «περίβλημα», την εμφάνιση, τις επενδύσεις, τον εξοπλισμό και τη χωρητικότητα των μπαταριών, δηλαδή την ίδια στιγμή που όλο το «από κάτω» είναι κοινό, τα πράγματα περιπλέκονται και ομογενοποιούνται.
Η περίπτωση της Maserati δεν ανήκει φυσικά σ’ αυτήν την κατηγοριοποίηση. Είναι γνήσιο exotica και απευθύνεται σε πολύ λίγους. Ωστόσο, μία πιο πρσεκτική ανάγνωση των παραπάνω δηλώσεων εντοπίζει τον σκόπιμα πληθυντικό αριθμό που χρησιμοποίησε ο Ταβάρες: «όσες εταιρείες». Δηλαδή, πέραν της Maserati.
Για να τελειώνουμε: σύμφωνοι, αν με αρχή τη Μaserati και στη συνέχεια κάποιες άλλες φίρμες κρεμαστεί το ταμπελάκι ‘’for sale’’, ποιος μετά θα τις αγοράσει; Και πόσο εφόσον θα είναι στα «χαμηλά» τους; Μήπως η μόνη δυνατή επιλογή είναι από Κίνα και Ινδία μεριά; Εκεί, δηλαδή, όπου υπάρχουν πολλές και πλούσιες μασχάλες για πολλά καρπούζια;