Μια φορά και έναν καιρό η «Κινεζούλα» του Γκοντάρ ήξερε απ’ έξω και ανακατωτά το «Κόκκινο Βιβλιαράκι». Και όταν τα δαχτυλάκια της χτυπούσαν τα πλήκτρα της γραφομηχανής προέκυπταν ωραιότατες επαναστατικές μπροσούρες ή προκηρύξεις (που της ανέβαζαν και τη λίμπιντο). Αυτά στο «επαναστατικό» Παρίσι του 1967.
Σήμερα η πραγματική Κινεζούλα ούτε που έχει ακουστά τον Λιν Πιάο (τον επιμελητή -ας τον πούμε και έτσι- του διάσημου βιβλίου με τα μαοϊκά τσιτάτα). Και όση ώρα βάφει τα νυχάκια της σαν καθωσπρέπει αμερικάνα τινέιτζερ, το ρομποτάκι της γράφει για πάρτη της τη βαρετή σχολική εργασία. Αυτά τα επαναστατικά στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας το 2019.
Η ιστορία με την 15χρονη μαθήτρια έγινε γνωστή από την εφημερίδα South Cina Morning Post που μας πληροφόρησε τα καθέκαστα.
Σύμφωνα με τα ισχύοντα στο κινεζικό σύστημα εκπαίδευσης, τα παιδιά πρέπει να αντιγράφουν διάφορα κείμενα, λογοτεχνικά κυρίως – πρόκειται για συνηθισμένη πρακτική των σχολείων. Ε, η μαμά της κοπελίτσας ανακάλυψε ότι ένα ρομποτάκι-γραφέας ήταν εκείνο που σε χρόνο-ρεκόρ, μέσα στις διακοπές της Κινέζικης Πρωτοχρονιάς, έγραψε με ολοκάθαρη γραφή τις σχολικές εργασίες και όχι η κόρη της!
Η μαμά καθάριζε το σπίτι και βρήκε τη ρομποτική συσκευή – είχε μεταλλικό σκελετό και καταλλήλως προσαρμοσμένο στυλό, ενώ η συσκευασία της επαιρόταν ότι το μηχάνημα είναι σε θέση να «μιμείται όλα τα είδη χειρόγραφου κειμένου».
Επακολούθησε «ανάκριση» (που θαυμαστά ενώνει το παρελθόν με το παρόν και με το μέλλον κάθε κοινωνίας – και της κινεζικής, οπωσδήποτε) κατά τη διάρκεια της οποίας η πιτσιρίκα κελάηδησε και ομολόγησε ότι είχε ξοδέψει περισσότερα από 800 γιουάν (περί τα 100 ευρώ) για να αγοράσει το μηχάνημα μέσω Ιντερνετ. Το ποσόν και μόνο ήταν αρκετό: η μαμά «τα πήρε στο κρανίο» και έσπασε το ρομποτάκι. Της «ξέφυγε», φυσικά, και ένα παιδευτικό άλλοθι: «Παιδί μου, αυτό μπορεί να σε βοήθησε με την εργασία σου, αλλά θα σε βοηθήσει και στις εξετάσεις; Τότε τι θα κάνεις;»
Το ρεπορτάζ δεν μας φωτίζει για την απάντηση της κοπελίτσας, ωστόσο δίνει την πληροφορία ότι τα περισσότερα σχόλια στα social media της εφημερίδας ήταν ενθουσιαστικά όσον αφορά το ρομπότ. Κάποιοι έγραψαν ότι θα ήθελαν πολύ να είχαν ένα τέτοιο μαραφέτι όταν οι ίδιοι ήταν μαθητές, άλλοι γνωμάτευσαν ότι η κοπέλα δεν θα έπρεπε καν να αντιγράφει κείμενα στην ηλικία της. Σε άλλο μήνυμα κάποιος που ισχυρίζεται ότι είναι δάσκαλος έγραψε ότι είχε χρησιμοποιήσει τη μηχανή περισσότερο από έναν χρόνο για να ετοιμάσει κείμενα για τους μαθητές του. Και ένας τρίτος, μαθητής ασφαλώς, αναρωτήθηκε: «Γιατί πρέπει να κάνουμε εμείς μια αγγαρεία την οποία μπορεί να διεκπεραιώσει ένα ρομπότ;»
Η South China Morning Post έψαξε πάντως το θέμα στην πλατφόρμα ηλεκτρονικού εμπορίου Taobao, γράφοντας στην αναζήτηση «ρομπότ γραφής», και βρήκε αρκετές προσφορές προϊόντων σε μάλλον λογικές τιμές, αφού κυμαίνονταν από 200 έως 1.000 γιουάν.
Ενα εξειδικευμένο στα ρομποτάκια κατάστημα ηλεκτρονικών ονόματι LichTech παρουσίασε ένα βίντεο στο οποίο εξηγείται ακριβώς η λειτουργία του ρομπότ-γραφέα. Το μηχάνημα διαθέτει μεταλλικό πλαίσιο για να συγκρατεί το χαρτί, αλλά και έναν βραχίονα στον οποίο προσαρμόζεται ο στυλογράφος που γράφει το κείμενο. Φυσικά, η συσκευή συνδέεται με ηλεκτρονικό υπολογιστή μέσω καλωδίου USB. Οσον αφορά τις γραμματοσειρές, το μηχάνημα διαθέτει μεγάλη ποικιλία – επιτρέπει δε στον χρήστη να δημιουργήσει τη δική του χρησιμοποιώντας μια εφαρμογή, να γράψει κατ’ αυτόν τον τρόπο 6.000 κινεζικούς χαρακτήρες τους οποίους εν συνεχεία «απομνημονεύει» το μηχάνημα. Το ρομπότ είναι δε ακούραστο: μπορεί να γράψει επί οκτάωρο για δύο με τρία χρόνια.