Πριν από όχι και τόσα πολλά χρόνια, κάθε καλοκαίρι τα μυαλά μας βομβαρδίζονταν από τις διαφημίσεις των διακοποδανείων. Τάδε επιτόκιο το ένα, δείνα επιτόκιο το άλλο, σήμερα το παίρνεις-του χρόνου το Πάσχα το πληρώνεις και άλλα τέτοια όμορφα και ελκυστικά. Εδώ και δυο χρόνια το νέο μας «πρόβλημα» και «άγχος» είναι ποιος θα μας παρέχει το απόλυτο 4G σήμα στον τόπο των διακοπών μας.
Μπορεί να έχω «σιτέψει». Να έχω γίνει ένα «(γε)ρόντι» όπως λέει -ή μπορεί και να έλεγε, αυτά αλλάζουν πολύ γρήγορα- σήμερα η νεολαία. Όμως, αδυνατώ να καταλάβω το «άγχος» για το καλύτερο 4G σήμα σήμερα στο κινητό-laptop-tablet μου, την περίοδο των διακοπών!
Αδυνατώ να καταλάβω γιατί πρέπει να γεμίσω -σε πραγματικό χρόνο- το facebook, twitter, instagram κ.λπ. με φωτογραφίες και ατελείωτες ρήσεις από την «τέλεια» παραλία στην οποία βρίσκομαι κάπου απομακρυσμένα και ειδυλλιακά.
Στην «τέλεια» παραλία -ή στο βουνό, δεν έχει σημασία- αποφάσισα να πάω με τη σύντροφο ή τους φίλους μου, έτσι ώστε να αποσυνδεθώ από το κινητό μου. Από τον υπολογιστή μου. Από το πληκτρολόγιό μου. Από την ψηφιακή ζωή μου. Από την κανονική ζωή μου. Από αυτά που σκοτίζουν την ψυχή και το μυαλό μου όλους τους προηγούμενους μήνες. Από τις υποχρεώσεις. Τους λογαριασμούς. Τις δόσεις. Την κούραση. Την ταλαιπωρία. Από τον καναπέ ή την καρέκλα του γραφείου. Από την τηλεόρασή μου. Από την τσιμεντένια και βρώμικη γειτονιά μου.
Χρόνια πριν την εμφάνιση των κινητών και της άμεσης επικοινωνίας κατά τη διάρκεια των διακοπών, και όχι μόνο, μιλούσες με οικογένεια και φίλους κάθε 2-3 ημέρες. Από τους απλούς τηλεφωνικούς θαλάμους και με τις ταπεινές τηλεκάρτες.
Η τεχνολογία εξελίχθηκε και σήμερα είμαστε στην εποχή των smartphones. Στην εποχή κατά την οποία ψυχαναγκαστικά πρέπει να μοιραζόμαστε τα πάντα. Ακόμα και τις πιο προσωπικές στιγμές μας. Ξεχνώντας πως, τουλάχιστον κατά την περίοδο των διακοπών, πρέπει να δώσουμε στον εαυτό μας τη δυνατότητα της αληθινής ξεκούρασης και χαλάρωσης. Να απολαμβάνεις την καυτή άμμο, τον ήλιο και την αρμύρα της θάλασσας. Τις ώρες που ακούς μόνο τα κύματα στην παραλία. Να απολαμβάνεις τα φιλιά, τις αγκαλιές, το πάθος και τον έρωτα που μοιράζεσαι με την/τον σύντροφό σου. Αυτό είναι διακοπές.
Ας μην ανησυχούμε άδικα. Όταν γυρίσουμε πίσω θα έχουμε πάλι περισσότερες από 300 ημέρες για να «μοιραστούμε» πράγματα στο Matrix.