Για αιώνες οι ναυτικοί και ειδικά εκείνοι που ταξίδευαν στους ωκεανούς έκαναν λόγο για γιγάντια κύματα που εμφανίζονταν ξαφνικά. Οι μαρτυρίες μιλούσαν για αφρισμένα κύματα που έφταναν τα 30 μέτρα τα οποία πετούσαν από εδώ και από εκεί σαν καρυδότσουφλα τα πλοία. Τα κύματα αυτά έτσι ξαφνικά όπως φούσκωναν, το ίδιο ξαφνικά… ξεφούσκωναν. Αν και οι αναφορές ήταν πολλές και ιδιαίτερα λεπτομερείς, η επιστημονική κοινότητα μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα δεν είχε πειστεί για την ύπαρξη αυτών των κυμάτων-δολοφόνων όπως τα χαρακτήριζαν οι ναυτικοί.
Τη δεκαετία του 1950 ο βρετανός μαθηματικός και ωκεανογράφος Μάικλ Σέλγουιν Λονγκέ Χίγκινς παρουσίασε μια μελέτη σύμφωνα με την οποία τέτοια κύματα μπορούν να σχηματιστούν ως αποτέλεσμα της συγκέντρωσης στο ίδιο σημείο πολλών μεγάλων κυμάτων. Σύμφωνα με τη μελέτη, όταν πολλά μεγάλα κύματα συγχωνεύονται προκύπτει ένα κύμα που έχει ύψος το σύνολο των υψών των κυμάτων από τα οποία σχηματίστηκε.
Τη δεκαετία του 1990 κάποια ναυάγια αλλά και η καταστροφή μιας πλατφόρμας πετρελαίου πιστοποιήθηκε ότι οφείλονταν στα κύματα-δολοφόνους. Μάλιστα οι επιστήμονες έδωσαν στα κύματα αυτά την ονομασία Draupner – το όνομα της πλατφόρμας που καταστράφηκε.
Ενα τέτοιο κύμα αποτέλεσε το θέμα ενός χαρακτικού του 1832 το οποίο θεωρείται το πιο γνωστό έργο τέχνης της Ιαπωνίας στη Δύση και, σύμφωνα με τους ειδικούς, επηρέασε γενικότερα την παγκόσμια τέχνη. Το έργο ονομάζεται «Κάτω από το κύμα της Καναγκάουα» αλλά είναι γνωστό ως «Το μεγάλο κύμα». Δημιουργός του έργου είναι ο Κατσουσίκα Χοκουσάι. Το ίδιο αναπαριστά ένα τεράστιο, αφρισμένο κύμα, καθώς κορυφώνεται μπροστά από το βουνό Φούτζι.
Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ είχε εντυπωσιαστεί από τη ρεαλιστικότητα του έργου, μάλιστα κάποιοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ο ολλανδός ζωγράφος εμπνεύστηκε την περίφημη «Εναστρη νύχτα» από το «Μεγάλο κύμα».
Οπως αναφέρει σε δημοσίευμα της η ιστοσελίδα Science Alert, ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου Οξφόρδης και Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου ξεκίνησε μια σειρά από πειράματα σε μια δεξαμενή σε μια προσπάθεια να αποκρυπτογραφήσει τον μηχανισμό που δημιουργεί τα κύματα-δολοφόνους. Σε ένα από τα πειράματα δημιουργήθηκαν δύο ομάδες κυμάτων που κινούνταν σε γωνιές 120 μοιρών τα οποία όταν τελικά ενώθηκαν σχημάτισαν ένα κύμα που έμοιαζε με μικρογραφία του κύματος του χαρακτικού.
Οπως φαίνεται, τα κύματα δολοφόνοι μπορούν (θεωρητικώς τουλάχιστον) να υπάρξουν στην ανοικτή θάλασσα και οι ερευνητές πιστεύουν ότι βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο για να βρουν τον μηχανισμό δημιουργίας τους. Το ζητούμενο βέβαια είναι να βρεθεί ένας τρόπος να προβλέπεται η ύπαρξη αυτών των κυμάτων ώστε να μην κινδυνεύουν τα πλοία αλλά και εγκαταστάσεις που βρίσκονται στο μέσον της θάλασσας.
Δείτε το βίντεο από τα πειράματα: