H παρουσία των ανθρώπων σε άλλους κόσμους έξω από τη Γη εξαρτάται σε μέγιστο βαθμό από τη δυνατότητα αξιοποίησης των τοπικών υλικών και πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ομως τουλάχιστον όσον αφορά το ηλιακό μας σύστημα όλοι οι πλανήτες και δορυφόροι που θα μπορούσε ο άνθρωπος να προσεγγίσει όπως ο Αρης και φυσικά η Σελήνη είναι παντελώς άγονοι κόσμοι που φαινομενικά δεν διαθέτουν καμία συνθήκη που να βοηθά την παραμονή του ανθρώπου εκεί.
Ομως η επιστημονική κοινότητα έχει ριχτεί στη μάχη της αξιοποίησης του τοπικού περιβάλλοντος σε κάθε πλανήτη και δορυφόρο που θέλει να ταξιδέψει ο άνθρωπος έτσι ώστε να διευκολυνθεί η παρουσία του εκεί. Τόσο στον Αρη όσο και στη Σελήνη έχει εντοπιστεί η παρουσία νερού σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφος τους και αναπτύσσονται τεχνολογίες που θα επιτρέψουν την χρήση αυτού του νερού όχι μόνο για κατανάλωση αλλά και για δημιουργία οξυγόνου και καυσίμων. Αναπτύσσονται επίσης τεχνολογίες αξιοποίησης του εδάφους του Κόκκινού Πλανήτη και του φυσικού μας δορυφόρου.
Οπως αναφέρουν σε δημοσίευμα τους οι Times του Λονδίνου, ομάδα κινέζων ερευνητών αναπτύσσει μια επαναστατική τεχνολογία χρήσης του εδάφους της Σελήνης, του χώματος της, για την παραγωγή οξυγόνου και καυσίμων. Οι ερευνητές ονομάζουν τη μέθοδο τους «εξωγήινη φωτοσύνθεση» την οποία περιγράφουν ως μια τεχνητή εκδοχή της διαδικασίας με την οποία τα φυτά στη Γη παράγουν οξυγόνο και τροφή από τον Ηλιο και το διοξείδιο του άνθρακα.
Η μετατροπή
Οι ερευνητές πειραματίστηκαν με σεληνιακό χώμα που έστειλε στη Γη το 2020 η κινεζική αποστολή Chang’e 5 που ήταν τα πρώτα δείγματα εδάφους της Σελήνης που ήρθαν στη Γη από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, οπότε και ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα επανδρωμένων αποστολών Apollo της NASA.
Στα πειράματα που έγιναν, το πλούσιο σε σίδηρο και τιτάνιο σεληνιακό έδαφος χρησιμοποιήθηκε ως καταλύτης για να προκληθούν χημικές αντιδράσεις χωρίς να υποστεί παράλληλα κάποια μεταβολή.
Το σεληνιακό έδαφος επιτάχυνε σε ένα πείραμα μια διαδικασία στην οποία ηλεκτρισμός που παράχθηκε από φωτοβολταϊκό σύστημα χρησιμοποιήθηκε για τη διάσπαση του νερού σε οξυγόνο και υδρογόνο. Τόσο το οξυγόνο όσο και το υδρογόνο μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη δημιουργία καυσίμων ενώ το οξυγόνο μπορεί φυσικά να χρησιμοποιηθεί για να αναπνέουν οι άνθρωποι στη Σελήνη.
«Στο κοντινό μέλλον θα δούμε τη βιομηχανία επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων να αναπτύσσεται σε επίπεδο παρόμοιο με την ανάπτυξη της ναυτιλίας τον 17ο αιώνα όταν έμπαιναν στη θάλασσα κατά εκατοντάδες τα νέα πλοία. Τότε ήταν η Εποχή του Ιστιοφόρου τώρα θα είναι η Εποχή του Διαστήματος. Η έρευνα μας μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για την αξιοποίηση των δύο μεγαλύτερων σε αφθονία υλικών της Σελήνης, του χώματος και του ηλιακού φωτός» αναφέρει ο Γινγκφανγκ Γιάο, καθηγητής του Πανεπιστημίου Nanjing μέλος της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει τα αποτελέσματα των πειραμάτων στην επιθεώρηση «Joule».
«Τα αποτελέσματα των πειραμάτων είναι αναπάντεχα και πολύ ενδιαφέροντα. Αν δοκιμάσει κάποιος να κάνει κάτι ανάλογο με το χώμα της Γης δεν θα πετύχει τίποτα» υποστηρίζει ο δρ. Μαρκ Σάιμς του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης που δεν πήρε μέρος σε αυτή την έρευνα.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ο ρεγκόλιθος ένα ενδιάμεσο στρώμα μεταξύ του εδάφους και των πετρωμάτων που υπάρχει στη Σελήνη (και τον Αρη) μπορεί να διασπαστεί σε οξυγόνο και νερό αλλά να χρησιμοποιηθεί και ως δομικό υλικό στη κατασκευή οικημάτων με χρήση 3D εκτυπωτών.