Το κλειδί βρίσκεται στον τίτλο: «Miss Fallaci». «Δεν υπάρχει το όνομα, γιατί μόνον αργότερα θα καταστεί η Οριάνα. Η δική μας ιστορία είναι μια ιστορία ενηλικίωσης μιας κοπέλας η οποία, μεταξύ των είκοσι και τριάντα ετών της, προσπαθεί με πάθος να διακριθεί στη δουλειά της. Κι εμείς, εξίσου παθιασμένα, σχεδόν ως αρχαιολόγοι, βαλθήκαμε να ψάχνουμε φωτογραφίες της από εκείνη την περίοδο», είπε η Μίριαμ Λεόνε σε συνέντευξή της στην Corriere della Sera.
Η 39χρονη ηθοποιός υποδύεται τη θρυλική δημοσιογράφο Οριάνα Φαλάτσι στην ιταλική τηλεοπτική παραγωγή «Miss Fallaci», μια σειρά οκτώ επεισοδίων που παρουσιάστηκε τη Δευτέρα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρώμης.
Ομως η δική της Οριάνα Φαλάτσι δεν είναι ακόμα η ατρόμητη πολεμική ανταποκρίτρια που επρόκειτο να καταστεί διάσημη ανά τον κόσμο, κυρίως για την κάλυψη πολέμων και επαναστάσεων και για τις «μακροσκελείς, επιθετικές και αποκαλυπτικές συνεντεύξεις» (όπως έγραψαν οι New York Times την επομένη του θανάτου της) που πήρε από πολλούς παγκόσμιους ηγέτες – από την Γκόλντα Μέιρ και τον Γιάσερ Αραφάτ έως τον Ντενγκ Σιαοπίνγκ και τον αγιατολάχ Χομεϊνί (ενώπιον του οποίου δεν δίστασε να βγάλει το τσαντόρ που την είχαν υποχρεώσει να φορέσει, ενώ προηγουμένως τον είχε χαρακτηρίσει τύραννο).
Η Οριάνα Φαλάτσι της σειράς είναι μια 25χρονη ρεπόρτερ, εν έτει 1956, στο δημοφιλές ιταλικό περιοδικό L’Europeo. Μοναδική γυναίκα μεταξύ ανδρών, που θεωρούν δεδομένο πως δουλειά της σίγουρα δεν είναι να καλύπτει τα πιο σημαντικά από τα θέματα και τα γεγονότα. Είναι «η κοπέλα του σινεμά» και αυτό πρέπει να της αρκεί.
Ωστόσο εκείνη επιθυμεί όχι μόνο να εργάζεται επί ίσοις όροις αλλά και να διακριθεί και αποπειράται να το κάνει με τον πλέον τρανταχτό αλλά και δύσκολο τρόπο: παίρνοντας μια συνέντευξη από τη Μέριλιν Μονρόε (στην πραγματικότητα δεν τα κατάφερε αλλά η πρόθεσή της και οι προσπάθειες που κατέβαλε αποτέλεσαν το εφαλτήριό της).
«Αφηγούμαστε την ιστορία μιας κοπέλας που προσπαθεί να αντιταχθεί στην αδικία τού να θεωρείται κατώτερη από τους άλλους, μόνο και μόνο για το γεγονός ότι είναι γυναίκα σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, στο ότι πρέπει να αποδεικνύει την ευφυΐα της, κάνοντας πάντα κάτι παραπάνω», ανέφερε σχετικά η Μίριαμ Λεόνε.
Η ιταλίδα ηθοποιός εξήγησε επίσης ότι η δική της Οριάνα Φαλάτσι είναι εντελώς διαφορετική και από τη μετέπειτα συγγραφέα του επίμαχου (όσο και ευπώλητου) βιβλίου «Η Οργή και η Περηφάνια», στις σελίδες του οποίου καταφέρεται εναντίον του Ισλάμ.
«Αυτό το κείμενο προκάλεσε μια “καταδίκη μνήμης” (damnatio memoriae)», ανέφερε σχετικά η Λεόνε. «Εν προκειμένω εστιάζουμε στην αρχή της ιστορίας –μεταξύ 1955 και 1959– στο πλαίσιο της οποίας η Φαλάτσι θα διασχίσει ολόκληρο τον 20ό αιώνα ως μάρτυρας και ως πρωταγωνίστρια».
Ο τόνος είναι αναμφισβήτητα ποπ. «Λίγο σαν την “Υπέροχη Κυρία Μέιζελ”. Ευελπιστούμε να εμπνεύσει τους νεότερους και τις νεότερες, ώστε να πιστέψουν απόλυτα στα όνειρά τους και σε ό,τι κάνουν. Αφηγούμαστε καταστάσεις στις οποίες μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους: τους φόβους, τα όνειρα, τις απογοητεύσεις, τις ήττες, τις αγωνίες, τις καταθλίψεις μιας εικοσάχρονης κοπέλας».
♦ Διαβάστε: Ποιος δεν φοβήθηκε την Οριάνα Φαλάτσι;
Η οποία στη συνέχεια κατέστη πρωτοπόρος της δημοσιογραφίας. «Σίγουρα ήταν μπροστά από την εποχή της. Το δείχνουμε σε μια καίρια σκηνή: στο αεροπλάνο για τη Νέα Υόρκη, όταν ένας συνάδελφός της κάθεται δίπλα της και τη ρωτά: “Εσείς είστε η γραμματέας;”. Ζει σε έναν εχθρικό κόσμο και ανατρέπει τους κανόνες (…) Είναι μια μοναχική φεμινίστρια, δεν αισθάνθηκε ποτέ μέρος του κινήματος, αλλά άνοιξε τον δρόμο για τις υπόλοιπες».
Στα μάτια της Μίριαμ Λεόνε, η Οριάνα Φαλάτσι ήταν «μια ρομαντική ηρωίδα που δεν αποδεχόταν μεσοβέζικες καταστάσεις, σοβαρή, σκληρή με τον εαυτό της και με τους άλλους: δεν επέτρεπε σε κανέναν να είναι κάτι λιγότερο από ήρωας» (όπως ήρωας υπήρξε ο Αλέκος Παναγούλης, ο μεγάλος έρωτας της ζωής της).
Ηταν επίσης «μια κρανοφόρος μαχήτρια, πάντα πολύ ταγμένη, πάντα εναντίον κάποιου γιατί είχε κάνει πόλεμο (…) πάντα στην πλευρά που εκείνη πίστευε πως ήταν η πλευρά της αλήθειας. Ηθελε να είναι μια ελεύθερη γυναίκα». Και στην προσωπική ζωή της. «Ηθελε να είναι εκείνη ο άνδρας του εαυτού της και να μη χρειάζεται έναν άνδρα. Αλλά από αυτήν την άποψη σκόνταφτε, γιατί όταν ερωτευόταν, όπως πολλές θρυλικές γυναίκες, κατέρρεε. Στη σειρά μιλάμε για το πώς αντιμετώπισε την πρώτη έκτρωση, κατάσταση που επέφερε τη συναισθηματική και σωματική κατάρρευσή της. Μιλάμε για όλες τις εμπειρίες που την έκαναν πιο μαχητική».