Ο αρθρογράφος των Financial Times (FT) Εντουαρντ Λους παρατηρεί πώς άλλαξε στάση το κατεστημένο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής σε ό,τι αφορά το δράμα της Ουκρανίας: «Πριν από έναν χρόνο συζητούσε τον διαμελισμό της Ρωσίας και την παραπομπή του Βλαντίμιρ Πούτιν σε δίκη για εγκλήματα πολέμου. Σήμερα, καθώς το Καπιτώλιο αμφιταλαντεύεται για την υποστήριξη της Ουκρανίας, η Ουάσινγκτον προετοιμάζεται για την κατάρρευση της Δυτικής Ευρώπης»
Σημειώνοντας πως «η νηφαλιότητα βρίσκεται σε έλλειψη», ο Λους παραδέχεται πάντως ότι η επιδείνωση του κλίματος στηρίζεται σε πραγματικές εκτιμήσεις: η χερσαία σύγκρουση θα κινηθεί προς την κατεύθυνση του Πούτιν, εκτός αν η Δύση καταφέρει να διατηρήσει την υποστήριξή της προς το Κίεβο.
Ο στόχος του αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν στην Ουκρανία παραμένει, από την αρχή θα έλεγε κανείς, διττός:
♦ Να μπορέσει η Ουκρανία να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
♦ Να αποφύγουν οι ΗΠΑ την εμπλοκή σε έναν πόλεμο με τη Ρωσία.
Ο Λους υποστηρίζει στους FT ότι ο Μπάιντεν υπερεκτίμησε από την αρχή τις πυρηνικές κόκκινες γραμμές (και απειλές) του Πούτιν. Ως αποτέλεσμα αυτού, η Ουκρανία εξακολουθεί να υπερασπίζεται τον εαυτό της με το ένα χέρι δεμένο πίσω από την πλάτη. Από την πλευρά του, ο Πούτιν εκμεταλλεύεται τώρα την κόπωση της Ουκρανίας από τη στάση των ΗΠΑ, για να προσπαθήσει να απενεργοποιήσει και το άλλο της χέρι.
Παράλληλα, «ο αυτοκράτορας της Ρωσίας μπορεί να βασιστεί σε έναν όλο και πιο τολμηρό στρατό αμερικανών συμπαθούντων για να τον βοηθήσει. Σε αυτούς περιλαμβάνεται το πλούσιο ίδρυμα Heritage Foundation, το οποίο αποκαλούνταν συντηρητικό, αλλά τώρα θα μπορούσε περιγραφεί καλύτερα ως σκληρό δεξιό και λαϊκιστικό» συνεχίζει ο αρθρογράφος.
Το Heritage έχει αγκαλιάσει την Ουγγαρία του Βίκτορ Ορμπαν, η οποία ασκεί ανοικτά πιέσεις στους Ρεπουμπλικανούς για να εμποδίσουν τη νέα χρηματοδότηση για την Ουκρανία. «Οι Ρεπουμπλικανοί είναι διχασμένοι ανάμεσα σε ένθερμους υποστηρικτές της Ουκρανίας και σε ένα μείγμα απομονωτισμού και απροκάλυπτων πουτινιστών». Ο Τζέι Ντι Βανς, γερουσιαστής από το Οχάιο, αποτελεί ένα μείγμα των δύο τελευταίων.
«Εχετε κάποιους ανθρώπους σε αυτή την πόλη που λένε ότι πρέπει να κόψουμε την κοινωνική ασφάλιση και να ρίξουμε τους παππούδες μας στη φτώχεια. Γιατί; Για να μπορέσει ένας από τους υπουργούς του Ζελένσκι να αγοράσει ένα μεγαλύτερο γιοτ;» δήλωσε ο Βανς αυτή την εβδομάδα.
O λαϊκιστής γερουσιαστής των Ρεπουμπλικανών, Τζέι Ντι Βανς (αριστερά), συζήτησε αυτή την εβδομάδα με τον περιβόητο Στιβ Μπάνον, άλλοτε σύμβουλο του Τραμπ, στο πλαίσιο του podcast War Room:
«Λίγα από τα επιχειρήματα κατά της υποστήριξης της Ουκρανίας αντέχουν σε έλεγχο», συνεχίζει ο Λους:
- Το μεγαλύτερο μέρος της βοήθειας δαπανάται στο εσωτερικό των ΗΠΑ, σε αμερικανικά όπλα, όχι στην Ουκρανία.
- Η χρηματοδότηση της Ουκρανίας ανέρχεται σε λιγότερο από το 1% του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού των ΗΠΑ.
- Τα αμερικανικά δολάρια που πηγαίνουν στο Κίεβο ως δημοσιονομική στήριξη ελέγχονται αυστηρά – τίποτα δεν πηγαίνει σε υπερπολυτελή σκάφη.
- Υπάρχει ελάχιστη βάση στα λεγόμενα περί κόπωσης του κοινού με τον πόλεμο στην Ουκρανία, δεδομένου ότι κανένας Αμερικανός δεν πολεμά εκεί.
Το πιο συχνό επιχείρημα, ωστόσο, είναι ότι κάθε δολάριο που ξοδεύουν οι ΗΠΑ για την Ουκρανία είναι ένα δολάριο λιγότερο για την υπεράσπιση της Ταϊβάν. Η πραγματικότητα είναι πιο κοντά στο αντίθετο, σημειώνει ο αρθρογράφος των FΤ.
«Η Κίνα και η Ρωσία έχουν μια συνεργασία “χωρίς όρια”, που στοχεύει στην αποδυνάμωση των ΗΠΑ. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να το πετύχουν αυτό είναι μια ρωσική νίκη στην Ουκρανία (…) Οπως επισημαίνουν στρατιωτικοί εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα, όποιος ελέγχει την Ουκρανία ελέγχει την Ευρασία. Με την ίδια λογική, κάθε φορτίο πυροβολικού που στέλνει η Αμερική στην Ουκρανία είναι άλλος ένας λόγος για την Κίνα να σκεφτεί δύο φορές για την Ταϊβάν» τονίζει ο Λους.
Γιατί, λοιπόν, όσοι συμπαθούν τον Πούτιν και λατρεύουν τον Τραμπ κάνουν τόσο θόρυβο στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα για την Ουκρανία;
«Επειδή ο Πούτιν είναι εχθρός του Μπάιντεν και ο εχθρός του εχθρού σου είναι φίλος σου» απαντά ο αρθρογράφος. Προσθέτει ότι «υπάρχουν γνήσιοι υποστηρικτές του Πούτιν στη σκληρή Δεξιά της Αμερικής», αλλά ο κύριος όγκος τους είναι καιροσκόποι, όπως ο Ντόναλντ Τραμπ. «Οτιδήποτε είναι επιβλαβές για τον Μπάιντεν είναι καλό για αυτούς. Η ήττα της Ουκρανίας θα ήταν, επομένως, καλή για τους Ρεπουμπλικανούς», εξηγεί ο Λους.
Ο Πούτιν φυσικά και θέλει να παίξει με τις εσωτερικές πολιτικές αντιπαλότητες στις ΗΠΑ. Ενώ ο Μπάιντεν δεν έχει ανάλογο μοχλό πίεσης στο εσωτερικό της Ρωσίας για να τον βλάψει. Ωστόσο, ο Μπάιντεν έχει δύο τρόπους να εμποδίσει τον Πούτιν:
- Ο πρώτος είναι να εγκριθούν τα 60 δισ. δολάρια που χρειάζεται από το Κογκρέσο. Οι Ρεπουμπλικανοί επιμένουν να συνδέσουν τη βοήθεια για την Ουκρανία με πολύ περισσότερα χρήματα για την ασφάλεια των αμερικανικών συνόρων και μια δραστική αυστηροποίηση των αμερικανικών κανόνων για το άσυλο. Ορισμένοι Ρεπουμπλικανοί το θέλουν πραγματικά, άλλοι το χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για να αρνηθούν την υποστήριξη στην Ουκρανία.
- Δεύτερον, σύμφωνα πάντα με τον Εντουαρντ Λους και τους Financial Times, ο Μπάιντεν θα μπορούσε να άρει τους περιορισμούς για τη χρήση από την Ουκρανία του πυροβολικού και των αεροσκαφών που προμηθεύεται από τις ΗΠΑ. Ετσι, η Ουκρανία θα έχει τα μέσα να πλήξει στρατιωτικούς στόχους εντός του ρωσικού εδάφους.
«Είναι αδύνατο να κερδίσεις έναν πόλεμο –ή να σημειώσεις αρκετή πρόοδο για να φτάσεις σε μια ευνοϊκή διευθέτηση– εάν περιορίζεσαι στο να πολεμάς τον εισβολέα στο έδαφός σου. Τίποτα δεν πετυχαίνει όπως η επιτυχία ή αποτυγχάνει όπως η αποτυχία. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ακόμα στα χέρια του Μπάιντεν», κλείνει το άρθρο του ο Λους, προτείνοντας μια επιθετική στρατηγική υψηλού ρίσκου.