Με τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο είμαστε «σύμμαχοι». Μην πάει ο νους σας στο κακό, δεν διεξάγουμε κανέναν πόλεμο. Απλώς έχουμε κάνει «κόμμα» με κοινή συνισταμένη την αγάπη μας για τη μουσική και ιδιαιτέρως τους Pink Floyd. Οι συναυλίες που έδωσε στη χώρα μας ο Roger Waters πρόσφατα, αποτέλεσαν αφορμή για αμέτρητες συζητήσεις και εξιστορήσεις, ενώ ο Ανδρέας, ξεπληρώνοντας ένα παλιό «χρέος», κυκλοφόρησε και έναν εξαιρετικό δίσκο με jazz διασκευές στους Floyd, με τον γενικό τίτλο: Heart of the sun.
Είχα εκκρεμότητες με τη ροκ πλευρά μου από παλιά, όταν πήγαινα στις εκπομπές που έκανε ο θείος μου στο Ράδιο Κρέστενα, μου λέει. Όπως καταλαβαίνεις, στις επιλογές του κυριαρχούσε η ροκ μουσική: οι Floyd, οι Doors, οι Zeppelin και όλες αυτές οι μεγάλες μπάντες. Μοιραία «κόλλησα» κι εγώ το μικρόβιο. Ακολούθησαν σπουδές στην κλασική κιθάρα και το αναμενόμενο πέρασμα στην ηλεκτρική, την εποχή που, κανονικά, έπρεπε να προετοιμάζεται για τις πανελλήνιες. Στη συνέχεια, ήρθε ο έρωτας και η «μακροχρόνια σχέση» με την τρομπέτα, αλλά και τη jazz. Μια σχέση που τον οδήγησε μέχρι την Ολλανδία και το κονσερβατόριο του Άμστερνταμ για να τη σπουδάσει. Μια σχέση που περιγράφει εύστοχα, συγκινητικά και όμορφα ο Ανδρέας: η τρομπέτα ήρθε στη ζωή μου, όπως εκείνη η γυναίκα που σε κάνει να σταματάς τη διαρκή αναζήτηση νέας συντρόφου. Εκείνη η γυναίκα που σου κόβει την ανάσα και θέλεις να είσαι συνεχώς μαζί της. Θέλει όμως κι εκείνη φροντίδα και συνέπεια. Είναι απαιτητική. Αν δεν της δώσεις σημασία μια μέρα, αν δεν παίξεις, δεν τρέχει τίποτα. Αν δεν παίξεις και μια δεύτερη, πάλι δεν υπάρχει πρόβλημα. Αν το παρακάνεις, όμως, θα έχεις να κάνεις μαζί της. Στο επόμενο live θα το καταλάβεις. Θα σου ξεφύγει ένα φάλτσο, θα σου ξεφύγει μια νότα. Η τρομπέτα είναι μια σύντροφος ζωής που απαιτεί την προσοχή σου, έχει τον τρόπο να την κερδίσει, αλλά και να σε κάνει ευτυχισμένο.
Το 2006, σχηματίζει το Poly Quartet και δύο χρόνια αργότερα κυκλοφορεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο με jazz ύφος και δικές του συνθέσεις, κάτω από τον γενικό τίτλο: «Perfumed dreams». Με το σχήμα αυτό κερδίζει τον διεθνή διαγωνισμό «Motives for jazz» στο Βέλγιο. Σε όλη του την πορεία, έχει συνεργαστεί με τους Tore Brunborg, Markus Stockhausen, Michel Portal, Tony Lakatos, Gunter baby Sommer, Anne Paceo, Mode Plagal, Ψαραντώνη, Σαβίνα Γιαννάτου, Dulce Pontes, Serge Teyssot Gay (Noir Desires), Νίκο Σιδηροκαστρίτη, Κώστα Θεοδώρου, Γιώργο Τρανταλίδη, Haig Yazdjan, David Lynch, Bαγγέλη Κατσούλη, Τάκη Μπαρμπέρη, ενώ τα τελευταία χρόνια είναι βασικό και αναντικατάστατο μέλος της μπάντας του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Η περσινή χρονιά τον βρίσκει να κυκλοφορεί το «Heart of the sun» με jazz διασκευές στους Pink Floyd και να το παρουσιάζει live σε όλη την Ευρώπη, παίρνοντας εξαιρετικές κριτικές. Φέτος, ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος ετοιμάζει την καινούργια του δισκογραφική δουλειά με δικές του συνθέσεις, ενώ παράλληλα ετοιμάζεται να ανέβει στη σκηνή του TedxAthens στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, το Σάββατο 15 Νοεμβρίου. Τι θα παρουσιάσει εκεί; Θα παίξουμε δυο από τις καινούργιες μου συνθέσεις, μου λέει, που περιλαμβάνουν ιδιαίτερα αυτοσχεδιαστικά μέρη. Και δεν θα έχει τίποτα από Floyd, ρωτάω με ενεργοποιημένο το στερητικό σύνδρομο του Floydάκια. Λες να παίξουμε ένα και ένα, μου απαντάει με ερώτηση. Αλλά δεν παίρνει τελική θέση. Το αφήνει για έκπληξη. Προσωπικά, ελπίζω να επικρατήσει το σενάριο «ένα και ένα», χωρίς όμως να δυσαρεστηθώ από οποιαδήποτε άλλη ποσόστωση. Στο κάτω-κάτω ο Ανδρέας Πολυζωγόπουλος είναι «σύμμαχός μου», όπως προανέφερα. Δεν θα με αφήσει παραπονεμένο.
Υ.Γ. Πολύ πριν γνωρίσω προσωπικά τον Ανδρέα, προτού γίνουμε «σύμμαχοι» και φίλοι, τον προσφωνούσα «Μαραντόνα της τρομπέτας», εξού και ο τίτλος του παρόντος. Αργότερα, σε κάποιο κείμενο τον χαρακτήρισα και «τρομπετίστα – ροκ σταρ». Καμία από τις δύο προσφωνήσεις δεν είναι κολακεία – σας διαβεβαιώ. Αν «συναντηθείτε» μαζί του, είτε στο επικείμενο TedxAthens, είτε οπουδήποτε αλλού, θα συμφωνήσετε μαζί μου – είμαι βέβαιος.