Σε λίγες ημέρες θα βγει στους κινηματογράφους ένα ντοκιμαντέρ για μια γυναίκα που απουσιάζει πλήρως από τη λίστα με τις σημαντικές φεμινίστριες του 20ού αιώνα, ενώ η ίδια προσέφερε πολλά στη γυναικεία σεξουαλικότητα και στην κατανόησή της.
Πρόκειται για την πρωτοπόρο αμερικανίδα ερευνήτρια του σεξ Σερ Χάιτ, η οποία το 1976 έγινε διάσημη σχεδόν σε μία νύχτα, με τη δημοσίευση του πρωτοποριακού βιβλίου της «The Hite Report: A Nationwide Study of Female Sexuality» («Η Εκθεση Χάιτ: Μια Εθνική Ερευνα για τη Γυναικεία Σεξουαλικότητα»).
Το βιβλίο βασίστηκε σε μια ανώνυμη έρευνα που έκανε, με δείγμα 3.000 γυναίκες, σχετικά με τη σεξουαλική ζωή τους και πούλησε 48 εκατομμύρια αντίτυπα. Το μεγάλο εύρημα της Χάιτ ήταν ότι το 70% των γυναικών δεν είχαν οργασμό από διεισδυτικό σεξ, μια είδηση που συντάραξε τον κόσμο στα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Η Χάιτ, σύμφωνα με τον Guardian, εργαζόταν ως μοντέλο για να ζήσει ως φοιτήτρια διδακτορικού, όταν εντάχθηκε στο φεμινιστικό κίνημα της Νέας Υόρκης. Το σημείο καμπής ήρθε όταν εμφανίστηκε σε μια σεξιστική διαφήμιση γραφομηχανής, με τη λεζάντα: «Η γραφομηχανή είναι τόσο έξυπνη, που (το κορίτσι) δεν χρειάζεται να είναι».
Το αρχειακό υλικό στο ντοκιμαντέρ προσφέρει μια ζωντανή εικόνα της ενέργειας και του επαναστατικού πνεύματος του φεμινισμού της δεκαετίας του ’70. Η σκηνοθέτις Νικόλ Νιούναμ παίρνει επίσης εξαιρετικές συνεντεύξεις από ακτιβιστές, ακαδημαϊκούς και ψυχολόγους που γνώριζαν τη Χάιτ.
Και βέβαια, υπάρχει και η ίδια η Χάιτ, μια απόλυτα μαγνητική παρουσία: με εύθραυστη ομορφιά και αιχμηρή διάνοια, που θα μπορούσε να συζητήσει με οποιονδήποτε πολιτικό για οποιοδήποτε θέμα. Η Ντακότα Τζόνσον δανείζει στο ντοκιμαντέρ τη φωνή της, διαβάζοντας τα ημερολόγια της Χάιτ.
Το «Hite Report» βρήκε τεράστια απήχηση στις γυναίκες που επί χρόνια ένιωθαν ένοχες ή ανεπαρκείς για τη σεξουαλικότητά τους. Μερικοί άνδρες ένιωσαν ότι απειλούνται και κατηγόρησαν τη Χάιτ ότι τους μισούσε, καθώς για αυτούς το μήνυμα του βιβλίου ήταν πως οι γυναίκες δεν χρειάζονται έναν άνδρα. Στο πλευρό της Χάιτ σε μια τηλεοπτική εκπομπή εμφανίζεται ο Ντέιβιντ Χάσελχοφ, ο οποίος λέει ότι δεν είχε ποτέ κανένα παράπονο από γυναίκα για το κλασικό σεξ. Η Χάιτ υψώνει το φρύδι, διασκεδάζοντας.
Ωστόσο, η Χάιτ απαξιώθηκε επειδή πόζαρε στο Playboy ως νεαρό μοντέλο και η μεθοδολογία της αμφισβητήθηκε. Η αντιδραστικότητα κέρδισε έδαφος τη δεκαετία του 1980, με την άνοδο της θρησκευτικής Δεξιάς. Υπάρχει ένα βίντεο από παρουσία της Χάιτ στο «The Oprah Winfrey Show» μπροστά σε ένα αποκλειστικά ανδρικό κοινό: η εχθρότητά τους απέναντί της είναι διάχυτη. Η ίδια έφυγε από τις ΗΠΑ, έζησε αυτοεξόριστη στην Ευρώπη και τελικά εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου πέθανε το 2020.
Η Χάιτ αγαπούσε πολύ να δουλεύει με φωτογράφους και καταλάβαινε τη δύναμη των εικόνων. Τα πορτρέτα για τα οποία συνεργάστηκε με τη γερμανίδα φωτογράφο Ιρις Μπρος είναι εκπληκτικά: η Χάιτ ποζάρει στο νερό, μια προ-ραφαηλιτική, εύθραυστη ομορφιά, που δεν παριστάνει το θύμα. Είναι μια γυναίκα που έχει τον έλεγχο, κρατά μολύβι και όχι λουλούδια και κοιτάζει με σταθερό βλέμμα τον φακό.
Το ντοκιμαντέρ ίσως κάνει τη Σερ Χάιτ γνωστή σε μια νέα γενιά φεμινιστριών – και θα το αξίζει.