Σε πείσμα των χουλιγκάνων

Η οπαδική κουλτούρα στην Ελλάδα είναι μια από τις προβληματικές έννοιες, με διάφορες εκφάνσεις και εκδοχές. Από τη μία έχουμε τον πρωτόγονο χουλιγκανισμό, τη χυδαιολογία στα γήπεδα και έξω από αυτά, και τη δράση των ημιεγκληματικών αγελών, τους ξυλοδαρμούς – έως και τις δολοφονίες. Από την άλλη έχουμε κάποιες πιο υγιείς εκδηλώσεις αγάπης προς τις ομάδες, οι οποίες είναι κατά κανόνα λιγότερο οργανωμένες και μάλλον σποραδικές.

Παρά ταύτα, την τελευταία περίοδο υπάρχουν διάφορες πρωτοβουλίες που για τον έναν ή τον άλλο λόγο συμπίπτουν με την πολλαπλή αναγέννηση της ΑΕΚ, με αφορμή την λειτουργία του νέου γηπέδου στην κοιτίδα της ομάδας στη Νέα Φιλαδέλφεια και την κατάκτηση του νταμπλ την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο.

Οι πρωτοβουλίες αυτές εκδηλώνονται κατά κανόνα ιδιωτικά, εν μέρει σε συνεργασία με την ομάδα και τη διοίκηση, πάντως εν πολλοίς υπερβαίνουν την ανοϊκή εχθροπάθεια και προσλαμβάνουν χαρακτήρα ιστορικό και παιδαγωγικό.

Μια τέτοια πρωτοβουλία είναι η επιμελής και ιδιαίτερα συστηματική προετοιμασία του μουσείου της ΑΕΚ, το οποίο αναμένεται ότι θα εγκαινιαστεί τους επόμενους μήνες στους χώρους του νέου γηπέδου. Κατά τις πρώτες ενδείξεις, δεν θα πρόκειται απλώς και μόνο για μια παρουσίαση αεκτζίδικων εμμονών, αλλά για μια προσφορά ιστορικού χαρακτήρα, αποτέλεσμα πολυετούς έρευνας και προσπάθειας και με προεκτάσεις και διαστάσεις κοινωνικοπολιτικές, οι οποίες δεν περιορίζονται μόνο στην ομάδα, που σύντομα συμπληρώνει 100 χρόνια Ιστορίας, αλλά τέμνονται  σε πολλά σημεία με τις παράλληλες πορείες των υπολοίπων συλλόγων της χώρας.

Μια άλλη εκδήλωση αυτής της εκδοχής της οπαδικής κουλτούρας είναι η πρόσφατη έκδοση ενός παιδικού βιβλίου με τίτλο «Μια ομάδα στον κόσμο αγαπώ». Πρωταγωνιστής σε αυτό είναι ο νεαρός Δημήτρης, ο οποίος ανακαλύπτει στο σπίτι του παππού του, μέσα από κειμήλια, αρχειακό υλικό και αφηγήσεις, την ιστορία της ΑΕΚ.

Είναι μάλλον βέβαιο και προφανές ότι με το βιβλίο αυτό θα ενθουσιαστούν οι αεκτζήδες. Ομως όποια οπαδική προτίμηση και αν έχει ο αναγνώστης, τον περιμένει μια μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη από την πρωτοτυπία και τη σπιρτάδα της έμμετρης γραφής και αφήγησης, το πλούσιο φωτογραφικό υλικό και την εικονογράφηση.

Εμπνευστής, δημιουργός και συγγραφέας του βιβλίου είναι ο δικηγόρος Γεράσιμος Γασπαρινάτος, ο οποίος είναι και η ψυχή και κινητήριος δύναμη πίσω από το μουσείο της ομάδας. Την οπτική απεικόνιση ανέλαβε ο Στρατής Μενίδης και το έργο είναι πολλαπλώς χρήσιμο για μικρούς και μεγάλους, οπαδούς της ΑΕΚ ή και όχι.

Σε ό,τι αφορά, δε, την παιδαγωγική διάσταση, ο συγγραφέας σημειώνει: «Είναι πάγια αρχή μου (…) να μην απλουστεύω τη γλώσσα, να μην αφαιρώ λέξεις και εκφράσεις που πιθανόν τα παιδιά να μη γνωρίζουν, αλλά αντιθέτως, να χρησιμοποιώ το κείμενο για να τα παροτρύνω να εμπλουτίσουν το λεξιλόγιό τους».

Οσοι για οποιονδήποτε λόγο παρακολουθούν τα ποδοσφαιρικά, γνωρίζουν ότι στη χώρα μας απέχουμε ακόμη πολύ από την καλλιέργεια και ανάπτυξη μιας άλλης αντίληψης και συμπεριφοράς στα γήπεδα και έξω από αυτά.

Πάντως, μπορεί κανείς βασίμως να αισιοδοξεί ότι πρωτοβουλίες όπως αυτές συμβάλλουν καθοριστικά σε αυτήν την κατεύθυνση.