Η Σάνα Μαρίν θα μείνει στην Iστορία, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Είναι η γυναίκα που μας έκανε να στρέψουμε το βλέμμα στη Φινλανδία και μέσα από την προσωποποιημένη της δημοσιότητα να αντιληφθούμε παραπλεύρως τη στρατηγική και γεωπολιτική σημασία της χώρας της.
Πριν από λίγες ημέρες, η Μαρίν εγκαινίασε την προεκλογική εκστρατεία της εν όψει των εκλογών που θα γίνουν στις 2 Απριλίου. Μέσα σε όλα, είχαμε ξεχάσει ότι δεν αρκεί που έγινε πρωθυπουργός, πρέπει να επανεκλεγεί κιόλας.
Οι δημοσκοπήσεις δεν είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στη Μαρίν τους τελευταίους μήνες. Δεν την καταποντίζουν, αλλά δεν είναι και ιδιαίτερα ευνοϊκές για το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της, το οποίο μπήκε στην εκλογική μάχη με ένα πολύ ωραίο σόου: λέιζερ και μουσική προσπάθησαν για λίγο να επισκιάσουν το γεγονός ότι η κεντροδεξιά συμμαχία του Πέτερι Ορπο κερδίζει έδαφος.
Η Μαρίν, όταν έκλεισαν τα λέιζερ και σταμάτησε η μουσική, είπε ότι θα επενδύσει περισσότερο στην εκπαίδευση, τις θέσεις εργασίας και την κοινωνική πρόνοια. Πάρα πολύ ωραία όλα αυτά, το ερώτημα όμως είναι ένα και είναι το μείζον: Πού θα βρει τα χρήματα;
Η Μαρίν είναι εναντίον των περικοπών στις δημόσιες δαπάνες, «δεν πιστεύω ότι μπορούμε να κρατήσουμε τις ισορροπίες και μια υγιή κοινωνία με περικοπές, αυτό είναι το πικρό φάρμακο της Δεξιάς και δεν δουλεύει», είπε, ή μάλλον επανέλαβε.
Ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της δεν κρύβουν την ανησυχία τους για την αύξηση του δημόσιου χρέους της Φινλανδίας, το οποίο η Μαρίν και οι Σοσιαλδημοκράτες της δείχνουν να αγνοούν.
Τα τελευταία επίσημα στοιχεία, σύμφωνα με το Politico, δείχνουν ότι το χρέος της Φινλανδίας αυξήθηκε στο 70,9% τους τέσσερις τελευταίους μήνες του 2022, από 68,9% που ήταν την ίδια περίοδο του προηγούμενου χρόνου. Στα καθ’ ημάς αυτό μπορεί να φαίνεται αστείο, για τους Φινλανδούς όμως δεν είναι.
Ο Ορπο κατάφερε να κάνει το ζήτημα του χρέους κεντρικό στην προεκλογική συζήτηση, λέγοντας ότι «η αύξηση του χρέους υπονομεύει την κοινωνική πρόνοια στη χώρα και η κυβέρνηση αδιαφορεί», βάζοντας την Μαρίν «στα σχοινιά», όπως χαρακτηριστικά γράφει το Politico.
Η ίδια απάντησε ότι σκοπεύει να κρατήσει την οικονομία υγιή «κλείνοντας τρύπες στη φορολογία» και αυξάνοντας τις εισφορές του κεφαλαίου και των κληρονομιών, τίποτε που δεν έχουμε ξανακούσει δηλαδή.
Ο Οπρο και το κόμμα του προηγούνται στις δημοσκοπήσεις. Το κεντροδεξιό NCP φέρεται να συγκεντρώνει το 22%, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες και το ακροδεξιό Finns Party παίρνουν από 19%.
Παρόλα αυτά τίποτε δεν φαίνεται να έχει κριθεί και αυτό οφείλεται στην ίδια την Μαρίν και την προσωπική της δημοτικότητα.
Από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά της στη θέση του Αντι Ρίνε, η Μαρίν προβάλλεται ως το φωτεινό αστέρι της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, η οποία για μια ακόμη φορά περνάει δύσκολες ημέρες. Ο Ολαφ Σολτς στη Γερμανία αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, η Μαγκνταλένα Αντερσον στη Σουηδία έχασε τις εκλογές τον Σεπτέμβριο και η Μέτε Φρέντρικσεν στη Δανία κάνει πολλά βήματα προς τα δεξιά για να κρατηθεί στην εξουσία.
Η Μαρίν, σε προσωπικό επίπεδο, φαίνεται όμως ότι έχει κερδίσει τους Φινλανδούς που δεν πτοήθηκαν από τις προσπάθειες που έγιναν να απαξιωθεί με τη δημοσιοποίηση στιγμών της προσωπικής της ζωής.
Τη βρίσκουν «αναζωογονητική» και «τίμια», αλλά και «ικανή», τόσο στην αντιμετώπιση της πανδημίας όσο και στην πολύ δύσκολη κατάσταση με τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Το γεγονός ότι ανέβηκε πολύ γρήγορα στην πολιτική κλίμακα και κατάφερε σε λίγα χρόνια από ταμίας σε κατάστημα να γίνει υπουργός Συγκοινωνιών και μετά Πρωθυπουργός, εντυπωσιάζει ακόμη και τους ίδιους τους Φινλανδούς, λειτουργεί όμως και σαν παράδειγμα ότι τίποτε δεν είναι αδύνατο.
Για το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα η Μαρίν ήταν όντως μια νότα αναζωογόνησης. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ένα κόμμα που ήταν «γερασμένο», άρχισε και πάλι να προσελκύει νέους ψηφοφόρους. Μπορεί να κάνει το ίδιο και σε ευρύτερο πλαίσιο, πανευρωπαϊκό ας πούμε;
Οι Σοσιαλδημοκράτες στις Βρυξέλλες έχουν το βλέμμα τους στραμμένο επάνω της. Ισως και τις ελπίδες τους. Μετά το σκάνδαλο Qatargate, που ταρακούνησε το S&D, ίσως είναι καλύτερα για αυτούς να χάσει τις εκλογές και να την πάρουν «μεταγραφή». Ακούγεται ότι υπάρχουν σκέψεις να είναι υποψήφια της παράταξης για Πρόεδρος της Κομισιόν και δεν είναι απίθανο.
Η Μαρίν, στα 34 της, έχει ένα πολύ δύσκολο έργο. Δεν δείχνει να πτοείται όμως.