Η εικόνα του εσωτερικού του κτιρίου είναι από επιβλητική έως τρομακτική. Οι ατελείωτοι, με μέγεθος υπόστεγου αεροδρομίου, διάδρομοι του «Παλατιού του Κοινοβουλίου» στο Βουκουρέστι θυμίζουν το περιβόητο «κάστρο του Δράκουλα» στην Τρανσυλβανία, όπως αναφέρει ρεπορτάζ της βρετανικής Telegraph, η οποία εξερεύνησε το εσωτερικό του.
Βέβαια, ο αληθινός Βλαντ ο Παλουκωτής –ο φημολογούμενος χαρακτήρας που ενέπνευσε το μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ «Δράκουλας»– δεν έζησε ποτέ στο πολυτροποποιημένο στρατιωτικό κάστρο που του αποδίδεται, και που αρχικά ονομαζόταν Ντίτριχσταϊν, ενώ ο ρουμάνος δικτάτορας Νικολάε Τσαουσέσκου διέταξε την κατασκευή του «Παλατιού της Δημοκρατίας» προσωπικά – και έθεσε τον θεμέλιο λίθο αυτόν τον μήνα πριν από ακριβώς 40 χρόνια.
Μέσα του κρύβονται τρόμοι πολύ μεγαλύτεροι από όσους θα μπορούσαν να προκαλέσουν οι ιστορίες ενός μυθικού κόμη του 15ου αιώνα. Η φωτογραφία του πτώματος του Τσαουσέσκου «κόσμησε» πρωτοσέλιδα σε εφημερίδες όλου του κόσμου το 1989, προκαλώντας συνειρμούς με τις ανατριχιαστικές ακρότητες του τυραννικού καθεστώτος του.
Οι ιστορίες της κλεπτοκρατικής, κατασταλτικής κυριαρχίας του φόβου που το καθεστώς επέβαλε στους Ρουμάνους και διήρκεσε ένα τέταρτο του αιώνα είναι καλά τεκμηριωμένες. Αλλά τα 1.000 δωμάτια του κτιρίου που σήμερα αποκαλείται «Παλάτι του Κοινοβουλίου» είναι γαρνιρισμένα με αστικούς μύθους και ψευδείς πληροφορίες.
Το παλάτι περιλαμβάνει δωμάτια σε μέγεθος πολλών ποδοσφαιρικών γηπέδων, φωτιζόμενα από τεράστιους κρυστάλλινους πολυελαίους (μερικοί ζυγίζουν έως και πέντε τόνους) και με επενδύσεις από γυψομάρμαρο, ανάγλυφα και ροζ μάρμαρο. Οι τεράστιες γυάλινες οροφές θρυλείται πως είναι ανασυρόμενες, ώστε να περνά από αυτές ολόκληρο ελικόπτερο.
Ωστόσο πολλές από τις αληθινές ιστορίες του τρίτου μεγαλύτερου διοικητικού κτιρίου παγκοσμίως θα μπορούσαν να ανήκουν στον κόσμο της φαντασίας – μιας δυστοπικής μυθοπλασίας που, δυστυχώς για τους απλούς Ρουμάνους, ήταν η πραγματικότητα μέχρι την επανάσταση τον Δεκέμβριο του 1989, όπως επισημαίνει η Telegraph.
Ολόκληρες γειτονιές του Βουκουρεστίου γεμάτες με κτίρια της Μπελ Επόκ, κυβιστικά και νεοφασιστικά κτίσματα κατεδαφίστηκαν πριν ξεκινήσουν οι εργασίες, τον Ιούνιο του 1984. Ηταν μια δυσοίωνη χρονιά που έδειξε, τουλάχιστον στη Ρουμανία, ότι το σκοτεινό όραμα του Τζορτζ Οργουελ μπορούσε να πλησιάσει επικίνδυνα την πραγματικότητα.
Χρησιμοποιώντας τις φιλίες του με άλλους τυράννους, όπως ο Μομπούτο του Ζαΐρ και ο Αγιατολάχ Χομεϊνί του Ιράν, ώστε να εξασφαλίσει τα υλικά, ο Τσαουσέσκου ξεκίνησε την κατασκευή του κτιρίου, που δεν θα ολοκληρωνόταν πριν την εκτέλεσή του. Το παλάτι θα είχε επτά φορές το μέγεθος του παλατιού του Λουδοβίκου 16ου στις Βερσαλίες, ενώ ολόκληρα τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ θα χωρούσαν στο υπόγειο πάρκινγκ του στο πίσω μέρος.
«Η Ιστορία δεν καταγράφει ότι καταναλώθηκε [από τους ανθρώπους], αλλά ότι συσσωρεύθηκε» ήταν το αγαπημένο μότο του ρουμάνου δικτάτορα. Το παλάτι του ήταν η απόλυτη έκφραση της ύβρεως και της μεγαλομανίας της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, με κόστος περίπου το 30% του εθνικού προϋπολογισμού της χώρας.
Γνωστός λάτρης της φασιστικής-μπρουταλιστικής αρχιτεκτονικής της δεκαετίας του 1930, ο Νικολάε, μαζί με τη σύζυγό του Ελενα, συμμετείχαν προσωπικά σε κάθε στάδιο του σχεδιασμού, συνεργαζόμενοι στενά με την άγνωστη τότε αρχιτεκτόνισσα και μετέπειτα πολιτικό Ανκα Πετρέσκου. Λέγεται ότι η επιλέχθηκε αυτή –επισκιάζοντας πιο αναγνωρισμένους συναδέλφους της– επειδή το μικρής κλίμακας μοντέλο που παρουσίασε ήταν εμφανισιακά το πιο λαμπερό.
Ορισμένοι κάτοικοι των παλιών γειτονιών του Βουκουρεστίου έλαβαν ειδοποίηση για να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους μόλις έξι ώρες πριν μπουν οι μπουλντόζες. Εκτοπίστηκαν για να κατασκευαστούν ατελείωτα δωμάτια, με πλαίσια λαξευμένα από ρουμανικές κερασιές και καστανιές και με κολώνες από ιρανικό μάρμαρο. Τα περισσότερα από 1.000 δωμάτια του παλατιού είναι τόσο τεράστια ώστε κάποια σημεία τους να μην έχουν ακόμα πλήρως εξερευνηθεί.
Η επιδεικτικότητα της διακόσμησης –ορισμός του δικτατορικού κιτς– οδήγησε στη σκέψη να μετατραπεί σε καζίνο τη δεκαετία του 1990. Πολλοί Ρουμάνοι ισχυρίζονται ότι ο γνωστός για την εμμονή του στην κιτς αισθητική της χρυσής εσωτερικής επένδυσης Ντόναλντ Τραμπ εξέφρασε ενδιαφέρον να αγοράσει, τότε, το παλάτι, σύμφωνα με την Telegraph.
Τα προγραμματισμένα εγκαίνια του κτιρίου, στις 25 Αυγούστου 1990, έγιναν απουσία του εμπνευστή του. Ο Νικολάε Τσαουσέσκου και η σύζυγός του εκτελέστηκαν σε έναν τοίχο της μικρής πόλης Ταργκοβίστε καθώς επιχειρούσαν να διαφύγουν από τη χώρα που δυνάστευαν επί 22 χρόνια.
Παρότι για ένα σύντομο χρονικό διάστημα υπήρχαν σκέψεις για την κατεδάφισή του, αυτές τελικά εγκαταλείφθηκαν όταν υπολογίστηκε το συνολικό κόστος της κατεδάφισης και κρίθηκε οικονομικά ασύμφορο. Το παλάτι είναι στις μέρες μας ο ναός της δημοκρατίας στη Ρουμανία – κάτι που μάλλον θα εξόργιζε τον εμπνευστή του.
Τα δωμάτια του αχανούς κτιρίου χρησιμοποιούνται για τις εργασίες και τις υποεπιτροπές της ρουμανικής Βουλής, καθώς και για ιδιωτικές εκδηλώσεις. Η αίσθηση της κιτς μεγαλοπρέπειας που εκπέμπει συνολικά το παλάτι ξεπερνά τις εντυπώσεις που προκαλούν άλλες μεγαλόσχημες κατασκευές δικτατορικών καθεστώτων, όπως αυτές της Βόρειας Κορέας.
Οι κάτοικοι του Βουκουρεστίου, ακόμα και οι νεαρότεροι σε ηλικία, που δεν γνώρισαν τη βαναυσότητα του Τσαουσέσκου, γνωρίζουν το όνομά του τουλάχιστον λόγω του μεγέθους του παλατιού του, επισημαίνει η Telegraph. Οι μύθοι του κόμη Δράκουλα ενδιαφέρουν πλέον μόνο γραφικούς τουρίστες, αλλά τα αληθινά τέρατα της σύγχρονης Ρουμανίας παραμένουν μια ισχυρή και απόκοσμη παρουσία μέσω του καταδικασμένου κομμουνιστικού κάστρου στο κέντρο του Βουκουρεστίου.