Η αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσος είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια ποικιλία ασθενειών οι οποίες προκαλούνται από τη συσσώρευση λιπαρών εναποθέσεων (πλακών) στις αρτηρίες.
Στην αθηροσκληρωτική αγγειακή νόσο περιλαμβάνονται η στεφανιαία νόσος, το ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο ή οι οξείες επιπλοκές του.
Μια πρόσφατη έρευνα, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύθηκαν τον περασμένο Σεπτέμβριο στο περιοδικό Atherosclerosis, αξιοποίησε δεδομένα 458.860 ενήλικων συμμετεχόντων από τη βρετανική τράπεζα βιολογικών δεδομένων. Η μέση διάρκεια παρακολούθησης των συμμετεχόντων ήταν τα 12,5 έτη.
Οσοι από τους συμμετέχοντες σταμάτησαν να ανεβαίνουν σκάλες μεταξύ της αρχικής και της επαναληπτικής έρευνας είχαν υψηλότερο κίνδυνο αθηροσκληρωτικής νόσου σε σύγκριση με εκείνους που δεν ανέβαιναν ποτέ σκάλες.
Οι σημαντικότεροι παράγοντες κινδύνου και πρόληψη
Η αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσος και οι κλινικές εκδηλώσεις της, συμπεριλαμβανομένης της στεφανιαίας νόσου και του ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου, αποτελούν τις κύριες αιτίες νοσηρότητας και θνησιμότητας παγκοσμίως.
Εκτός από τους πιο κοινούς παράγοντες κινδύνου (η υψηλή αρτηριακή πίεση, η υψηλή χοληστερόλη λιποπρωτεϊνών χαμηλής πυκνότητας (LDL), ο διαβήτης, το κάπνισμα και η έκθεση στο παθητικό κάπνισμα, η παχυσαρκία, η ανθυγιεινή διατροφή και η σωματική αδράνεια), το οικογενειακό ιστορικό και οι γενετικοί παράγοντες σχετίζονται επίσης με υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης περιστατικών στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικών. Η πρόληψη μέσω αλλαγών του τρόπου ζωής μπορεί να έχει σημαντικές συνέπειες στη δημόσια υγεία.
Η τακτική σωματική δραστηριότητα, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων τύπων αθλημάτων, παρέχει σημαντική προστασία έναντι των καρδιαγγειακών νοσημάτων.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, πάνω από το ¼ του ενήλικου πληθυσμού παγκοσμίως, δηλαδή πάνω από το 1,4 δισ., δεν κινείται επαρκώς.
Τα συνήθη εμπόδια και η άρση τους
Τα πιο συνηθισμένα εμπόδια που αναφέρουν οι περισσότεροι ενήλικοι για την ενασχόλησή τους με τη σωματική άσκηση περιλαμβάνουν: βλάβες στην υγεία/φυσική κατάσταση, έλλειψη πόρων, αδυναμία να αντέξουν οικονομικά τη δομημένη άσκηση ή έλλειψη χρόνου.
Αυτά τα εμπόδια θα μπορούσαν να ξεπεραστούν εν μέρει με τη χρήση σκαλοπατιών, π.χ. αντικαθιστώντας τους ανελκυστήρες για μικρές έως μεσαίες αποστάσεις, χωρίς ουσιαστική επίδραση στη χρήση χρόνου.
Σε μια μεγάλη ιαπωνική μελέτη, όπως αναφέρει η έρευνα, τα άτομα που χρησιμοποιούσαν τις σκάλες συχνότερα από τις κυλιόμενες σκάλες ή τους ανελκυστήρες (≥60% του χρόνου) παρουσίαζαν χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης κολπικής μαρμαρυγής.
Γιατί βοηθάει η ανάβαση σκαλοπατιών;
Οι βιολογικοί μηχανισμοί που υποστηρίζουν τα καρδιομεταβολικά οφέλη της ανάβασης με σκάλα δεν είναι πλήρως κατανοητοί. Εχει αποδειχθεί ότι η αναρρίχηση με σκάλα μειώνει διάφορους παράγοντες κινδύνου αθηροσκληρωτικής νόσου. Μεταξύ άλλων, συμβάλλει στη βελτίωση της μέγιστης αερόβιας ικανότητας, στη μείωση της χοληστερόλης λιποπρωτεϊνών χαμηλής πυκνότητας (LDL) και στη μείωση της αρτηριακής πίεσης και της μυϊκής ενδυνάμωσης.
Μελέτες αναφέρουν επίσης ότι η ανάβαση με σκάλα, ως μορφή φυσικής δραστηριότητας υψηλής έντασης, έχει ευεργετική επίδραση στην καρδιοαναπνευστική ικανότητα, έναν ισχυρό δείκτη μείωσης του κινδύνου αθηροσκληρωτικής νόσου κατά 15%-20%.