Τις επιπτώσεις που συνεπάγεται η ανάμειξη της Βόρειας Κορέας στο Ουκρανικό ανέλυσε ο Μάσιμο Νάβα στην Corriere della Sera, επισημαίνοντας τις τελευταίες αντιδράσεις του Πενταγώνου, του ΝΑΤΟ και του Ζελένσκι για το θέμα των βορειοκορεατών στρατιωτών. Και οι τρεις αυτές πλευρές, που συγκροτούν τον Δυτικό βραχίονα στην Ουκρανία, έχουν ερμηνεύσει τη συγκεκριμένη αποστολή στρατιωτικού προσωπικού στη Ρωσία, για εκπαίδευση καταρχάς και κατόπιν για συμμετοχή στις μάχες, ως ένδειξη αδυναμίας του ρωσικού στρατού, ως σημάδι απελπισίας του Πούτιν.
Μάλιστα, ο νέος γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε είπε ότι οι απώλειες της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι τεράστιες: «Περισσότεροι από 600.000 ρώσοι στρατιώτες σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν». Τους άκουσε όλους αυτούς ο Νάβα, όμως αντέτεινε τη διαπίστωσή του: «Ωστόσο η Ρωσία συνεχίζει να κερδίζει σταθερά χώρο στην ανατολική πλευρά της Ουκρανίας, εκεί όπου οι Βορειοκορεάτες θα πάνε να πολεμήσουν τις επόμενες ημέρες».
Το θέμα του, όμως, δεν ήταν οι εξελίξεις στα πολεμικά μέτωπα της Ουκρανίας, αλλά η αντανάκλαση του Ουκρανικού στην Ασία λόγω της βορειοκορεατικής εμπλοκής. Αφού θύμισε ότι η ρωσοβορειοκορεατική αμυντική συνεργασία δεν είναι κάτι νέο, καθώς «ο Κιμ έχει στείλει βαλλιστικούς πυραύλους και εκατομμύρια βλήματα βαρέος πυροβολικού στη Ρωσία», ο ιταλός δημοσιογράφος σημείωσε πως η στάση της Πιονγκγιάνγκ τροφοδοτεί τις γεωπολιτικές εντάσεις τόσο στην Κορεατική Χερσόνησο όσο και στον ευρύτερο χώρο του Ινδο-Ειρηνικού.
Ειδικά η Νότια Κορέα θεωρεί την εμβάθυνση της συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και Βόρειας Κορέας απειλή για την ασφάλεια σε όλη την περιοχή και στον Ειρηνικό, και στο σημείο αυτό συμφωνεί απολύτως με τη θεώρηση του Ρούτε. Η Βόρεια Κορέα έκανε το παραπάνω βήμα στέλνοντας στρατό στη Ρωσία. «Είναι δραματική εξέλιξη και υπάρχει ανησυχία για εξαγωγή ρωσικής πυρηνικής τεχνογνωσίας στο καθεστώς της Πιονγκγιάνγκ». Το δε ντόμινο των εξελίξεων δεν θα αφήσει ανεπηρέαστη καμία χώρα στην Ασία.
«Η στάση της Βόρειας Κορέας σχετίζεται με όσα συμβαίνουν στις ασιατικές πρωτεύουσες, από τις Φιλιππίνες μέχρι την Αυστραλία. Είναι γνωστό ότι εκπρόσωποι της Νότιας Κορέας, της Αυστραλίας και της Ιαπωνίας συμμετείχαν προσφάτως σε ΝΑΤΟϊκές συναντήσεις, μάλιστα η Νότια Κορέα δεσμεύθηκε να στηρίξει την Ουκρανία. Ολα αυτά συμβαίνουν παράλληλα με μια οικονομικογεωπολιτική κίνηση, των BRICS, κατά του δολαρίου όσον αφορά το διεθνές εμπόριο. Ευτυχώς για τη Δύση, οι BRICS έχουν εσωτερικές αντιθέσεις, έτσι ορισμένες χώρες αυτής της κατά τα λοιπά αντιδυτικής συμμαχίας συνεχίζουν να καλλιεργούν καλές σχέσεις τόσο με την Ευρώπη όσο και με τις ΗΠΑ».
Στο σημείο αυτό ο Νάβα υπενθύμισε και την κοινή στρατιωτική άσκηση Ρωσίας-Κίνας, για να υποστηρίξει ότι οι Πούτιν και Σι συμμερίζονται την άποψη πως οι Δυτικοί απειλούν τα βασικά συμφέροντα και των δυο τους. Με δύο λέξεις: για τον Πούτιν απειλή είναι η επέκταση του ΝΑΤΟ προς την Ανατολή (Ουκρανία), για τον Σι απειλή είναι η παρεμπόδιση της Κίνας να ασκήσει τα κυριαρχικά δικαιώματά της στην Ταϊβάν και να επιχειρήσει διεύρυνσή τους στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
«Γινόμαστε μάρτυρες γεωπολιτικών δοκιμών με απρόβλεπτες συνέπειες. Οι βορειοκορεάτες στρατιώτες είναι μόνο ένα σημάδι, ενώ ο ΟΗΕ και άλλοι διεθνείς θεσμοί είναι όλο και περισσότερο ανήμποροι να ασκήσουν επιρροή και, συγχρόνως, λιγότερο αξιόπιστοι. Από τις 5 Νοεμβρίου και μετά θα ξέρουμε περισσότερα για τον ρόλο που ο νέος Λευκός Οίκος θα παίξει σε μια σκακιέρα πολλών και εν εξελίξει παιχνιδιών».
Χαράρι: «Θα υποφέρουν όλοι»
Ο Νάβα έκλεισε την ανάλυσή του με παραπομπή σε άρθρο του ισραηλινού ιστορικού Γιουβάλ Χαράρι, δημοσιευμένο στο βρετανικό περιοδικό Economist. Προφανώς, συμφωνεί μαζί του: «Οταν οι διεθνείς κανόνες γίνονται ανούσιοι, οι χώρες αναζητούν ασφάλεια σε εξοπλισμούς και στρατιωτικές συμμαχίες. Καθώς τα αμυντικά μπλοκ εξαπλώνονται σε όλον τον κόσμο, οι εμπορικοί δρόμοι στενεύουν. Και καθώς οι εντάσεις μεταξύ των στρατιωτικοποιημένων μπλοκ αυξάνονται, αυξάνεται η πιθανότητα ότι μια μικρή σπίθα, κάπου στον κόσμο, μπορεί να πυροδοτήσει την παγκόσμια πυρκαγιά.
»Προηγούμενες εμπειρίες, όπως ο Β’ΠΠ και ο Ψυχρός Πόλεμος, μας έχουν διδάξει ότι στην παγκόσμια σύγκρουση οι αδύναμοι υποφέρουν δυσανάλογα. Ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν κρύος στο Βερολίνο, όμως ήταν καυτός στην Ινδονησία. Το 1965-66 σκοτώθηκαν περίπου ένα εκατομμύριο Ινδονήσιοι σε σφαγές που προκλήθηκαν από εντάσεις μεταξύ κομμουνιστών και αντικομμουνιστών.
»Η αύξηση των εντάσεων υπονομεύει επίσης τη δυνατότητα επίτευξης συμφωνιών για τον περιορισμό της κούρσας εξοπλισμών. Ο πόλεμος μέσω drones εξαπλώνεται ταχέως και ο κόσμος ενδέχεται σύντομα να δει σμήνη drones να πολεμούν μεταξύ τους στον ουρανό της Ουκρανίας και να σκοτώνουν χιλιάδες ανθρώπους στο έδαφος. Ερχονται τα ρομπότ-δολοφόνοι, αλλά οι άνθρωποι παραλύουν από τις μεταξύ τους διαφωνίες. Αν δεν έρθει σύντομα η ειρήνη στην Ουκρανία, είναι πιθανό να υποφέρουν όλοι, ακόμα και αν ζουν χιλιάδες χιλιόμετρα από το Κίεβο και πιστεύουν ότι η μάχη δεν τους αφορά».