Οι θεατές που βλέπουν τον Ντάνιελ Κρεγκ να περιφέρεται γύρω από την τεράστια βίλα του δισεκατομμυριούχου Μάιλς Μπρον στο «Glass Onion: Στα μαχαίρια» του Netflix, είναι πολύ πιθανό να σκεφτούν ότι αυτό το παλαβό συγκρότημα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ακόμη ένα παραμυθένιο σκηνικό του Χόλιγουντ· και φυσικά κανείς δεν θα μπορούσε να τους παρεξηγήσει.
Ωστόσο αυτή η εξοχική κατοικία υπάρχει πραγματικά, γράφει στους βρετανικούς The Times ο Τζακ Κλόβερ, και φαίνεται ότι προκαλεί έντονο ενδιαφέρον για διακοπές στην Ελλάδα, όπως ακριβώς έγινε με τη δεύτερη σεζόν του «White Lotus». Η σειρά του HBO, που είναι γυρισμένη στην Ταορμίνα της Σικελίας, άρχισε να προβάλλεται το φθινόπωρο (εδώ, στη Vodafone TV) και ήδη δεν υπάρχει δωμάτιο ούτε για δείγμα στην περιοχή, όπου οι κρατήσεις έχουν φθάσει κιόλας στο 100%.
Αλλά, τα πρώτα δεδομένα της Google δείχνουν επίσης ότι οι αναζητήσεις για το «Greece holiday» έχουν διπλασιαστεί σε σχέση με τα τέλη του καλοκαιριού, από τις 23 Δεκεμβρίου που άρχισε να προβάλλεται το «Glass Onion» στην πλατφόρμα του Netflix, ενώ ο αριθμός των αναζητήσεων για το Πόρτο Χέλι στην Αργολίδα, την τοποθεσία του ξενοδοχειακού συγκροτήματος «Amanzoe» όπου έγιναν τα γυρίσματα, είναι επίσης πάρα πολύ μεγάλος.
Κινηματογράφος και τουρισμός στην Ελλάδα
Το «Glass Onion: Στα μαχαίρια» δεν είναι η πρώτη ταινία που αναμένεται να προκαλέσει ένα νέο τουριστικό κύμα στην Πελοπόννησο αυτή τη φορά, αρκεί να θυμηθούμε παλιότερες κινηματογραφικές παραγωγές, όπως το «Παιδί και το Δελφίνι» (1957) με την Σοφία Λόρεν να τριγυρνά στα σοκάκια της Υδρας, που χάρισε παγκόσμια προβολή στη χώρα μας για δεκαετίες· το «Ποτέ την Κυριακή» που έκανε το λιμάνι του Πειραιά γνωστό σε όλο τον κόσμο και τα «Κανόνια του Ναβαρόνε» (1961) που έκαναν τον πρωταγωνιστή Αντονι Κουίν, και φυσικά τους θαυμαστές του, να λατρέψουν τη Ρόδο. Ο Κουίν πρωταγωνίστησε τρία χρόνια αργότερα και στον θρυλικό «Αλέξη Ζορμπά» (1964) που ανέδειξε τα Χανιά και τις γύρω περιοχές.
Μετά από ένα κενό σχεδόν δύο δεκαετιών η κινηματογραφική μηχανή παραγωγής ξένων ταινιών στην Ελλάδα πήρε και πάλι μπρος. Ο κόσμος γνώρισε τα Μετέωρα μέσα από την ταινία «Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Για τα μάτια σου μόνο» (1981)· η Αμοργός γέμισε τουρίστες, κυρίως Γάλλους, χάρη στο «Απέραντο Γαλάζιο» (1988) και το Καστελόριζο χάρη στο «Mediterraneo» (1991) με τη Βάνα Μπάρμπα, μεταξύ άλλων, που τιμήθηκε μάλιστα με Οσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας. Το «Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι» (2001), με την απαγορευμένη αγάπη ενός ιταλού αξιωματικού και μια νεαρής Κεφαλλονίτισσας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, έκανε τα Επτάνησα να λάμψουν. Η Σαντορίνη δεν είχε βέβαια ανάγκη τις κινηματογραφικές κάμερες, χάρισε όμως εκείνη τη δική της λάμψη στο «Lara Croft Tomb Raider: Το Λίκνο της Ζωής» (2003), ενώ το μιούζικαλ «Mamma Mia» (2008) που έγινε τεράστια εισπρακτική επιτυχία χάρη στους Abba και το καστ με επικεφαλής τη Μέριλ Στριπ, έφερε (και εξακολουθεί να το κάνει) πάρα πολλούς ξένους τουρίστες στην Σκόπελο.
Στο μεταξύ φαίνεται να αξιοποιείται πιο αποτελεσματικά το ενδιαφέρον των τουριστών από όλο τον κόσμο να επισκεφτούν την Ελλάδα με τη δημιουργία του Athens Film Office (Γραφείο Εξυπηρέτησης Κινηματογραφικών Παραγωγών της Αθήνας) από τον Δήμο Αθηναίων το 2020 με στόχο να μετατρέψει την Αθήνα σε «Film Friendly City», που έχει ήδη συνδράμει στα γυρίσματα πολλών διεθνών ταινιών στην ελληνική πρωτεύουσα, και τη δημιουργία ανάλογων γραφείων σε περιφέρειες και δήμους της χώρας.
Ο Ραμ Μπέργκμαν, ο παραγωγός του «Glass Onion», σπεύδει να τονίσει ότι ο τεράστιος γυάλινος θόλος και ο «σχεδιασμένος από τον Banksy» πλωτήρας είναι γραφικά που έγιναν σε υπολογιστή, το υπόλοιπο κομμάτι της βίλας, όμως, είναι αληθινό. «Ο κόσμος θα θέλει 100% να πάει στην Ελλάδα μετά από αυτό», δήλωσε στους The Times, και πρόσθεσε ότι «είναι σημαντικό να γνωρίζουν πως το μέρος που βλέπουν στην ταινία είναι πολύ κοντά σε αυτό που θα έβλεπαν στην πραγματική ζωή».
Ωστόσο, ακόμη και για το πλήθος των προνομιούχων τουριστών που έχουν τη δυνατότητα να ταξιδεύουν με γιοτ, το κόστος της ενοικίασης της «Villa 20» στο «Amanzoe Resort» είναι πολύ υψηλό. Για τους περισσότερους η τιμή των 40.000 ευρώ τη βραδιά στη «Villa 20» είναι απλά απαγορευτική, αν σκεφτεί κανείς ότι ξεπερνάει κατά πολύ το μέσο ετήσιο εισόδημα του πολύ κόσμου· άσε που κάνει το κόστος των περίπου 6.500 ευρώ για μια διανυκτέρευση σε σουίτα του ξενοδοχείου «San Domenico Palace» στην Ταορμίνα (το πραγματικό θέρετρο «White Lotus») να… φαντάζει λογική
Την περασμένη εβδομάδα, το Netflix δημοσίευσε μια ψεύτικη αγγελία για το «Glass Onion Island» στην αμερικανική ιστοσελίδα ακινήτων Zillow έναντι 450 εκατ. δολαρίων. Ηταν βέβαια ένα διαφημιστικό κόλπο. Ωστόσο, η ζωή στο θέρετρο έγινε πραγματικότητα για το τυχερό καστ του «Glass Onion», το δεύτερο σίκουελ της ταινίας «Στα Μαχαίρια» με τον Ντάνιελ Κρεγκ να πρωταγωνιστεί και πάλι με τον ρόλο του ντετέκτιβ Μπενουά Μπλανκ, που ερευνά έναν φόνο.
«Είχαν τη δική τους βίλα στο συγκρότημα τις ώρες των γυρισμάτων, τη χρησιμοποιούσαν σαν το τροχόσπιτό τους στο πλατό», λέει ο Μπέργκμαν, που λάτρεψε τη διαμονή του στην Ελλάδα με την οικογένειά του. «Κάποιοι από το καστ έμεναν στον χώρο ή νοίκιαζαν τη δική τους βίλα. Αλλά όλοι γευμάτιζαν εκεί, δειπνούσαν εκεί, πήγαιναν στο γυμναστήριο. Ηταν σαν να έκαναν διακοπές».
Κομβικός στην επιλογή της βίλας ήταν ο σχεδιαστής παραγωγής Ρικ Χάινριχς, ο οποίος είχε ήδη συνεργαστεί με τον Ραμ Μπέργκμαν και τον σκηνοθέτη Ράιαν Τζόνσον σε μια ταινία, το «Star Wars, The Last Jedi» (2017). Ο Χάινριχς δηλωσε ότι ο συνδυασμός μοντέρνας και αρχαιοελληνικής αρχιτεκτονικής ήταν ιδανικός για το σπίτι του απόμακρου Μπρον: «Ηταν μέρος ενός ξενοδοχείου, και ταυτόχρονα χωριστό από αυτό, επομένως οι αναλογίες του είχαν το σωστό μέγεθος για την περιουσία ενός δισεκατομμυριούχου και μπορούσαμε να το αποκόψουμε ψηφιακά από ανεπιθύμητα στοιχεία του περιβάλλοντός του», είπε.
Η βίλα έχει καλές αναλογίες στις εγκαταστάσεις της με έξι πισίνες για εννέα υπνοδωμάτια, ένα σπα 60,45 τμ και ένα εστιατόριο, αλλά αυτό που έπεισε τον Χάινριχς ήταν η αισθητική της: «Η εντυπωσιακή εξωτερική σκάλα που οδηγεί επάνω, στην οροφή, την έκανε ιδανικό μέρος για να στεφθεί με μια κάπως υπερβολική δομή σαν γυάλινο κρεμμύδι», λέει ο σχεδιαστής παραγωγής, που επέλεξε το «Amanzoe», και κατ΄επέκταση το όμορφο Πόρτο Χέλι ως φόντο της νέας του ταινίας.