Θυμάστε εκείνη την ταινία με τον Νίκολας Κέιτζ, το ‘Gone in Sixty Seconds’’, που εξαφάνιζαν αυτοκίνητα σε ένα λεπτό; Ε, λοιπόν, δε χρειάστηκε πολύ παραπάνω για να «κλειστούν» όλα τα αντίτυπα του ανανεωμένου κουπέ της Toyota. Και τι; Όσοι, μάλιστα, έβαλαν ήδη τις προκαταβολές, θα χρειαστούν να περιμένουν όχι μόνο όλο το 2022, όχι, άντε, και το ’23 αλλά θα πρέπει να κάνουν υπομονή για δύο ολόκληρα χρόνια μέχρι να παραλάβουν το νέο τους αυτοκίνητο. Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει έτσι που ‘χουν γίνει τα πράγματα μέχρι το 2024, όμως αυτό δεν εμπόδισε τους ενδιαφερόμενους να πάνε εδώ και τώρα για τη μεγάλη υποσχετική.
Μετά το 2024 το «καλούπι» τελειώνει, σύμφωνα με την εταιρεία, αφού οι αυστηρές ευρωπαϊκές νόρμες ουσιαστικά θα κλείσουν την πόρτα εισόδου -ή, έστω, θα δυσκολέψουν σφόδρα- τέτοιες περιπτώσεις αυτοκινήτων. Τυχαία η Renault -μια εταιρεία με σοβαρή παρουσία στα οδηγοκεντρικά προσθιοκίνητα, έβαλε στο χρονοντούλαπο όλη τη γκάμα των «ειδικών» μοντέλων της, αυτών με το λογότυπο ‘’RS’’; Σε παράλληλο δρόμο οδεύει -ναι, αναγκαστικά- η Ford που πολύ εκτιμώ, καθώς, όπως διαβάζω, ήδη βάζει τέλος μετά το 2022 στα τρίθυρα Fiesta ST. Θα μου πεις τι σχέση έχει; Φυσικά και έχει. Πρώτα ακυρώθηκαν τα όποια πλάνα του Focus RS, τώρα φεύγει το πιο σπορτίφ αμάξωμα που παραδοσιακά συνοδεύει τις δύο λιγότερες πόρτες και, πραγματικά, δεν είμαι βέβαιος για το αν θα υπάρξει ξανά ένα hot hatch με το «μπλε οβάλ» στο καπό στην επόμενη γενιά των μοντέλων της Ford, τουλάχιστον όπως τα ξέρουμε μέχρι σήμερα.
Η Toyota, πάντως, μπορεί να χωράει (ακόμη) στη γκάμα της περιπτώσεις τύπου GR Yaris ή, εν προκειμένω, ενός GR86 και να κάνει το τεστ αλήθειας της αγοράς: πόσος κόσμος θέλει ακόμη ένα σπορ αυτοκίνητο; Και, επιπλέον, πόσος διαθέτει ιώβεια υπομονή για να το αποκτήσει; Η απάντηση δόθηκε σε ενάμισι λεπτό και αποτυπώνει ότι το σχετικά προσιτό (κοστίζει £29.990 στη Μ. Βρετανία), εστιασμένο, βενζινοκίνητο πουλάει σα ζεστό ψωμί. Για την Ελλάδα; Συγγνώμη, αλλά το βλέπω χλωμό με σχεδόν €53.000.
Θυμίζω, επίσης, ότι το αμέσως προηγούμενο μοντέλο, το GT86, είχε δεχθεί έντονη κριτική για το ότι δεν είχε ένα τούρμπο, μαζί με την ευπρόσδεκτη ροπή, για να αξιοποιήσει το πισωκίνητο σασί. Η νέα γενιά (που δεν είναι ένα τελείως νέο πλαίσιο αλλά εξέλιξη του προηγούμενου) αποφάσισε ξανά να αγνοήσει τα σχόλια και να επιμείνει στην ατμοσφαιρική συνταγή. Κοντολογίς; Ναι, μπορεί να αυξήθηκε ο κυβισμός στα 2.4 λίτρα, μπορεί κάτι να τσίμπησε σε αποδόσεις (πλέον με 235 ίππους και 250 Nm ροπής), όμως δεν μεταμορφώθηκε σε ένα τρομερά δυνατό ή πολύ γρήγορο αυτοκίνητο (0-100 χλμ/ώ. σε 6,3΄΄). Πόσο μέτρησε αρνητικά στην απόφαση του κοινού; Ποσώς. Και, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ορθώς. Το νόημα της οδήγησης δεν κρύβεται στην ακατάσχετη ισχύ αλλά στη συμμετοχικότητα – μιλάω για χρήση δρόμου που οδηγούμε όλοι και όχι πίστας.
Με την ευκαιρία, αξίζει να σημειωθεί πως ένας από τους επιπλέον λόγους που μέχρι το 2024 δεν θα μπορεί να εισαχθεί το GR86 σε ευρωπαϊκό έδαφος έχει να κάνει και με την οροφή του η οποία θα χρειαζόταν να ανασχεδιαστεί καθώς παραπέμπει σε εκείνες τις αγωνιστικές καταβολές με διαμορφωμένα «εξογκώματα» κατά μήκος της. Εκεί που -και καλά, δηλαδή- βρίσκονται τα κράνη οδηγού και συνοδηγού. Υπέροχο χαρακτηριστικό. Αμ έλα μου που το σασί του έχει πλέον, ηλικία δέκα ετών και δε θα μπορεί να γίνει η πιστοποίησή του εις τας Eυρώπας.
Ανάλογα προβλήματα «ομολογκασιόν» αντιμετωπίζουν και μερικά ακόμα εξαιρετικά σπορ αυτοκίνητα, τύπου Nissan 400Z ή Subaru WRX, που, καθώς έχουν σχεδιαστεί με βάση τις προδιαγραφές της αμερικάνικης αγοράς όπου πωλούνται κανονικά, έχουν δυσκολίες με τους ευρωπαϊκούς ρύπους.
Αυτό είναι το ευρύτερο τοπίο που επικρατεί στην αυτοκινητική Ιερουσαλήμ. Οι πιστοί υπάρχουν. Τα σπορ αυτοκίνητα σιγά-σιγά εκλείπουν. Οι ντιρεκτίβες σφίγγουν. Και γι’ αυτό, αν σας αρέσουν, πάρτε ένα τώρα. Ακόμα κι αν χρειαστεί να περιμένετε. Παίζει και μεταχειρισμένο με χαμηλά διοξείδια.