Οι Βρετανοί δηλώνουν περήφανα πως το Γουεστμίνστερ είναι το «λίκνο της σύγχρονης δημοκρατίας». Πλέον, όμως, στα μάτια πολλών έχει εκπέσει τόσο πολύ ώστε να το αποκαλούν Pestminster («sex pest» στην αγγλική αργκό αποκαλείται κάποιος που παρενοχλεί σεξουαλικά άλλους), ακόμη και Pornminster, καθώς μαστίζεται από αλλεπάλληλα σεξουαλικά σκάνδαλα, φαλλοκρατία, σεξισμό, μισογυνία, εκφοβισμό και ρατσισμό, όπως συνοψίζει σε ανταπόκρισή του από το Λονδίνο ο Αντονέλο Γκουερέρα της La Repubblica.
Την περασμένη Πέμπτη σημειώθηκε ακόμη ένα επεισόδιο, καθώς ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή (standards committee) εισηγήθηκε την αποβολή του Κρις Πίντσερ, βουλευτή των Συντηρητικών και πρώην υψηλόβαθμου στελέχους των Τόρις, από το κοινοβούλιο για διάστημα οκτώ εβδομάδων, επειδή, όντας σε κατάσταση απόλυτης μέθης («κομμάτια», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ένας μάρτυρας), άγγιξε με ανάρμοστο και επιθετικό τρόπο δύο άνδρες κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Carlton Club, μια από τις πιο διάσημες λέσχες του Λονδίνου. Τα μέλη της επιτροπής έκριναν πως η συμπεριφορά του ήταν «εντελώς ανάρμοστη, ιδιαίτερα επιβλαβής για τα εμπλεκόμενα άτομα και συνιστά κατάχρηση εξουσίας».
Το περιστατικό σημειώθηκε πέρυσι τον Ιούνιο, ενώ ο συντηρητικός βουλευτής είχε σπεύσει τότε να παραιτηθεί από τη θέση του αναπληρωτή υπευθύνου για την τήρηση της κομματικής πειθαρχίας. Ο Μπόρις Τζόνσον αρχικά τον υπερασπίστηκε. Ωστόσο, η επιλογή του αποτέλεσε την αρχή του τέλους του, καθώς αποκαλύφθηκε πως ο τότε πρωθυπουργός είχε διορίσει τον Πίντσερ παρότι γνώριζε περί παλαιότερων παρόμοιων καταγγελιών σε βάρος του.
Η σωρεία παραιτήσεων κορυφαίων υπουργών και λοιπών κυβερνητικών αξιωματούχων και στελεχών των Τόρις καθώς και πολλών βουλευτών ανάγκασαν τελικά τον Μπόρις Τζόνσον να υποβάλει και εκείνος την παραίτησή του (τον βάραιναν, άλλωστε, ήδη οι αποκαλύψεις για το Partygate, τις περιβόητες μαζώξεις μελών της κυβέρνησης και συνεργατών τους, παρουσία, φυσικά, και του Μπόρις Τζόνσον, στην Ντάουνινγκ Στριτ εν μέσω της πανδημίας).
Το Γουεστμίνστερ είναι «ένας πολιτικός καθεδρικός ναός» γράφει ο ιταλός ανταποκριτής στην βρετανική πρωτεύουσα. «Αλλά το Γουεστμίνστερ έχει και μια σκοτεινή πλευρά» συμπληρώνει, σημειώνοντας πως δεν έχει κατά νου τη Συνωμοσία της Πυρίτιδας του Γκάι Φοκς.
Αναφέρεται καταρχάς στην περίπτωση της Μάρι Μπλακ, μιας νεαρής βουλευτή του Σκωτικού Εθνικού Κόμματος (SNP). Πρώτη φορά στο κοινοβούλιο εξελέγη το 2015, σε ηλικία μόλις 20 ετών, γεγονός που την κατέστησε το νεαρότερο μέλος της Βουλής των Κοινοτήτων από το 1832. Επανεξελέγη το 2017 και εκ νέου το 2019. Την περασμένη Τρίτη, ωστόσο, ανακοίνωσε πως δεν πρόκειται να διεκδικήσει την επανεκλογή της. Σε δήλωσή της, η 28χρονη σήμερα βουλευτής περιέγραψε το Γουεστμίνστερ ως ένα «παρωχημένο, σεξιστικό και τοξικό» εργασιακό περιβάλλον. «Το σκοτάδι της “σκοτεινής πλευράς” του Γουεστμίνστερ έχει πολλές αποχρώσεις» γράφει ο Αντονέλο Γκουερέρα από την πλευρά του.
Θυμίζει ενδεικτικά ότι πριν από έναν μήνα ο βουλευτής των Εργατικών Γκεράιντ Ντέιβις τέθηκε σε διαθεσιμότητα για «απόλυτα απαράδεκτη συμπεριφορά» προς τις γυναίκες του επιτελείου του. Και πριν από τρία χρόνια ο βουλευτής των Τόρις Τσάρλι Ελφικ καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο ετών για σεξουαλικές επιθέσεις. Το 2022, για «ανάρμοστη σεξουαλική συμπεριφορά», είτε επρόκειτο για ακατάλληλα σχόλια είτε για πιο σοβαρά περιστατικά, καταγγέλθηκαν 56 μέλη του βρετανικού κοινοβουλίου.
Κάποιοι υποστηρίζουν, ανάμεσά τους και ο Guardian, πως η σωρεία καταγγελιών και αποκαλύψεων είναι απόρροια καταρχάς του κινήματος #MeToo. Η αρθρογράφος της Daily Mail Σάρα Βάιν προσθέτει πως η ζωή στο Γουεστμίνστερ είναι ιδιαίτερα εξαντλητική και ψυχοφθόρα, και αυτό πολύ συχνά επηρεάζει αρνητικά και τη συναισθηματική/ερωτική και ιδιωτική σφαίρα των βουλευτών.
Σε κάθε περίπτωση, η λίστα με τα ανάρμοστα έως απαράδεκτα, ενίοτε και εγκληματικά, περιστατικά είναι μακρά. Πέρυσι τον Μάιο ο 65χρονος, τότε, βουλευτής των Συντηρητικών Νιλ Πάρις, αγρότης στο επάγγελμα, αναγκάστηκε να παραιτηθεί όταν αποκαλύφθηκε πως τουλάχιστον δύο φορές είχε επισκεφuεί ιστοτόπους σεξουαλικού περιεχομένου εντός της Βουλής των Κοινοτήτων (την πρώτη υποστήριξε πως έψαχνε να βρει πληροφορίες για έναν συγκεκριμένο τύπο τρακτέρ).
Επίσης πέρυσι, ένας άλλος βουλευτής των Συντηρητικών, ο 49χρονος Ιμράν Αχμάντ Καν, παραιτήθηκε –αφού καταδικάστηκε για τη σεξουαλική κακοποίηση ενός 15χρονου αγοριού το 2008–, ενώ στη συνέχεια αποβλήθηκε και από το κόμμα. Και ο 57χρονος Ντέιβιντ Γουόρμπερτον, επίσης Συντηρητικός, κατηγορήθηκε από τρεις γυναίκες για σεξουαλική παρενόχληση, ενώ την ίδια περίοδο κυκλοφόρησε στον βρετανικό Τύπο μια φωτογραφία του δίπλα σε έναν δίσκο με γραμμές κοκαΐνης.
Ζήτημα αποτελεί, φυσικά, και η ιδιαίτερη σχέση των Βρετανών, πολιτών αλλά και πολιτικών, με το αλκοόλ, το οποίο «μετά τις έξι το απόγευμα ρέει άφθονο στις παμπ του κοινοβουλίου», όπως αναφέρει ο ιταλός δημοσιογράφος. Πέρυσι, η υφυπουργός Εξωτερικών Αν Μαρί-Τρεβέλιαν αποκάλυψε ότι ένας πρώην βουλευτής, αφού κατανάλωσε αρκετές μπύρες, πρώτα τη χάιδεψε και στη συνέχεια την απώθησε βίαια σε έναν τοίχο.
Ο ομοφυλόφιλος βουλευτής των Εργατικών Κρις Μπράιαντ εξιστόρησε πώς έπεσε θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης στην αρχή της καριέρας του, από «“ετεροφυλόφιλους” βουλευτές μεγαλύτερης ηλικίας». Παρόμοιες συμπεριφορές εντός του κοινοβουλίου έχει καταγγείλει και ο Αλεξάντερ Μπράουν, ανταποκριτής του Scotsman στο Γουεστμίνστερ, ο οποίος προέβη σε καταγγελίες και για αντισημιτικά σχόλια.
Ο Χένρι Ντάιερ, ένας δημοσιογράφος του Guardian κινεζικής καταγωγής, κατήγγειλε ρατσιστικές και σινοφοβικές δηλώσεις και χειρονομίες εναντίον του από τον βουλευτή των Εργατικών Νιλ Κόιλ κατά τη διάρκεια συνάντησής τους στην ταράτσα του «Strangers», του μεικτού μπαρ όπου δημοσιογράφοι, βουλευτές και εκπρόσωποι του Τύπου συγχρωτίζονται (κα τα πίνουν) καθημερινώς.
Ακόμη και ο τέως πρόεδρος της βρετανικής Βουλής, ο εμβληματικός Τζον Μπέρκοου, αποδείχθηκε πως ήταν κατά συρροήν ψεύτης, που συμπεριφερόταν κακοποιητικά και εκφοβιστικά στους συνεργάτες και τους υπαλλήλους του, σύμφωνα με το πόρισμα ανεξάρτητης έρευνας. Τώρα ο διάδοχός του, Λίντσεϊ Χόιλ, λαμβάνει μέτρα με στόχο να περιοριστεί η κατανάλωση αλκοόλ, ενώ διέταξε να διεξαχθεί εσωτερική έρευνα, επιδιώκοντας να σώσει τη λαβωμένη τιμή του Γουεστμίνστερ. «Πριν η Βουλή των Κοινοτήτων μετατραπεί σε ένα άντρο πιθήκων», σημειώνει ο Αντονέλο Γκουερέρα, επικαλούμενος το διάσημο έργο του Μπάνκσι «Devolved Parliament».