Σε μονότονες εργασίες οι υπολογιστές διαπρέπουν (αλλάζοντας τα δεδομένα και προκαλώντας κλυδωνισμούς) εδώ και δεκαετίες. Πλέον, όμως, φαίνεται πως οι μηχανές είναι έτοιμες –χάρη στην Tεχνητή Nοημοσύνη– να διακριθούν και στις πιo συναρπαστικές από τις δουλειές των ανθρώπων.
«Το Χόλιγουντ βρισκόταν σε αδιέξοδο εδώ και μισό χρόνο, έως ότου τα στούντιο συμφώνησαν στις 8 Νοεμβρίου να προσφέρουν στα μεγάλα αστέρια προστασία από ρομποτικούς αντιπάλους. Εν ζωή καλλιτέχνες υποβιβάστηκαν στα μουσικά τσαρτ αυτής της εβδομάδας από ένα νεκρό μέλος των Beatles το οποίο ανέστησε η TN. Ηθοποιοί όπως η Σκάρλετ Γιόχανσον και συγγραφείς όπως ο Τζον Γκρίσαμ μηνύουν εταιρείες τεχνολογίας για τη μη εξουσιοδοτημένη χρήση της εικόνας και των λόγων τους» γράφει ο Economist.
Τα μεγάλα αστέρια θα μπορούσαν να ανησυχούν πως η TN εκμεταλλεύεται ποικιλοτρόπως τη δουλειά τους, προσφέροντας σε λιγότερο ταλαντούχους ανταγωνιστές τις απαραίτητες ικανότητες, ούτως ώστε να διακριθούν τεχνηέντως. Ομως στην πραγματικότητα «οι διάσημοι που διαμαρτύρονται πιο δυνατά για τη νέα τεχνολογία είναι αυτοί που πρόκειται να ωφεληθούν περισσότερο. Η TN όχι μόνο δεν θα εξασθενίσει τη δύναμη των σταρ, αλλά θα καταστήσει τις μεγαλύτερες διασημότητες μεγαλύτερες από κάθε άλλη φορά, επιτρέποντάς τoυς να βρίσκονται σε όλες τις αγορές, σε όλες τις μορφές, ανά πάσα στιγμή. Χειροκροτήστε και εκδηλώστε τον ενθουσιασμό σας –ή φορέστε τις ωτοασπίδες σας, αν προτιμάτε– για την έλευση του “omnistar”», μας προτρέπει ο Economist, έχοντας το βλέμμα του στραμμένο στο πολύ κοντινό μέλλον.
Οσον αφορά τις τρέχουσες ανησυχίες των αστέρων του κινηματογράφου, της μουσικής ή της λογοτεχνίας, ενδεχομένως να μπορεί να τους καθησυχάσει το ότι δεν είναι αυτή η πρώτη φορά που η τεχνολογία αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού της φήμης. Επιστρέφοντας στο παρελθόν, ο Economist αναφέρει πως οι άνθρωποι άρχισαν να μιλούν και αν ενδιαφέρονται για διασημότητες τον 18ο αιώνα, αφού η διάδοση της ανάγνωσης παρείχε τη δυνατότητα να καταστούν πραγματικά και ευρέως διάσημοι κατά τη διάρκεια των βίου τους, και όχι μόνο μετά θάνατον.
Ως απειλή στους αστέρες της εποχής φάνηκαν, αρχικά, ο κινηματογράφος και το ραδιόφωνο. Ανησυχούσαν ότι θα απαξιώνονταν οι ζωντανές τους εμφανίσεις, τελικά όμως αυτές οι τεχνολογίες προετοίμασαν το έδαφος για την έλευση των αποκαλούμενων σούπερ σταρ, με τον όρο να επινοείται τη δεκαετία του 1920. Ανάλογο πανικό είχε προκαλέσει και η εφεύρεση της τηλεόρασης (η οποία ευθύνεται και για τη μεγάλη απεργία στο Χόλιγουντ το 1960), αλλά και πάλι, η νέα τεχνολογία κατέστησε τους διάσημους ακόμη πιο διάσημους, επιτρέποντάς τους να εισέρχονται στα καθιστικά όλου του κόσμου. Σε αυτό το πλαίσιο, έως τη δεκαετία του 1960 είχε ήδη αρχίσει να γίνεται λόγος για «megastars».
Σήμερα, καθώς περιεχόμενα που δημιουργούνται από συστήματα ΤΝ κατακλύζουν τη βιομηχανία της ψυχαγωγίας, «οι εργατικοί πολίτες του Μαλιμπού ανησυχούν για μια ακόμη φορά ότι η φήμη τους θα μειωθεί, και για μια ακόμη φορά το αποτέλεσμα ενδέχεται να είναι το αντίθετο», υποστηρίζει ο Economist.
«Ενα από τα παράδοξα της εποχής του διαδικτύου είναι πως, παρότι οι αναρτήσεις στο YouTube, στο TikTok κλπ. έχουν δημιουργήσει μια τεράστια “μακριά ουρά” περιεχομένων από χρήστες, οι μεγαλύτερες επιτυχίες των κορυφαίων καλλιτεχνών έχουν καταστεί ακόμη μεγαλύτερες. Ο αριθμός των μουσικών που κερδίζουν πάνω από 1.000 δολάρια ετησίως από δικαιώματα στο Spotify έχει υπερδιπλασιαστεί τα τελευταία έξι χρόνια, αλλά ο αριθμός που κερδίζουν πάνω από 10 εκατ. δολάρια ετησίως έχει πενταπλασιαστεί. Ακόμη και καθώς τα εξειδικευμένα περιεχόμενα ανθούν –ναυτικά τραγούδια, σφυρίγματα και κάθε είδους εκκεντρικότητες–, η Τέιλορ Σουίφτ πραγματοποιεί την πιο προσοδοφόρα περιοδεία συναυλιών στην ιστορία. Αυτοί που επλήγησαν ήταν οι καλλιτέχνες μεσαίου βεληνεκούς» εξηγείται στο δημοσίευμα.
Παρομοίως, τις τελευταίες δύο δεκαετίες διπλασιάστηκε μεν ο αριθμός των ταινιών που κυκλοφορούν κάθε χρόνο, αλλά ταυτόχρονα διπλασιάστηκε το μερίδιο των υπερπαραγωγών επί των συνολικών εισπράξεων. Ούτε η σημαντική αύξηση των αυτοεκδόσεων έπληξε τις πωλήσεις των σταρ της λογοτεχνίας.
«Σε έναν ωκεανό επιλογών, το κοινό βασίζεται περισσότερο σε προτάσεις, τόσο αλγοριθμικές όσο και ανθρώπινες, οι οποίες το κατευθύνουν προς τα πιο δημοφιλή περιεχόμενα. Η ΤΝ υπόσχεται ακόμη περισσότερες επιλογές και επομένως ακόμη υψηλότερο κόστος αναζήτησης για το κοινό, το οποίο θα συνεχίσει να ελκύεται από τα λίγα αστέρια στην κορυφή» συνοψίζει ο Economist, αναφερόμενος γενικότερα στη βιομηχανία της ψυχαγωγίας.
Επιπλέον, η ΤΝ θα προσφέρει στους πάσης φύσεως «megastars» τη δυνατότητα να είναι πραγματικά πανταχού παρόντες για τους θαυμαστές τους, με τον Economist να αναφέρει ενδεικτικά ότι η μεταγλώττιση μέσω συστημάτων ΤΝ επιτρέπει ήδη σε ηθοποιούς και podcasters να απευθύνονται σε ξένο κοινό άμεσα και με τη δική τους φωνή, ενώ σύντομα, χάρη στο μοντάζ μέσω συστημάτων ΤΝ, θα ταιριάζουν και τα χείλη τους με την όποια γλώσσα μιλάνε.
Οι περιζήτητοι ηθοποιοί μπορεί να αρχίσουν να δέχονται περισσότερες προτάσεις για ταινίες, καθώς η ΤΝ δύναται να τους απαλλάξει οριστικά από το μόνιμο πρόβλημα του υπερβολικού φόρτου εργασίας, επιτρέποντάς τους να παίζουν ο ένας δίπλα στον άλλον χωρίς να βρίσκονται μαζί. Ταυτόχορνα, το ψηφιακό μπότοξ θα αυξήσει τη διάρκεια ζωής των ηθοποιών και θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν να υποδύονται ακόμη και μετά θάνατον.
Εχοντας αυτό κατά νου, η Disney απέκτησε τα δικαιώματα για τη φωνή του 92χρονου Τζέιμς Ερλ Τζόουνς, ούτως ώστε ο χαρακτήρας του «Πολέμου των Αστρων» Νταρθ Βέιντερ να συνεχίσει να υπάρχει και αφότου εκείνος εγκαταλείψει τα εγκόσμια.
Τα αστέρια θα μπορούν επίσης να τέρπουν τους θαυμαστές τους με πρωτόγνωρους τρόπους και σε μορφές που μόλις αρχίζουν να εμφανίζονται. «Τα άβαταρ των ABBΑ που γεμίζουν μια αρένα του Λονδίνου επτά φορές την εβδομάδα και τα chatbot με φωνές διασημοτήτων που λανσάρισε πρόσφατα η Meta είναι απλώς μια μικρή γεύση των τρόπων με τους οποίους τα μεγαλύτερα αστέρια θα μπορούν να ικανοποιούν –κερδίζοντας χρήματα– τους θαυμαστές τους» αναφέρει ο Economist.