Ηταν ένα μονοθέσιο διαφορετικό από όλα τα άλλα. Δύο τροχοί στον πίσω άξονα και τέσσερις μπροστά. Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1976 όλοι σηκώθηκαν στις μύτες των ποδιών τους για να δουν τι ήταν αυτό το περίεργο μονοθέσιο.
Θεωρητικά οι μικρότεροι μπροστινοί τροχοί εξασφάλιζαν μικρότερη αεροδυναμική αντίσταση. Λέγεται ότι λόγω αυτού του μειωμένου «drag», ήταν σαν να προστίθεντο 40 επιπλέον ίπποι. Και ό,τι έχανε η Tyrrell P34 σε πρόσφυση, το προσέθετε άλλο ένα ζευγάρι μπροστινών τροχών. Στο παραπάνω προσθέστε και το επιπλέον πλεονέκτημα της μεγαλύτερης επιφάνειας των δίσκων στα φρένα.
Υπήρξαν και άλλες ομάδες της F1 που πειραματίστηκαν με έξι τροχούς. Για παράδειγμα, οι Ferrari, March και Williams. Με τη διαφορά ότι προτίμησαν να βάλουν τους επιπλέον δύο τροχούς στον πίσω άξονα για ακόμα μεγαλύτερη πρόσφυση. Η Tyrrell, όμως, ήταν η μόνη που κατέβηκε στη γραμμή εκκίνησης, κερδίζοντας μάλιστα και βαθμούς. Εκανε το 1-2 στο Σουηδικό Γκραν Πρι με τους Τζόντι Σέκτερ και Πατρίκ Ντεπαγιέ, όπως και την 3η και 4η θέση στο Πρωτάθλημα.
Ωστόσο, προς το τέλος της σεζόν, το εξάτροχο όραμα άρχισε να σβήνει. Πρώτα και κύρια από καθαρά πρακτικής απόψεως. Η Good Year ναι μεν είχε δεχθεί, με τελείως μυστική συμφωνία μεταξύ αυτής και του ιδιοκτήτη της ομάδας, Κεν Τίρελ, να προχωρήσει στην κατασκευή ειδικών ελαστικών σε αυτή τη διάσταση –μόλις 10 ίντσες–, ωστόσο ήταν μεμονωμένη προσπάθεια. Η εξέλιξη των ελαστικών για αυτήν τη διάσταση δεν είχε προχωρήσει όσο χρειαζόταν. Το τελικό χτύπημα για την εξάτροχη Tyrrell P34 ήρθε το ’83, όταν οι κανονισμοί επέβαλαν «μόνο» τέσσερις τροχούς σε ένα μονοθέσιο της F1.
Το συγκεκριμένο αυτοκίνητο, το σασί Νο 8, προέρχεται από τη συλλογή του Τζόντι Σέκτερ. Ηταν ένα σασί μονοκόκ της Tyrrell που ολοκληρώθηκε το 2000, προφανώς με τον επικό κινητήρα FVD της Cosworth και το κιβώτιο της Hewland. Στη συνέχεια πέρασε από διάφορα χέρια, συμμετείχε σε αγώνες ιστορικών, στη Λαγκούνα Σέκα, και πλέον πωλείται από τον οίκο RM Sotheby’s με αφορμή το αναμενόμενο Γκραν Πρι στο Μονακό και τη σχετική δημοπρασία που θα λάβει χώρα στο Πριγκιπάτο. Τιμή; Ο οίκος εκτιμά λίγο πάνω από 1 εκατ. ευρώ.
Με την ευκαιρία, αξίζει να δείτε το παρακάτω βίντεο με τον Πατρίκ Ντεπαγιέ να το οδηγεί στο Μονακό το 1977. Δείχνει από μοναδική οπτική γωνία το μονοθέσιο, τον επιλογέα δεξιά (ναι, υπήρχαν ακόμα τέτοιοι), τη φυσική προσπάθεια του οδηγού χωρίς διαγαλαξιακά ηλεκτρονικά και, βέβαια, αυτούς τους μικρούς τέσσερις τροχούς μπροστά. Επική P34.