Δεν είναι απλό να υποδυθεί κάποιος ηθοποιός τον Τζέιμς Μποντ. Ο χαρακτήρας του θρυλικού βρετανού κατασκόπου, που μπλέκεται στις πιο απίθανες περιπέτειες φορώντας το σμόκιν του, γεννήθηκε μέσα στο ψυχροπολεμικό κλίμα της δεκαετίας του 1960 και κατάφερε να επιβιώσει πάνω από μισό αιώνα χαρίζοντας δυνατές συγκινήσεις στο κοινό του σινεμά. Ο πρωταγωνιστής της πιο μακροχρόνιας και επιτυχημένης κινηματογραφικής σειράς είναι η επιτομή του κομψού και τζέντλεμαν Βρετανού, διαθέτει όμως επίσης φλέγμα, ειρωνεία, χιούμορ, κυνισμό, είναι πολύ σκληρός και πάρα πολύ σέξι, και φυσικά σκοτώνει.
Ανάμεσα στον Σον Κόνερι και τον Ντάνιελ Κρεγκ, τον πρώτο και αντίστοιχα τον τελευταίο Μποντ, μεσολαβούν ακόμη τέσσερις ηθοποιοί, οι Τζόρτζ Λέιζενμπι, Ρότζερ Μουρ, Πιρς Μπρόσναν και Τίμοθι Ντάλτον, οι οποίοι υποδύθηκαν τον θρυλικό 007, αν και όχι πάντα με καλές επιδόσεις. Η ζωή, όμως του Μποντ, συνεχίζεται χωρίς ακόμα να γνωρίζουμε με ακρίβεια ποιος θα είναι ο επόμενος 007.
Τα γυρίσματα της νέας ταινίας του έχουν προγραμματιστεί να αρχίσουν τον ερχόμενο Δεκέμβριο. Αλλά όπως, ανακοίνωσαν οι παραγωγοί, ο Ντάνι Μπόιλ παραιτήθηκε από τον ρόλο του σκηνοθέτη. Και ο Ντάνιελ Κρεγκ, όμως, είχε δηλώσει το 2015 ότι προτιμά να …κόψει τις φλέβες του παρά να ξαναμπεί στο πετσί του του 007. Εν τω μεταξύ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έπεσαν πολλά νέα ονόματα όπως για παράδειγμα του Τζέιμς Νόρτον, του Τομ Χάρντι αλλά και του Ιντρις Ελμπα! Οταν, μάλιστα, ακούστηκε ότι ο νέος Μποντ θα είναι μαύρος, τα media πήραν φωτιά, που όμως έσβησε σύντομα αφού ο ίδιος ο Ελμπα διέψευσε την είδηση προκαλώντας θλίψη στους φαν του.
Παρά τις απειλές του, πάντως, φαίνεται ότι ο Ντάνιελ Κρεγκ είναι ο επικρατέστερος Τζέιμς Μποντ όχι μόνο της επόμενης αλλά και της μεθεπόμενης ταινίας. Και αυτό γιατί μπορεί μεν να έχει κουραστεί και να του λείπει η οικογένειά του (έλειψε έναν ολόκληρο χρόνο για τα γυρίσματα του «Spectre»), όπως έχει δηλώσει, αλλά τα λεφτά είναι πάρα πολλά αγαπητέ μου αναγνώστη: Όπως λένε οι φήμες τού προσφέρθηκαν 120 εκατ. λίρες, δηλαδή πάνω από 130 εκατ. ευρώ, για ακόμη δύο σίκουελ, όταν για την πρώτη ταινία ο Σον Κόνερι είχε πάρει μόλις 100.000 δολάρια.
Με την ευκαιρία αυτή ο Πίτερ Μπράντσοου, ο σπουδαίος κινηματογραφικός κριτικός της βρετανικής εφημερίδας Guardian, αξιολογεί τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ και τις κατατάσσει από το 1 μέχρι το 26. Γιατί 26 και όχι 24 όπως είναι ο επίσημος αριθμός τους στο 007.com; Μα διότι ο Μπράντσοου βάζει στη λίστα του και τη σατυρική ταινία «Casino Royale» του 1967 αλλά και το «Ποτέ μην ξαναπείς ποτέ», την μοναδική ταινία του Μποντ, της οποίας ο τίτλος δεν προερχόταν από τίτλο βιβλίου του Φλέμινγκ αλλά από μια «κόντρα» του ζεύγους Κόνερι.
Μετά το «Ζεις Μονάχα δυο Φορές», ο Σον Κόνερι υποσχέθηκε στη σύζυγό του Μισελίν Ροκμπρίν ότι δεν θα υποδυθεί ποτέ ξανά τον Τζέιμς Μποντ. Δεν κράτησε όμως την υπόσχεσή του. Δώδεκα χρόνια αργότερα υποδύθηκε και πάλι τον 007 (για τελευταία φορά), κι εκείνη του είπε «Ποτέ μην Ξαναπείς Ποτέ»!
Αναμένοντας λοιπόν τη νέα ταινία του πιο επιτυχημένου και μακροβιότερου κατασκόπου στην ιστορία του κινηματογράφου ας κάνουμε μια επισκόπηση των ταινιών του.
26. Τζέιμς Μποντ 007, Καζινό Ρουαγιαλ (Casino Royale, 1967)
Λάθος, λάθος, λάθος. Μια σκέτη απάτη. Ο Ντέιβιντ Νίβεν περιφέρεται αδέξια ως συνταξιούχος «σερ Τζέιμς Μποντ» και η παρουσία σταρ όπως ο Πίτερ Σέλερς, ο Γούντι Άλεν και η Ούρσουλα Άντρες-ακόμη και ο Ορσον Γουέλς κάνει ένα πέρασμα – δεν μπόρεσε να δώσει λάμψη σε αυτή την χαοτική και καθόλου διασκεδαστική ταινία που ξέφυγε από τον έλεγχο της εταιρείας παραγωγής, Eon.
25. Πέθανε μια άλλη μέρα (Die Another Day, 2002)
Το franchise του Τζέιμς Μποντ έμοιαζε να τα έχει χαμένα στη ζοφερή νέα εποχή του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας». Εκτός από τις υποψηφιότητες – βατόμουρα –για το Χρυσό Βατόμουρο Χειρότερου τραγουδιού και Βατόμουρο Χειρότερου Β’ Γυναικείου Ρόλου (Μαντόνα)- αυτή η ταινία χαρακτηρίζεται και από το χειρότερο gadget στην ιστορία του 007: Η Aston Martin V12 Vanquish, με την οποία ο Πιρς Μπρόσναν επιδίδεται σε χορευτικά με τις πάντες στους πάγους της Ισλανδίας, έχει την ικανότητα να γίνεται αόρατη… Τι νόημα είχε άραγε αυτό;
24. Με το δάκτυλο στη σκανδάλη (The Living Daylights, 1987)
Στην ταινία αυτή, ήταν η σειρά του Τίμοθι Ντάλτον να υποδυθεί τον Μποντ με την πρόθεση να δώσει στον βρετανό πράκτορα ένα νέο λούστρο σκληράδας, θάρρους και σοβαρότητας. Αλλά το μόνο που καταφέρνει -σε όλες τις σκηνές- είναι να δείχνει παντελή έλλειψη χιούμορ. Ούτε με τις γυναίκες τα πάει καλά. Ας ληφθεί υπ’ όψη όμως ότι η ταινία γυρίστηκε την εποχή των σεξουαλικών περιορισμών εξαιτίας του AIDS οπότε μια αυτοσυγκράτηση ήταν επιβεβλημένη.
23. Προσωπική Εκδίκηση (Licence to Kill, 1989)
Ο Τζέιμς Μποντ συνεχίζει ακάθεκτος και κατεργάρης ενώ ο Τίμοθι Ντάλτον παραμένει άκαμπτος και πληκτικός. Το φιλμ σώθηκε χάρη στον Μπενίσιο ντελ Τόρο σε έναν από τους πρώτους του ρόλους και το τραγούδι των τίτλων που ερμηνεύει η Γκλάντις Νάιτ. Οικονομικά η ταινία αποδείχτηκε φιάσκο σε σχέση με τις προηγούμενες, παραλίγο μάλιστα να βουλιάξει τον κινηματογραφικό μύθο του 007, το Ίδρυμα που έχει τα πνευματικά δικαιώματα προκάλεσε την διακοπή της παραγωγής ταινιών για έξι χρόνια και η καριέρα του Ντάλτον ως Μποντ τερματίστηκε οριστικά.
22. Για τα μάτια σου μόνο (For Your Eyes Only, 1981)
Η πρώτη ταινία του Μποντ που βασίζεται σε διήγημα και όχι σε μυθιστόρημα του Ίαν Φλέμινγκ είναι μια κοσμοπολίτικη περιπέτεια που γυρίστηκε στην Ελλάδα (Κέρκυρα και Μετέωρα), την Ιταλία και τις Μπαχάμες. Η Lotus Esprit του 007 εκρήγνυται όταν ένας από τους κακούς προσπαθεί να τη διαρρήξει και η σχέση του Ρότζερ Μουρ με την τότε 24χρονη Καρόλ Μπουκέ προκαλεί θανατηφόρα πλήξη: την αγκαλιάζει αμήχανα πάνω σε ένα γιοτ και στη συνέχεια βουτά στη θάλασσα όπου έρχεται αντιμέτωπος με καρχαρία. Και όλα αυτά στην Κέρκυρα…
21. Ποτέ μην ξαναπεις ποτέ (Never Say Never Again, 1983)
Ο Σον Κόνερι επιστρέφει με ένα ριµέικ της «Επιχείρησης Κεραυνός», που κανένας δεν ήθελε ούτε και χρειαζόταν. Ο ηθοποιός ουσιαστικά αυτοπαρωδείται, αλλά γιατί να το κάνει; Όταν του πρότειναν την ταινία, ο ατζέντης του θα έπρεπε να του είχε φωνάξει «”Ποτέ”! Πες “Ποτέ”! Πάλι!» αλλά δεν το έκανε. Ο Κόνερι ποτέ δεν ήταν «φέτες», ούτε καν στην καλύτερη εποχή του, αλλά εδώ είναι εντελώς εκτός φόρμας. Οπότε καλύτερα να την ξεχάσουμε αυτή την ταινία.