«Για το μεγαλύτερο κομμάτι της Ιστορίας υπάρχει μία σημαντικότατη διαφορά ανάμεσα στον άνδρα και στη γυναίκα: ο άνδρας μπορούσε να αποκρύψει ότι έχει παιδιά, η γυναίκα δεν μπορούσε εκ των πραγμάτων να κάνει κάτι τέτοιο. Η εγκυμοσύνη λειτουργούσε αυταπόδεικτα. Οσο για την πατρότητα, αυτήν μπορούσες μόνο να την υποθέσεις» – το κείμενο της Μάργκαρετ Τάλμποτ στον New Yorker ασχολείται με τον τρόπο με τον οποίο η επέλαση των εξετάσεων DNA άλλαξε μια για πάντα τα δεδομένα.
Το τεστ πατρότητας έχει εγκυρότητα 99,9%. Οσα δεν σου δίνει η φύση παρέχοντάς τα στο γυναικείο σώμα, σου τα προσφέρει απλόχερα η επιστήμη.
Παλαιότερα, ακόμη και αν μάθαινες ότι ο άνδρας που σε μεγάλωσε, σου διάβασε ιστορίες προτού κοιμηθείς και σου έμαθε να κάνεις ποδήλατο δεν ήταν ο βιολογικός σου πατέρας, δεν είχες τρόπο να αναζητήσεις τον πραγματικό. Τώρα όμως τα πράγματα περιπλέκονται. Ή μήπως απλουστεύονται;
Στη χώρα μας άλλωστε υπάρχει η γνωστή ερωτηματική φράση που χρησιμοποιείται με σκωπτική διάθεση: «Τα παιδιά του Ζεβεδαίου, ποιον είχαν πατέρα;» Φράση που είναι μεταφρασμένη, με πολλές παραλλαγές σε όλες τις χώρες του κόσμου, καθώς αυτό το υπαρξιακό ερώτημα υπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων.
Οπως τονίζει το δημοσίευμα του New Yorker, η «βιομηχανία του DNA» είναι πλέον άκρως κερδοφόρα. Μέχρι τον Φεβρουάριο του 2019 υπολογίζεται ότι 26 εκατομμύρια άτομα πρόσθεσαν το DNA τους σε «τράπεζες» γενετικού υλικού. Μέσα στην επόμενη διετία, ο αριθμός αυτός μπορεί να φτάσει τα 100 εκατομμύρια άτομα!
Υπάρχουν πολλές εξομολογήσεις μπαμπάδων, που κάποια στιγμή αναγκάστηκαν να αποκαλύψουν στα παιδιά τους ότι από βιολογικής άποψης δεν τους συνδέει τίποτα. Οι σχέσεις όμως, ειδικά οι πολύ δυνατές και ουσιαστικές, δεν είναι πάντα ζήτημα DNA. Σε έναν κόσμο που όλοι προσπαθούν να βρουν τη χαμένη τους ταυτότητα, ακόμη και να έχεις τη βεβαιότητα του 99,9%, ίσως να είναι εκείνο το 0,1 % που κρύβει όλη την αλήθεια.