Ο Χάτσικο είχε γεννηθεί στο Οντάκε, στην επαρχία Ακίτα και τώρα οι τοπικές αρχές διοργανώνουν την «Εβδομάδα Χάτσικο» που θα σηματοδοτήσει τα 100 χρόνια από τη γέννησή του.
Η ιστορία του Χάτσικο είναι πολύ συγκινητική. Το 1924, ο Χιντεσαμπούρο Ουένο, επιστήμονας καλλιεργειών στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο, πήρε τον Χάτσικο στο σπίτι του, κοντά στο σταθμό Σιμπούγια. Κάθε πρωί ο Χάτσικο συνόδευε τον Ουένο μέχρι τον σταθμό, για να πάρει εκείνος το τρένο για τη δουλειά του. Τα απογεύματα, τον περίμενε να επιστρέψει. Τον Μάιο του 1925 ο Ουένο πέθανε αιφνιδίως από εγκεφαλική αιμορραγία και δεν επέστρεψε ποτέ από τη δουλειά του
Ο Χάτσικο, όμως, συνέχισε να πηγαίνει στον σταθμό κάθε μέρα, για τα επόμενα 10 χρόνια, περιμένοντάς τον. Περίμενε μέσα στο κρύο, τη ζέστη και ανεχόταν τη συχνή βία των περαστικών, σύμφωνα με τους Times.
Η ιστορία έγινε γνωστή όταν μια εφημερίδα έγραψε για τον Χάτσικο το 1932. Από τότε οι κάτοικοι της περιοχής άρχισαν να τον φροντίζουν. Εγινε γνωστός ως ο «πιστός σκύλος Χάτσικο» και ένα μπρούτζινο άγαλμα στήθηκε προς τιμήν του το 1934, ένα χρόνο πριν πεθάνει από καρκίνο.
Το μνημείο καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου προκειμένου να λιώσουν το πολύτιμο στις πολεμικές ανάγκες μέταλλο. Το 1948 αποκαταστάθηκε και ο Χάτσικο βρίσκεται εκεί ως σήμερα, κοιτώντας πάντα την είσοδο του σταθμού και περιμένοντας τον Ουένο. Είναι ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία συνάντησης στο Τόκιο.
Η πίστη του Χάτσικο μνημονεύεται σε ετήσιες τελετές, σε παιδικά βιβλία και ταινίες. «Ακόμη και 100 χρόνια μετά από σήμερα, η άνευ όρων αγάπη του σκύλου αυτού για το αφεντικό του θα παραμείνει αναλλοίωτη και η ιστορία του Χάτσικο θα ζήσει για πάντα», είπε η Εΐτσου Σακουράμπα, συγγραφέας ενός παιδικού βιβλίου για την όμορφη αυτή ιστορία.