Ο καλλιτέχνης Τζορτζ Αντεργουντ συμμετέχει αυτές τις ημέρες σε μια φιλανθρωπική έκθεση εμπνευσμένη από έναν στίχο που έγραψε ο σχολικός του φίλος και δημιουργικός συνεργάτης του Ντέιβιντ Μπόουι. Υπάρχει όμως ένα συγκεκριμένο επεισόδιο στη ζωή του θρύλου της μουσικής για το οποίο ο ζωγράφος θα είναι πάντα πιο διάσημος.
Ο 77χρονος καλλιτέχνης έχει απολαύσει μια εξαιρετικά επιτυχημένη καριέρα, δημιουργώντας εικόνες που αναγνωρίζονται σε όλον τον κόσμο, αλλά, όπως αναφέρει δημοσίευμα του BBC, εξακολουθεί να είναι περισσότερο γνωστός ως ο άνθρωπος που «άλλαξε το χρώμα» στο αριστερό μάτι του Μπόουι.
Ο Αντεργουντ συνάντησε για πρώτη φορά τον Ντέιβιντ Ρόμπερτ Τζόουνς –όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Μπόουι– λίγο μετά τη μετακόμιση του μελλοντικού σταρ από το Μπρίξτον στο ήσυχο προάστιο του Μπρόμλεϊ, στο νότιο Λονδίνο.
Οι δυο τους γνωρίστηκαν όταν ήταν εννέα χρόνων και άρχισαν να συζητούν για τη μουσική, τα τηλεοπτικά προγράμματα της εποχής και ό,τι ήταν της μόδας τότε. Σύντομα έγιναν οι καλύτεροι φίλοι, «γελώντας πολύ και κάνοντας ανοησίες», όπως αποκαλύπτει στο BBC ο Αντεργουντ.
Εκαναν κολλητή παρέα, κυκλοφορώντας μαζί στον κεντρικό δρόμο του Μπρόμλεϊ, κάνοντας μπαρότσαρκες και φλερτάροντας με κορίτσια. Παρακολουθούσαν το τεχνικό σχολείο της πόλης, που μόλις είχε κατασκευαστεί. Καθηγητής τους στα μαθήματα καλλιτεχνίας ήταν ο Οουεν Φράμπτον, πατέρας του μελλοντικού σταρ της ροκ Πίτερ Φράμπτον.
Μέσα στο συγκεκριμένο σχολείο, το οποίο στις μέρες μας ονομάζεται Σχολή Ρέιβεν Γουντ, συνέβη ο διαπληκτισμός που θα άλλαζε για πάντα την εμφάνιση του Μπόουι. Αφορμή για το ξέσπασμα του καβγά ήταν μια κοπέλα ονόματι Κάρολ, η οποία έλκυε και τους δύο.
Αφού οι προσπάθειές τους να τη γοητεύσουν σε ένα χαοτικό πάρτι για τα 15α γενέθλια μιας συμμαθήτριάς τους –όπου «ένας ολόκληρος στρατός αγοριών μπήκε κουβαλώντας μπουκάλια τζιν»– απέτυχαν παταγωδώς, ο Αντεργουντ έπεισε τελικά την Κάρολ να τον συναντήσει σε ένα κλαμπ το επόμενο βράδυ. Αλλά ο Μπόουι τού μετέφερε αργότερα ότι η Κάρολ είχε αλλάξει γνώμη και είχε τελικά αποφασίσει να βγει ραντεβού μαζί του.
«Αποφάσισα να πάω στο κλαμπ ούτως ή άλλως λίγο αργότερα, καθώς δεν είχα ξαναπάει εκεί, και η κολλητή της βγήκε φωνάζοντας: “Πού ήσουν; Η Κάρολ σε περίμενε για πάνω από μία ώρα”» εξηγεί ο Αντεργουντ στο BBC. Τότε κατάλαβε ότι ο φίλος του τον είχε κοροϊδέψει.
Την επόμενη μέρα, παρακινημένος από έναν άλλο φίλο του να του «ορμήσει», και ακούγοντας τον Μπόουι να καυχιέται ψευδώς ότι είχε βγει ραντεβού με την Κάρολ, ο Αντεργουντ πλησίασε τον Μπόουι στο προαύλιο του σχολείου τους και «του έριξα μια γερή μπουνιά στο πρόσωπο», θυμάται.
Οι δυο φίλοι τα ξαναβρήκαν λίγες μέρες αργότερα, αλλά η γροθιά είχε καταστρέψει μόνιμα την κόρη του αριστερού ματιού του Μπόουι – το οποίο δεν συστελλόταν ούτε παρουσία έντονου φωτός. Το αποτέλεσμα ήταν η εντύπωση που έδινε το μάτι, ότι είχε διαφορετικό χρώμα από το δεξί.
Ο Αντεργουντ το έβρισκε φρικτό και του ζητούσε διαρκώς συγγνώμη, αλλά λίγο καιρό αργότερα κατάλαβε ότι τελικά του είχε κάνει χάρη, καθώς η διχρωμία των ματιών του έδωσε στον Μπόουι «αυτό το αινιγματικό, απόκοσμο βλέμμα», όπως λέει χαρακτηριστικά στο BBC.
Εκείνη την περίοδο η μουσική άρχισε να κυριαρχεί στις ζωές των δυο εφήβων, με τον Αντεργουντ να αναλαμβάνει τραγουδιστής στο συγκρότημα The Konrads, στο οποίο ο Μπόουι έπαιζε σαξόφωνο. Αργότερα σχημάτισαν την μπάντα King Bees. Τότε, ο μελλοντικός σταρ έστειλε ένα γράμμα στον επιχειρηματία Τζον Μπλουμ αναφέροντας με έπαρση ότι «όπως ο Μπράιαν Επστάιν είχε τους Beatles, εσείς πρέπει να αναλάβετε μάνατζέρ μας».
Ο μεγιστάνας των επιχειρήσεων έστειλε στην μπάντα ένα αρνητικό απαντητικό τηλεγράφημα, τους έδωσε όμως το τηλέφωνο της Λέσλι Κον, η οποία τελικά ανέλαβε καθήκοντα μάνατζερ του συγκροτήματος. Αυτή η πρωτοβουλία του Μπόουι ήταν ένα από τα πρώτα βήματά του προς την καλλιτεχνική καθιέρωση.
Οι King Bees σύντομα διαλύθηκαν, αλλά εκείνος, μέσα από διάφορα μουσικά σχήματα, άρχισε να δημιουργεί μια βάση οπαδών. Λίγα χρόνια αργότερα ξεκινούσε τις παγκόσμιες σόλο περιοδείες του και κάλεσε τον κολλητό του να τον ακολουθήσει. Στις αρχές του 1972 του τηλεφώνησε ζητώντας του να έρθει μαζί του στην πρώτη του περιοδεία στις ΗΠΑ. «Ημουν μόλις έναν χρόνο παντρεμένος, αλλά μου είπε “δεν πειράζει, φέρε μαζί και τη γυναίκα σου”» θυμάται ο Αντεργουντ.
Επιβιβάστηκαν πρώτη θέση στο υπερωκεάνιο «QE2», από το Σαουθάμπτον για τη Νέα Υόρκη. Εκείνες τις ημέρες ο Μπόουι δημιούργησε το πιο διάσημο alter ego του, τον διαστημάνθρωπο Ζίγκι Στάρνταστ, με τις γνωστές φαρδιές ολόσωμες φόρμες και τα αστραφτερά, πολύχρωμα χορευτικά κορμάκια του.
Το αμερικανικό κοινό έμεινε άναυδο από αυτό το απόκοσμο πλάσμα από άλλον πλανήτη. Υπήρξαν, βέβαια, και συναυλίες όπου οι θεατές ήταν τόσο συντηρητικοί ώστε αντιδρούσαν έντονα. «Μια εμφάνιση στο Τέξας, νομίζω, ακυρώθηκε λόγω απειλών» λέει στο BBC ο Αντεργουντ.
Στο τέλος της περιοδείας ο Μπόουι ζήτησε από τον φίλο του να τον ακολουθήσει στις συναυλίες του στην Ιαπωνία, αλλά εκείνος αρνήθηκε λέγοντάς του με βαριά καρδιά «Ντέιβιντ, μόλις παντρεύτηκα και μια ροκ τουρνέ δεν συνιστά γερή βάση για έναν γάμο».
Οι μουσικές απόπειρες του Αντεργουντ έφτασαν μέχρι την ηχογράφηση ενός σόλο άλμπουμ. Αποφάσισε όμως ότι «η μουσική βιομηχανία δεν ήταν πραγματικά για μένα» και επέστρεψε στις σπουδές τέχνης, πριν τελικά γίνει ζωγράφος. Αλλά η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Ο Μπόουι του τηλεφώνησε μερικούς μήνες αργότερα και του ζήτησε να σχεδιάσει το εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ ενός καλού φίλου του.
Αυτός ο φίλος αποδείχθηκε πως ήταν ο Μαρκ Μπόλαν, τραγουδιστής και συνθέτης των θρυλικών T-Rex. Σύντομα ο Αντεργουντ δημιούργησε το εξώφυλλο του πρώτου άλμπουμ της μπάντας με τον τίτλο-σιδηρόδρομο «My People Were Fair and Had Sky in Their Hair… But Now They’re Content to Wear Stars on Their Brows» (Ο λαός μου ήταν ανοιχτόχρωμος και είχε τον ουρανό στα μαλλιά του… αλλά τώρα είναι ικανοποιημένοι να φορούν αστέρια στα φρύδια τους).
Αργότερα ο Μπόουι ζήτησε από τον φίλο του να φιλοτεχνήσει εξώφυλλα και για δικά του άλμπουμ, ξεκινώντας από το οπισθόφυλλο του «David Bowie», και ακολούθως τα μπροστινά εξώφυλλα των δίσκων «Hunky Dory» και «The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars» – το τελευταίο με τη χαρακτηριστική απεικόνιση του alter ego του Μπόουι, στο βροχερό Γουέστ Εντ του Λονδίνου, με το σηκωμένο πόδι και την κιθάρα ανά χείρας.
Ο Αντεργουντ συνέχισε τον σχεδιασμό εξωφύλλων ροκ δίσκων, συνεργαζόμενος με άλλες διάσημες βρετανικές μπάντες της δεκαετίας του 1970, όπως οι Procol Harum και οι Mott the Hoople, ενώ παράλληλα έκανε καριέρα ως ζωγράφος. Φέτος, στην 50ή επέτειο από την κυκλοφορία του άλμπουμ του Μπόουι «Diamond Dogs», η φιλανθρωπική οργάνωση War Child ξεκίνησε το «Sound & Vision», μια νέα ετήσια έκθεση και δημοπρασία.
Στη φετινή εκδήλωση ο Αντεργουντ είναι ανάμεσα στους 33 καλλιτέχνες που δημιούργησαν έργα εμπνευσμένα από τον στίχο «Μας αρέσει να χορεύουμε και να δείχνουμε θεϊκοί» από το τραγούδι «Rebel Rebel», που περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Diamond Dogs».
Ο Μπόουι και ο Αντεργουντ παρέμειναν φίλοι μέχρι τον θάνατο του σταρ, τον Ιανουάριο του 2016. «Ανταλλάσσαμε τακτικά ανόητα email όπου με αποκαλούσε Μάικλ και τον αποκαλούσα Ρόμπερτ» λέει στο BBC ο ζωγράφος. «Μου λείπει υπερβολικά γιατί έφυγε πολύ νωρίς και ήταν υπέροχη παρέα – πάντα διασκεδαστικός. Γελούσαμε πολύ μαζί».