«Νιώθεις τη συνεχή ώθηση, την αεροδυναμική, τη χαμηλή αντίσταση από την κύλιση των ελαστικών, νιώθεις ότι δεν σε κρατάει τίποτα πίσω», λέει ο Ρόελ Γκρούτεν, ο επικεφαλής μηχανολόγος της εταιρείας, καθώς εξηγεί τα χαρακτηριστικά του Lightyear O, όπως είναι το βαφτιστικό του μοντέλου.
Κρίνοντας από τις φωτογραφίες, δείχνει σαν ένα σχήμα χωρίς εκατοστό ευθείας. Περισσότερες καμπύλες και από την Τζένιφερ Λόπεζ. Πέντε διαστημικά μέτρα πακτωμένα με ηλιακά πάνελ και ντεμί-καλυμμένοι πίσω τροχοί που θυμίζουν εκείνες τις τελείως «προχώ» Citroën CX από το μακρινό 1975.
Η επίσημη πληροφόρηση λέει ότι το αυτοκίνητο δεν ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας. Αντίθετα, ισχυρίζεται πως είναι έτοιμο, δρομολογούνται οι πρώτες παραδόσεις γύρω στον Νοέμβριο και πως το αντίτιμο θα είναι το ουδόλως ευκαταφρόνητο ποσόν των 250.000 ευρώ.
Τα λεφτά είναι πολλά για μια ιδιότυπη κατασκευή χωρίς βαθύ ιστορικό υπόβαθρο ως όνομα εταιρείας. Ωστόσο, ο εκπρόσωπος του πρότζεκτ λέει πως «αν είχαμε την ίδια ποσότητα ενέργειας που συλλέγεται από τα ηλιακά πάνελ σε οποιοδήποτε άλλο αυτοκίνητο που απαιτεί, συνολικά, τριπλάσια ποσότητα ενέργειας για να κινηθεί, θα ήταν άχρηστη καθώς θα ήταν ένα πολύ ακριβό κόλπο».
Γιατί, αναρωτιέμαι, τώρα είναι φτηνό; Προφανώς, ο άνθρωπος θέλει να υποστηρίξει πως το Lightyear 0 δεν είναι απλώς άλλο ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο στο οποίο έχουν κοτσάρει μερικά ηλιακά πάνελ στην οροφή. Οπως, για παράδειγμα, κοτσάρουμε έναν ηλιακό θερμοσίφωνα σε ένα παλιό κτίσμα. Για να μην παρεξηγηθώ: μια χαρά είναι οι ηλιακοί. Αλλά είναι ακόμα καλύτερα όταν αποτελούν μέρος μιας, συνολικά, σύγχρονης κατασκευής.
Αντίστοιχα, το συγκεκριμένο αυτοκίνητο έχει φτιαχτεί από ένα λευκό χαρτί, με στόχο την όσο το δυνατόν μικρότερη επιβάρυνση στο περιβάλλον. Δεν είναι μοντίφα. Ούτε επέμβαση επί υπάρχοντος. Είναι, όπως λένε οι Αγγλοσάξονες, «from the ground up». Κοινώς, σαν να σηκώνεις οικοδομή. Κι αυτό είναι, μάλλον, που το καθιστά ακριβό και δη από μια μικρή εταιρεία (κρατήστε το αυτό) όπως η συγκεκριμένη ολλανδική.
Και πάμε στο ζητούμενο: τι προσφέρει τούτο εδώ το φουτουριζέ που θέλει και πινακίδες κυκλοφορίας; Ο κατασκευαστής λέει πως σε ιδανικές συνθήκες –βλέπε τέρμα λιακάδα που σε κάνει κουρούμπελο– μπορεί να προσφέρει 70 χιλιόμετρα αυτονομίας ημερησίως από ηλιακή ενέργεια. Δηλαδή, μεταξύ ηλεκτρικών φορτίσεων. Φαίνονται λίγα; Χμμ, ανάλογα με το πού κάνεις τα τεστ. Σύμφωνα με τα ντόπια, τα ολλανδικά, ντε, οι κάτοχοι που θα κάνουν μέχρι 35 χιλιόμετρα την ημέρα για τις καθημερινές τους μετακινήσεις, θα μπορούσαν να οδηγούν για δύο μήνες χωρίς να χρειάζεται να το βάζουν στην πρίζα. Βέβαια, η Ολλανδία είναι επίπεδη χώρα, χωρίς Μπράλους, Παρνασσούς και Ολύμπους. Βασικά, είναι φλατ. Οπότε, είναι αλλιώς το να μην έχεις ανηφοριές, κατηφοριές και διακυμάνσεις που απαιτούν περισσότερη ενέργεια – από όπου κι αν προέρχεται.
Οπως είναι ήδη αντιληπτό, το Lightyear O είναι Plug-In. Δηλαδή, φορτίζεται. Και, αντίστοιχα, όπως τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα ευαγγελίζονται τη μη εξάρτηση από το βενζινάδικο, το συγκεκριμένο το πάει ακόμα πιο πέρα: θέλει τη λιγότερη δυνατή εξάρτηση από την πρίζα.
Λέει, επίσης, η εταιρεία ότι σε πιο νότιες χώρες, με περισσότερη ηλιοφάνεια, τύπου Πορτογαλίας, Ισπανίας και Ελλαδάρας, ο παραπάνω υπολογισμός από τα τεστ θα αντιστοιχούσε σε επτά μήνες χρήσης χωρίς ενδιάμεσες φορτίσεις. Πάντα, ξαναλέμε, για όσους κάνουν μέχρι 35 χιλιόμετρα daily.
Επειδή μια καλή ψυχολόγος που ξέρω μου έμαθε πως όλα στη ζωή ζυγίζονται, τελικά, στη σχέση «cost vs benefit», το εγχείρημα του Lightyear 0 δεν είναι αβάδιστο. Για παράδειγμα, όπως δήλωσε ένας ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Λάφμπορο της Αγγλίας και πρόεδρος του Institute of the Motor Industry (άρα κάτι ξέρει από αυτοκίνητα ο χριστιανός), «χρειάζεται να δώσεις ένα κάρο χρήματα και να έχεις ηλιακά πάνελ για να εξοικονομήσεις μόλις 70 επιπλέον χιλιόμετρα. Το κόνσεπτ δεν είναι κακό. Ομως το θέμα είναι το κατά πόσον η συγκεκριμένη τεχνολογία είναι ρεαλιστική για να την αντέξει οικονομικά πολύς κόσμος».
Ορθώς, εκτιμώ, ομίλησε ο κύριος καθηγητής και προτού καν κατακάτσει ο λεκτικός κουρνιαχτός, ήρθε στο καπάκι και η δήλωση εκπροσώπων της όσο πιο χαμηλής-παύλα-τέρμα χαμηλής επιβάρυνσης-βίγκαν-μέχρι θανάτου και είπαν ότι «ο πιο βιώσιμος, κλιματικά, τρόπος για να προσεγγίσεις την έννοια της κατοχής αυτοκινήτου είναι να μην έχεις καθόλου αυτοκίνητο». Αλήθεια, τι σκέφτεστε…;
Πάντως, για να έχετε και τη συνολική εικόνα, η ιδέα του ηλιακού αυτοκινήτου δεν είναι ουτοπία. Πρόσφατα η Mercedes ανακοίνωσε τα σχέδιά της για ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο με πάνελ στην οροφή (αντιπαρέρχομαι το θέμα του υψηλού κέντρου βάρους) ενώ, επίσης, η Toyota κατά καιρούς έχει προσφέρει την επιλογή τοποθέτησης ηλιακών πάνελ στην οροφή του γνωστού Prius.
Ο στόχος της Lightyear δεν είναι πάντως να περιοριστεί σε (σχεδόν) εκατομμυριούχους για ένα διφορούμενο και πανάκριβο πρότζεκτ. Θέλει, μέχρι το 2025, να μπορεί να προσφέρει ένα αντίστοιχο αυτοκίνητο έναντι €30.000. Κάτι που να είναι προσιτό. Και, ναι, μόνο έτσι, νομοτελειακά και τελεσίδικα, μπορεί να έχουν τύχη τέτοιες καλές, ευγενικές και τεχνολογικά «προχώ» ιδέες. Εστω και αν θυμίζουν εκείνη την τρομερή CX του ’75 με τους ντεμί-καλυμμένους τροχούς.