Πενήντα χρόνια Δημοκρατίας. Σχεδόν 2.000 προσκεκλημένοι. Σαν σε καρουζέλ, ο κήπος του Προεδρικού Μεγάρου, σε όποια γωνιά κι αν κοιτούσε κανείς, φιλοξένησε εκπροσώπους από σταθμούς της Μεταπολίτευσης, και μαζί τους σκηνές από όλο το φάσμα της πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πραγματικότητας της χώρας τις πέντε τελευταίες δεκαετίες. Με μια σύνθεση εντυπωσιακά πολυσυλλεκτική, που ίσως να μην ήταν ίδια, αν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου συνιστούσε κομματική επιλογή, αν δεν είχε επιλέξει να στρέψει σταθερά τη ματιά της στην κοινωνία.
Στην ομιλία της μετά την ανάκρουση του Εθνικού Υμνου, η κυρία Σακελλαροπούλου έκανε αναφορά στα μεγάλα γεγονότα και ζητήματα αυτών των 50 χρόνων, αρχίζοντας βέβαια από την Κύπρο. Ήταν η Κύπρια Χαρίτα Μάντολες στην πρώτη σειρά να την κοιτάζει, ενσάρκωση ενός συγκλονιστικού παρελθόντος, έχοντας στο στήθος της κρεμασμένες τις φωτογραφίες των αγαπημένων της προσώπων που έχασε κατά την τουρκική εισβολή.
Η Πρόεδρος μίλησε για την διανοητική ανάταση μετά την δικτατορία, ενώ την παρακολουθούσαν ο Τίτος Πατρίκιος και ο Νίκος Δήμου, που ήλθαν υποβασταζόμενοι, η Ρέα Γαλανάκη (η κυρία Σακελλαροπούλου είναι φανατική αναγνώστρια των βιβλίων της), ο Σταύρος Ζουμπουλάκης, η Καριοφυλλιά Καραμπέτη, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, ο Λουκάς Καρυτινός.
Εγινε αναφορά και σε πρόσφατα μεγάλα γεγονότα -Μάτι, Τέμπη- «που μας πλήγωσαν βαθιά». Στον κήπο ήταν εγκαυματίες αλλά και οι γονείς της Εριέττας, του μοναδικού θύματος χωρίς «ίχνη» μετά την σιδηροδρομική τραγωδία.
Συγκινητική, όπως πάντα, ήταν η αναφορά σε πρόσωπα που βασανίστηκαν με ασύλληπτο τρόπο κατά τη διάρκεια της Χούντας, τον Σπύρο Μουστακλή, τον Αλέκο Παναγούλη, τον Σάκη Καράγιωργα.
Εχουν οι γιορτές ειδήσεις;
«Δεν ήταν περισσότερες οι προσκλήσεις, αυτή τη φορά. Ήταν περισσότερες οι παρουσίες», σχολίαζε γνώστης στο ερώτημα του Protagon για τον τόσο γεμάτο Κήπο του Προεδρικού – η ζέστη και μόνο θα μπορούσε να έχει αποτρέψει πολλούς. Οι «ζωντανοί» ήχοι του Σκαλκώτα κάλυπταν τη συζήτηση που είχαν οι πολιτικοί αρχηγοί στο κιόσκι: άλλοτε για τις προετοιμασίες του γάμου του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη με τον σύντροφό του Τάιλερ -ο Πρωθυπουργός φρόντισε να τον ρωτήσει- άλλοτε για σχέδια νόμου της κυβέρνησης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με εμφανώς καλή διάθεση, δεν αρνήθηκε φωτογραφία σε κανέναν, σχολίασε σκωπτικά ότι φαίνεται σχεδόν κοντός όταν απαθανατίζεται πλάι στον κυβερνητικό εκπρόσωπο Παύλο Μαρινάκη, ενώ όταν πλησίασε εκπροσώπους της ηγεσίας του Ναυτικού, έκανε σχόλιο για την πρόσφατη ένταση στην Κάσο: «Μας ταλαιπώρησαν λίγο οι φίλοι μας, αλλά ήρεμα τελικά», ακούστηκε να λέει.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν άνοιξε τα χαρτιά του για το όνομα του έλληνα μελλοντικού Επιτρόπου στην Ε.Ε., αρκέστηκε να κάνει σαφές ότι «η χώρα θα έχει έναν Επίτροπο και το προνόμιο της επιλογής Επιτρόπου ανήκει αποκλειστικά στην Ελλάδα». Σε γενικές γραμμές, άλλωστε, η βραδιά δεν έβγαλε πολιτικές ειδήσεις, είχε αμιγώς χαρακτήρα γιορτής. Ακόμη κι όταν οι πολιτικοί συντάκτες δεν έλεγαν να ησυχάσουν, ρωτώντας την κ. Σακελλαροπούλου αν θα είναι εκεί και την επόμενη πενταετία, εκείνη απάντησε με χιούμορ: «Αυτό δεν το αποφασίζω εγώ. Όπως λέμε και στα νομικά, αλυσιτελώς με ρωτάτε…» (ανώφελα δηλαδή).
Με την αβρότητα να επικρατεί στη θέση των συνήθων εντάσεων της Πολιτικής, «πηγαδάκια» και φωτογραφίες χαρακτήρισαν ακόμη και τον συγχρωτισμό των υποψηφίων για την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Αννα Διαμαντοπούλου, Νάντια Γιαννακοπούλου, Χάρης Δούκας παρατηρήθηκαν σε κοινό και κυρίως χαμογελαστό ενσταντανέ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν σταμάτησε να χαιρετάει και να συζητεί μέχρι αργά, ενώ οικειότητα – με τετ α τετ και ψιθύρους – ανέδιδε η συναναστροφή του με τον Στέφανο Κασσελάκη.
«Χρόνια Πολλά» εύχονταν κάποιοι σε ανθρώπους της Προεδρίας, σχολιάζοντας ότι ο Βασίλης Στίγκας, επικεφαλής των Σπαρτιατών, ήταν ο μόνος που δεν προσκλήθηκε. Ο Κυριάκος Βελόπουλος και ο Δημήτρης Νατσιός αν και έλαβαν πρόσκληση, δεν την τίμησαν, γεγονός που δεν φάνηκε πάντως να δημιουργεί αρνητικά vibes στην ατμόσφαιρα. Σε κάθε περίπτωση, εντύπωση προκάλεσαν οι απουσίες του Νίκου Γκάλη και του Παναγιώτη Γιαννάκη, ενώ πλείστοι άλλοι αθλητές ήταν εκεί: από τον Γιώργο Καραγκούνη και τον Άγγελο Μπασινά ως τον Τάκη Φύσσα και τον Γιάννη Τοπαλίδη – είχε προσκληθεί ολόκληρη η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου που κέρδισε το Euro το 2004.
«Λίγο ακόμα», οι μουσικοί έπαιζαν Μίκη Θεοδωράκη, με τον κόσμο να στέκεται γύρω τους και να χειροκροτεί θερμά, με το μυαλό νοητά στους στίχους του Γιώργου Σεφέρη και τη φωνή της Μαρίας Φαραντούρη. Θα κουνιόταν ρυθμικά λίγα λεπτά αργότερα, όταν ήλθε η σειρά της σύνθεσης του Γιάννη Μαρκόπουλου «Καφενείον η Ελλάς». Στην αριστερή πλευρά του Κήπου, η έκθεση με τα σκίτσα –επί Δικτατορίας – διακεκριμένων γελοιογράφων γινόταν φόντο στο ηχητικό σκηνικό του παρελθόντος.
Όσο περνούσε η ώρα και ο Κήπος άδειαζε, οι κουβέντες όλο και ελάφραιναν. «Φούρνους δεν έχω πάει ποτέ», εξομολογείτο μεσήλικας που άνετα θα πέταγε τη γραβάτα για μια βουτιά στο Αιγαίο.
«Πώς είναι που είστε πρώτη φορά, εδώ;», ρώτησε κάποια στιγμή η Πρόεδρος της Δημοκρατίας τον Στέφανο Κασσελάκη. «Αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη», της απάντησε. Και ενθουσιασμό, προφανώς. Είχε φθάσει 11.00, τρεις ώρες μετά την έναρξη της εκδήλωσης, και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έλεγε να φύγει…