Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι δήλωσε στους New York Times ότι πιστεύει πως «ο πόλεμος θα τελειώσει μέσα στους επόμενους μήνες». Τάχα το πιστεύει στ’ αλήθεια; Είναι δυνατόν να έχει δίκιο; «Ο πόλεμος θα τελειώσει», είπε ο Ζελένσκι, «όταν εκπληρωθεί τουλάχιστον μία από δύο προϋποθέσεις. Οταν θα κερδίσουμε εμείς ή όταν το θελήσει η Ρωσία». Τι να σημαίνει ο γρίφος;
Ο πρώτος όρος, η νίκη των ουκρανικών δυνάμεων, είναι κατανοητός – εξάλλου ο Ζελένσκι δεν μπορεί να πει το αντίθετο. Ο δεύτερος, περί θελήσεως της Ρωσίας, είναι ομιχλώδης. Ωστόσο, ο Ζελένσκι έδωσε κάποια εξήγηση, η οποία ισοδυναμεί με «ήττα της Ρωσίας». «Εννοώ ότι οι Ρώσοι θα έχουν χάσει μόλις αισθανθούν αδύναμοι, απομομωμένοι και δίχως συμμάχους. Είναι ένας άλλος τρόπος να σας πω ότι θα χάσουν» είπε.
Για τον ουκρανό πρόεδρο, στην ουσία, ο πόλεμος θα τελειώσει με τον Πούτιν ηττημένο. Για να συμβεί αυτό, η συνταγή του ήταν η ίδια από τις πρώτες ημέρες της εισβολής και ακόμη περισσότερο τώρα, μετά τις συγκλονιστικές ανακατακτήσεις, έγραψε ο Αντρέα Νικάστρο στην Corriere della Sera: «Περισσότερες οικονομικές κυρώσεις και περισσότερη διεθνής απομόνωση για τον Πούτιν. Ταυτόχρονα, περισσότερα όπλα για την Ουκρανία».
Νιώθει ο Ζελένσκι ότι πλησιάζει ο θρίαμβός του; Είναι ρεαλιστική η ήττα μιας πυρηνικής υπερδύναμης όπως η Ρωσία; Μήπως αυτός είναι ο τρόπος του Ζελένσκι για να προετοιμάσει κάπως την κοινή γνώμη της πατρίδας του;
«Υπάρχουν πολλοί που θέλουν να το πιστέψουν. Από τους διαδηλωτές μέχρι τους επιχειρηματίες που καταστρέφονται από το ενεργειακό ράλι τιμών. Από τους πολίτες που χάνουν εισόδημα εξαιτίας του πληθωρισμού μέχρι το πολιτικό προσωπικό, σαν τον γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν και σαν τον κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ, οι οποίοι εξακολουθούν να πιστεύουν σε λύση μέσω διαπραγματεύσεων».
Ο Νικάστρο θεώρησε ότι ο τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «έκανε την πιο επιτυχημένη προσπάθεια διαμεσολάβησης», εννοώντας την υπόθεση διακίνησης των σιτηρών μέσω Ευξείνου Πόντου και τουρκικών λιμένων. Και ήταν καταδικαστικός για τους υπολοίπους: «Ολοι οι άλλοι απορρίφθηκαν προτού καν αρχίσουν να μιλάνε, συμπεριλαμβανομένου του Ελον Μασκ και του ειρηνευτικού σχεδίου του μέσω Twitter».
Υπάρχει η προσμονή για ειρήνευση, διότι τους τελευταίους δύο αιώνες οι περισσότεροι πόλεμοι έληξαν ύστερα από τρεις με τέσσερις μήνες εχθροπραξιών, υπάρχουν όμως και εκτιμήσεις όπως αυτή του Κρίστοφερ Μπλάτμαν, στο Foreign Affairs, οι οποίες παγώνουν τις ελπίδες, καθώς υποστηρίζουν ότι η ρωσική επιθετικότητα και η ουκρανική άμυνα εμπίπτουν στην κατηγορία των μακροχρόνιων πολέμων, σχολίασε ο συντάκτης της Corriere.
«Οι συγκρούσεις με ιδεολογική ρίζα διαρκούν. Στην περίπτωση της Ουκρανίας συγκρούεται ο ‘‘ρωσικός κόσμος’’ του Πούτιν με το δίπολο ανεξαρτησία-δημοκρατία του Ζελένσκι». Εξάλλου, «εδώ οι αντιμαχόμενοι δεν μπορούν να εμπιστευθούν ο ένας τον άλλον… Ο Ζελένσκι είναι πεπεισμένος ότι αργά ή γρήγορα η Μόσχα θα προσπαθήσει να ανακτήσει την επιρροή της, ενώ ο Πούτιν είναι εξίσου σίγουρος ότι το ΝΑΤΟ θέλει να διαβρώσει τον ‘’ζωτικό χώρο’’ του».
Η προσγείωση στην πραγματικότητα δίνεται με στοιχεία: «Κοιτάζοντας τι συμβαίνει στο πεδίο, είναι δύσκολο να προβλέψεις ένα τέλος σε εύλογο χρόνο. Και οι δύο πλευρές προετοιμάζονται για να συνεχίσουν να αγωνίζονται επί μακρόν. Το Κίεβο στέλνει για εκπαίδευση στη Δύση νέους στρατεύσιμους, η Μόσχα σκέφτεται τη νέα επιστράτευση – αν και οι 300.000 νεοσύλλεκτοι του περασμένου καλοκαιριού δεν έχουν ακόμη αναλάβει πλήρως δράση».
Η Corriere, πάντως, ανέφερε «εξάντληση των οπλοστασίων και έλλειψη πυρομαχικών», όπως και ότι «το πιο ισχυρό όπλο του Πούτιν είναι το σκοτάδι και το χειμωνιάτικο κρύο – για αυτόν τον λόγο βομβαρδίζει την ενεργειακή υποδομή της Ουκρανίας». Σχολίασε, δε, ότι ο Ζελέσνκι εμπιστεύεται την κρίση του λαού του, ο οποίος στα γκάλοπ δηλώνει υπέρ της συνέχισης του πολέμου σε ποσοστό 90%, αλλά και την ικανότητα του στρατού του.
Τα τρελά σενάρια
«Υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι η ειρήνη θα έρθει χάρις στην κατάρρευση των δύο εσωτερικών μετώπων. Πραξικόπημα στο Κρεμλίνο κατά του Πούτιν ή εξέγερση για οικονομικούς λόγους στο Δυτικό μέτωπο, που υποστηρίζει την Ουκρανία. Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί, όμως δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι κάτι θα γίνει σύντομα. Ο πόλεμος έχει ακόμα όλη την υλική και ιδεολογική ενέργεια για να συνεχιστεί για πολύ καιρό, ωστόσο δεν είναι και αναγκαστική επιλογή.
»Και οι δύο πλευρές μπορούν να κάνουν διαφορετικές επιλογές από τις τρέχουσες. Τόσο ο Πούτιν όσο και ο Ζελένσκι μπορούν να αρκεστούν σε κάτι λιγότερο από τη νίκη. Αν η Δύση παραμείνει ενωμένη, έχει ουσιαστικά απεριόριστη οικονομική δύναμη. Για τις δημοκρατίες που είναι πεπεισμένες για τον καλό σκοπό, δεν είναι πρόβλημα η συνέχιση της χρηματοδότησης του πολέμου. Ούτε για μια αυτοκρατορία που έχει τις ρίζες της στην Ιστορία», κατέληξε η Corriere.