Ολοένα μεγαλύτερη ανυπομονησία έχουν όλοι στη Wall Street να σιγήσουν τα κανόνια του πολέμου στην Ουκρανία, ακόμη και σε βάρος των Ουκρανών, γράφει ο Φεντερίκο Φουμπίνι της Corriere della Sera. Ο ιταλός αρθρογράφος αναφέρεται στον παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό τομέα γενικότερα, αλλά εστιάζει την προσοχή του ειδικά στη Γουόλ Στριτ (Wall Street), γιατί κατά βάση τάσσεται αναφανδόν υπέρ του τερματισμού του πολέμου, αλλά όχι απαραίτητα υπέρ της νίκης της Ουκρανίας. Επιθυμεί το τέλος των εχθροπραξιών και την επίτευξη μιας όποιας ειρηνευτικής συμφωνίας, ακόμη και αν είναι άδικη και επιβληθεί τρόπον τινά στους Ουκρανούς.
Στις δημόσιες δηλώσεις κορυφαίων εκπροσώπων του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού τομέα η εν λόγω ανυπομονησία δεν εκφράζεται και, ενδεχομένως, να μη διαφαίνεται καν. Μάλιστα, ορισμένοι, όπως ο Λάρι Φινκ, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της BlackRock, και ο Ντέιβιντ Σόλομον, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs, τάσσονται όντως αλληλέγγυα προς τους μαχόμενους Ουρανούς.
«Ωστόσο, πρέπει να ακούμε εκείνους που σιωπούν, όχι εκείνους που μιλούν», γράφει ο Φουμπίνι, προσθέτοντας πως «μεταξύ εκείνων που σιωπούν (δημοσίως), δύο φορές τις τελευταίες ημέρες άκουσα την ίδια φράση: εάν τερματιστεί ο πόλεμος, τα χρηματιστήρια θα ανεβούν κατά 20%». Σχεδόν ακριβώς την ίδια άποψη εξέφρασαν ο διευθυντής ενός μεγάλου επενδυτικού ταμείου των ΗΠΑ και ο ιδρυτής ενός ιδιαίτερα επιτυχημένου ευρωπαϊκού επενδυτικού ταμείου, μας πληροφορεί ο ιταλός δημοσιογράφος, δίχως όμως να αποκαλύψει την ταυτότητα των δύο ανδρών.
«Κυρίως στις ΗΠΑ υφίσταται ένα ρεύμα στον χρηματοπιστωτικό τομέα και στα υψηλά διοικητικά κλιμάκια των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών, που επιθυμεί να τερματιστεί ο πόλεμος για ιδιοτελείς λόγους, μέσω του εξαναγκασμού των Ουκρανών στην αποδοχή μιας “ειρήνης” που στην πραγματικότητα (θα) αποτελεί μια νέα ήττα μετά το 2014», συνοψίζει ο Φουμπίνι.
Ο ίδιος χαρακτηρίζει την εν λόγω θεώρηση ως κοντόφθαλμη, κρίνοντας πως μια οποιαδήποτε ειρήνη, που στην πράξη θα αποτελεί έμμεση ήττα των Ουκρανών και σχεδόν νίκη των Ρώσων, θα ενθαρρύνει το Κρεμλίνο να προβεί σε νέες επιθέσεις, έπειτα από λίγα χρόνια, όπως συνέβη μετά την «ειρήνη» του 2014. «Αλλά αυτό που σκέφτομαι εγώ δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι η βαρύτητα που μπορεί να έχει αυτό το ρεύμα», γράφει.
Το εν λόγω βάρος είναι δύσκολο να υπολογιστεί με ακρίβεια. Αλλά είναι γνωστό πως ο αμερικανικός χρηματοπιστωτικός τομέας συνέβαλε – με διάφορους τρόπους– στις δαπάνες των υποψηφίων για την προεδρία στις εκλογές του 2020 με 2,9 δισ. δολάρια (με τις συνολικές δαπάνες να ανέρχονται γύρω στα 14 δισ.). Σε αυτά τα πολλά δισεκατομμύρια πρέπει να προστεθούν και οι συνεισφορές ανώτατων διοικητικών στελεχών-μεγαλομετόχων εταιρειών, οι οποίες δεν ανήκουν στον χρηματοπιστωτικό κλάδο αλλά είναι εισηγμένες στο χρηματιστήριο.
Η ισχύς των «πασιφιστών» της Wall Street πρόκειται να αρχίσει να γίνεται ακόμη πιο αισθητή στην Ουάσινγκτον από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, όταν θα έχουν εξαντληθεί τα 43 δισ. δολάρια που το Κογκρέσο έχει ήδη εγκρίνει για τη συνέχιση της στήριξης της Ουκρανίας και θα πρέπει να εγκριθούν νέα πακέτα βοήθειας. «Τι ύψους θα είναι και ποιοι όροι θα υπαγορευθούν στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι;», διερωτάται ο Φεντερίκο Φουμπίνι.