Το στιλ των ταινιών του Τζέιμς Μποντ δεν είναι ίδιο. Αλλάζουν μορφή πράγμα που τις καθιστά αυτόματα «παράθυρο» στη μόδα κάθε εποχής. Μερικά από αυτά τα statement μόδας, τα κωμικά στάιλινγκ και τις προσεγγίσεις στη χορογραφία της δράσης έχουν αντέξει υπέροχα στον χρόνο, άλλα πάλι θεωρούνται φρικτά, γράφει στην Telegraph ο Τιμ Ρόμπι.
Οι ταινίες του Τζέιμς Μποντ είναι τώρα όλες διαθέσιμες στην πλατφόρμα Amazon Prime Video. Ο κριτικός κινηματογράφου της βρετανικής εφημερίδας, αφού απέκλεισε το «Casino Royale» του 1967 και την ανεξάρτητη παραγωγή «Never Say Never Again», κατέταξε ποιοτικά τις υπόλοιπες 25 ταινίες, αλλά όπως γράφει «είναι δύσκολο να είμαστε οριστικοί: πολλοί άνθρωποι μπορεί να είναι πιο ευγενικοί για την εποχή του Πιρς Μπρόσναν ή πιο σκληροί για τον Ρότζερ Μουρ».
Υποστήριξε, γράφει στην Telegraph, τουλάχιστον μία ταινία που κρίθηκε, άδικα κατά τη γνώμη του, κακή και υποβίβασε μερικές άλλες που έχουν μεγαλύτερα ελαττώματα από ό,τι γενικά είναι αποδεκτό. Οταν κυκλοφορήσει η επόμενη, σημειώνει, ίσως ανακατέψει τα χαρτιά και πάλι. Προς το παρόν, λοιπόν, η σειρά κατάταξής τους στην Telegraph είναι, σύμφωνα με τον Τιμ Ρόμπι, η εξής:
25. «Πέθανε μια Αλλη Μέρα» (2002)
Η υπόθεση: Αφού συνελήφθη από έναν συνταγματάρχη του βορειοκορεατικού στρατού και πέρασε 14 μήνες στη φυλακή, ο Μποντ έρχεται στην Κούβα για να ανακαλύψει την εμπλοκή ενός βαρόνου διαμαντιών, του Γκούσταβ Γκρέιβς (Τόμπι Στίβενς), ο οποίος χρηματοδοτεί μια πυρηνική επίθεση στο Λονδίνο. Τον βοηθά η πράκτορας της CIA Τζιασίντα «Τζινξ» Τζόνσον (Χάλι Μπέρι).
Τα λάθη είναι ατελείωτα, γράφει ο Ρόμπι στην Telegraph. Θα μπορούσαμε να εστιάσουμε στο φινάλε, ένα άθλιο ψηφιακό περιεχόμενο μέσα και γύρω από το «αόρατο αυτοκίνητο», και τον Μπρόσναν να κάνει σερφ σε ένα τσουνάμι πάνω από έναν παγετώνα. Ο «γατίσιος» αγώνας μεταξύ της Χάλι Μπέρι και της Ρόζαμουντ Πάικ δεν είναι καθόλου καλύτερος, και το σενάριο βρίσκεται συνεχώς στο ναδίρ. Το ξεπερνάει μόνο η εντυπωσιακή ικανότητα του σκηνοθέτη της ταινίας Λι Ταμαχόρι να προκαλεί σχεδόν διαρκώς πόνο στα μάτια… Η εμφάνιση, δε, της Μπέρι με μπικίνι μπορεί να ανέβασε την ταινία τα ταμεία, αλλά ποτέ σε όλη την ιστορία του Μποντ δεν ήταν πιο εμφανές ότι χρειαζόταν μια αλλαγή.
24. «Επιχείρηση Μουνρέικερ» (1979)
Η υπόθεση: Αεροπειρατές καταλαμβάνουν το διαστημικό λεωφορείο «Μουνρέικερ», δανεισμένο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η έρευνα του Μποντ τον οδηγεί στην κατασκευαστική εταιρία του Χιούγκο Ντραξ (Μάικλ Λόνσντεϊλ), ο οποίος σχεδιάζει να αφανίσει την ανθρωπότητα από το διάστημα και να αναδημιουργήσει το είδος μας ως ιδανική φυλή.
Δεν υπάρχουν πολλά για να σώσουν την ταινία εκτός ισως από την ερμηνεία του Λονσντέιλ. Ο «Μποντ στο Διάστημα» είναι πολύ λιγότερο δελεαστικός απ’ ό,τι υπέθεσαν αρχικά οι παραγωγοί. Ηταν μια κακή επίδειξη του σκηνοθέτη Λιούις Γκίλμπερτ, της Λόις Τσάιλς στον ρόλο της Χόλι Γκούντχεντ, αστροναύτη/πράκτορα της CIA, ακόμη και του Ρότζερ Μουρ, αν και η ατάκα του «κάντε ένα τεράστιο βήμα για την ανθρωπότητα» στο τέλος είναι τουλάχιστον διασκεδαστικά χαριτωμένη.
23. Spectre (2015)
Η υπόθεση: Ο Μποντ ακολουθεί μια σειρά από ίχνη που τον οδηγούν στη Spectre, εγκληματική οργάνωση του Ερνστ Σταύρο Μπλόφελντ (Κρίστοφ Βαλτς), ο οποίος ακούει στο όνομα «Φραντζ Οπερχάουζερ» στη Ρώμη. Η Μαντελίν Σουάν (Λέα Σεϊντού) συμφωνεί να μοιραστεί με τον Μποντ τις πληροφορίες της για τη Spectre και να τον βοηθήσει να καταστρέψει την οργάνωση.
Ο πρόλογος με την Ημέρα των Νεκρών είναι εντυπωσιακός, εντάξει. Αλλά είναι κρίμα που όλα τα άλλα είναι μια τόσο βαρετή απογοήτευση. Είναι η πιο αδιάφορη εμφάνιση του Ντάνιελ Κρεγκ, και το διαβάζει κανείς στο πρόσωπό του: φαίνεται παγιδευμένος σε μια επιχείρηση στεροειδών, μίλια μακριά από το να απολαμβάνει τη ζωή του. Η πλοκή ήταν χάλια, η επιλογή – έκπληξη του Βάλτς ως Μπλόφελντ ήταν προβλέψιμη και αντί για ένα υπέροχο κυνηγητό με αυτοκίνητα στη Ρώμη τη νύχτα, είδαμε μια ακίνδυνη διαφήμιση της Jaguar χωρίς κινδύνους.
22. «Το Αύριο Ποτέ δεν Πεθαίνει» (1997)
Η υπόθεση: Ο βαρόνος των μέσων μαζικής ενημέρωσης Ελιοτ Κάρβερ (Τζόναθαν Πράις) προκαλεί γεγονότα μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Κίνας, που θα οδηγήσουν σε έναν Γ’ παγκόσμιο Πόλεμο με τελικό στόχο να αποκτήσει τα αποκλειστικά τηλεοπτικά δικαιώματα στην Κίνα τον επόμενο αιώνα. Αλλά ο Μποντ έχει άλλες ιδέες.
Μια άψυχη και φτηνιάρικη περιστροφή την πιο ακατάλληλη στιγμή για την πολλά υποσχόμενη διαδρομή του Πιρς Μπρόσναν συνοψίζεται στο κυνηγητό με μια BMW που ελέγχεται με τηλεχειριστήριο γύρω από έναν πολυώροφο χώρο στάθμευσης. Πάρα πολλές άλλες πτυχές είναι εντελώς προφανή τεχνάσματα και δήθεν «τελευταίας τεχνολογίας». Ο Πράις είναι αυτάρεσκος και ανόητος ως πολεμοχαρής Ελιοτ Κάρβερ -μοιάζει με τον Μέρντοχ- και η κορύφωση στο stealth πλοίο του (αόρατο στα ραντάρ) είναι απίστευτα βαρετή. Το μόνο συν της ταινίας είναι η Μισέλ Γιο, γράφει ο Τιμ Ρόμπι στην Telegraph.
21. «Ο Ανθρωπος με το Χρυσό Πιστόλι» (1974)
Η υπόθεση: Μια χρυσή σφαίρα με χαραγμένο το «007» στέλνεται στην MI6, υποδηλώνοντας ότι ο Μποντ βρίσκεται στη λίστα του διάσημου δολοφόνου Φρανσίσκο Σκαραμαγκά (Κρίστοφερ Λι). Και ο Μποντ τον καταδιώκει από τη Βηρυτό μέχρι το Μακάο και την Μπανγκόκ, πριν από μια αναμέτρηση στο ιδιωτικό νησί του Σκαραμαγκά.
Μισό Μποντ, μισό «Fantasy Island», με τον Ερβέ Βιλεσέζ, μελλοντικό πρωταγωνιστή εκείνης της σειράς, εδώ ως Νικ Νακ. Οι πρώτες ταινίες του Ρότζερ Μουρ προσπαθούσαν σίγουρα να βρουν μια ξεχωριστή ταυτότητα, αλλά η συγκεκριμένη φαντάζεται ότι η ψυχεδέλεια του funhouse θα μπορούσε να αντισταθμίσει την αδιάφορη πλοκή ενώ οι ρόλοι της Μοντ Ανταμς και της Μπριτ Εκλαντ είναι ως συνήθως εντελώς διακοσμητικοί.
20. «Ο Κόσμος δεν Είναι Αρκετός» (1999)
Η υπόθεση: Ο Μποντ αναλαμβάνει να προστατεύσει την Ελέκτρα Κινγκ (Σοφί Μαρσώ) κληρονόμο του μεγιστάνα του πετρελαίου σερ Ρόμπερτ Κινγκ, μετά τη δολοφονία του πατέρα της από τον τρομοκράτη Ρενάρντ (Ρόμπερτ Καρλάιλ). Ωστόσο, ο Ρενάρντ και η Ελέκτρα συνωμοτούν σχεδιάζοντας να προκαλέσουν πυρηνική κατάρρευση στην Κωνσταντινούπολη για να εκτοξευθούν οι τιμές της βενζίνης στα ύψη.
Το γεγονός ότι πρόκειται γα τη δεύτερη καλύτερη ταινία του Πιρς Μπρόσναν είναι μια φανερή απόδειξη για τις αμφίβολες αξίες παραγωγής της δεκαετίας του 1990. Ωστόσο, έχει πλεονεκτήματα: η Μαρσό κάνει παιχνιδιάρικες σκανδαλιές και έχει απρόβλεπτη συμπεριφορά στον ρόλο της Ελέκτρα, και σίγουρα γίνονται πολλές εκρήξεις. Αλλά μόνο στο σύμπαν του Μποντ μπορεί ένα πρώην μοντέλο, η Ντενίζ Ρίτσαρντς, να υποδυθεί μια λαμπρή πυρηνική φυσικό ονόματι Κρίστμας Τζοουνς. Σίγουρα η ταινία προσπαθεί να έχει μια κάποια πλοκή. Το αν μπορούμε να την παρακολουθήσουμε, όμως, είναι άλλο θέμα γράφει ο Τιμ Ρόμπι στην Telegraph.
19. «Δεν Υπάρχει Χρόνος να Πεθάνεις» (2021)
Η υπόθεση: Ο Μποντ έχει εγκαταλείψει την ενεργό υπηρεσία στην ΜΙ6 και απολαμβάνει την συνταξιοδότησή του στην Τζαμάικα. Στρατολογείται όμως από την CIA για να σώσει έναν επιστήμονα που έχει απαχθεί από την SPECTRE, η οποία εργάζεται για τον τρομοκράτη Λάτσιφερ Σαφίν (Ράμι Μάλεκ). Ο Μποντ καταδιώκει τον Σαφίν και στην καταδίωξη εμπλέκεται η Μαντλίν Σουάν θέλοντας να εκδικηθεί τον δολοφόννο της μητέρας της.
Εύσημα που της αξίζουν: Ο Κρεγκ ανέβασε το παιχνίδι του, ίσως ενθουσιασμένος γνωρίζοντας τελικά ότι μπορούσε να παραιτηθεί. Τα εξαιρετικά μέρη είναι πολύ λίγα, με τη σύντομη σκηνή στην Αβάνα με την Ανα ντε Αρμας να είναι μια από τις μοναδικές στιγμές της ταινίας που ξεχωρίζουν. Το σενάριο δεν βγάζει ποτέ νόημα για τον Σαφίν αλλά ούτε και ο Μάλεκ.
18. «Επιχείρηση Κεραυνός» (1965)
Η υπόθεση: Ο νούμερο δύο της σατανικής οργάνωσης SPECTRE Εμίλιο Λάργκο (Αντόλφο Τσέλι) κλέβει δύο ατομικές βόμβες από ένα αεροπλάνο του ΝΑΤΟ και ζητάει λύτρα. Ο Μποντ τον ακολουθεί στις Μπαχάμες για να ανακτήσει τις βόμβες.
Η ταινία ήταν εξαιρετικά επιτυχημένη στην εποχή της, αλλά τώρα φαίνεται αναμφισβήτητα παραφουσκωμένη: η υποβρύχια δράση, μοναδική για το 1965, έχει ξεπεραστεί από πολλές υπερπαραγωγές έκτοτε. Είναι μια μέτρια παραγωγή, με τον Σον Κόνερι για τέταρτη φορά στον ρόλο του Μποντ, έναν κακό (Αντόλφο Τσέλι), την ερωμένη του Ντομινίκ «Ντόμινο» Ντερβάλ (Κλοντίν Οζέ), και την Φιόνα Βόλπε (Λουτσιάνα Παλούτσι) δολοφόνο της SPECTRE. Ενισχύεται, ωστόσο, από το σφρίγος της μουσικής του Τζον Μπάρι, ακόμα κι όταν η έμπνευση λείπει από τον σκηνοθέτη της ταινίας Τέρενς Γιανγκ. Και επειδή τα πήγε τόσο καλά στα ταμεία, μια αντίπαλη εταιρεία παραγωγής την ξαναγύρισε το 1983 με τίτλο «Ποτέ μην ξαναπείς ποτέ».
17. «Προσωπική Εκδίκηση» (1989)
Η υπόθεση: Καθ’οδόν για τον γάμο του φίλου του πράκτορα της CIA Φέλιξ Λάιτερ στη Φλόριντα, ο Μποντ και ο Λάιτερ συλλαμβάνουν τον βαρόνο των ναρκωτικών Φραντς Σάντες (Ρόμπερτ Ντάβι). Ο Σάντες δωροδοκεί έναν πράκτορα της DEA για να δραπετεύσει και επιστρέφοντας βασανίζει τον Λάιτερ και δολοφονεί τη γυναίκα του μετά τον γάμο τους. Οι Αμερικανοί ζητούν από τον 007 να μην ανακατευτεί αλλά Μποντ έχει ορκιστεί να πάρει εκδίκηση, και αγνοεί τους κανόνες.
Ηταν η πρώτη ταινία του Μποντ που κρίθηκε ακατάλληλη για ηλικίες κάτω των 15 ετών λόγω της απόφασης της Eon Productions να αυξήσει τη βία την εποχή του Σβαρτσενέγκερ και του Τσακ Νόρις. Επίσης ήταν η δεύτερη και τελευταία ταινία με τον Τίμοθι Ντάλτον στον ρόλο του Μποντ. Εμπορικά ήταν δαπανηρή και με τις χαμηλότερες εισπράξεις εδώ και χρόνια, αλλά και με πολλούς καλούς ηθοποιούς σε ρόλους κακών: εκτός από τον Ρόμπερτ Ντάβι, εμφανίζονται επίσης ο Μπενίσιο Ντελ Τόρο και ο Αντονι Ζέρμπι.
16. «Τα Διαμάντια Είναι Παντοτινά» (1971)
Η υπόθεση: Για να αποκαλύψει ένα κύκλωμα λαθρεμπορίου διαμαντιών, ο Μποντ υποδύεται ένα από τα μέλη του στο Αμστερνταμ. Τα διαμάντια τα θέλει ο παλιός του εχθρός Ερνστ Σταύρο Μπλόφιλντ (Τσάρλς Γκρέι) για να δημιουργήσει ένα πανίσχυρο διαστημικό όπλο λέιζερ, με το οποίο σκοπεύει να επιτύχει την πυρηνική υπεροχή από τη βάση του που βρίσκεται σε μια εξέδρα πετρελαίου.
Ο Σον Κόνερι πήρε το αστρονομικό ποσόν των 1,25 εκατ. δολαρίων για να επιστρέψει μετά την αποτυχία του αυστραλού Τζορτζ Λέιζενμπι (ο χειρότερος Μποντ). Αλλά η τελευταία εμφάνισή του συνέπεσε με τη χειρότερη από τις πέντε ταινίες 007 στις οποίες πρωταγωνίστησε. Την παράσταση κλέβουν ο Γουίντ (Μπρους Γκλόβερ) και ο Κιντ (Πάτερ Σμιθ), δύο ομοφυλόφιλοι εκτελεστές με τις φονικές μεθόδους τους και τις εξίσου δολοφονικές ατάκες τους. Και φυσικά η Σίρλεϊ Μπάσεϊ που είπε το περίφημο τραγούδι του τίτλου.
15. «Επιχείρηση Οκτάπουσι» (1983)
Η υπόθεση: Εν αναμονή μιας πυρηνικής επίθεσης στο ΝΑΤΟ από τον Ορλόφ (Στίβεν Μπέρκοφ), έναν μεγαλομανή σοβιετικό στρατηγό, ο Μποντ (Ρότζερ Μουρ) ζητά τη βοήθεια της Οκτάπουσι (Μοντ Ανταμς), λαθρέμπορου κοσμημάτων και πλούσιας επιχειρηματία, που συνεργάζεται με τον εξόριστο Αφγανό πρίγκιπα Καμάλ Χαν (Λουί Ζουρντάν). Ο Μποντ πρέπει να διεισδύσει στο τσίρκο της Οκτάπουσι για να σταματήσει την έκρηξη της βόμβας που θα άνοιγε το δρόμο για μια σοβιετική εισβολή…
Μέρη του «Οκτάπουσι» προσφέρουν μεγάλη διασκέδαση, ακόμη και ένταση, π.χ. όταν ο 009, ντυμένος κλόουν, προσπαθεί να ξεφύγει από τους διώκτες του στο Ανατολικό Βερολίνο. Ο Μουρ ιδρώνει, πράγμα σπάνιο, καθώς μια ωρολογιακή βόμβα έχει ενεργοποιηθεί στο τσίρκο. Ολόκληρος δε ο ρόλος του Μπέρκοφ είναι ξεκαρδιστικός. Και το τραγούδι «All Time High» με τη Ρίτα Κούλιτζ γραμμένο από τους Τζον Μπάρι και Τιμ Ράις, ένα soft-core sax heaven, πολύ 1983.
14. «Skyfall» (2012)
Η υπόθεση: Η Μ (Τζούντι Ντεντς) πιέζεται να αποσυρθεί μετά την κλοπή ενός σκληρού δίσκου, που περιέχει τις ταυτότητες όλων των ενεργών πρακτόρων του ΝΑΤΟ, από τον κυβερνοτρομοκράτη Ραούλ Σίλβα (Χαβιέ Μπαρδέμ). Ο Σίλβα -πρώην πράκτορας της MI6, που θεωρεί υπεύθυνη την Μ για τη φυλάκιση και τον βασανισμό του από τους Κινέζους- αιχμαλωτίζεται στα ανοιχτά του Μακάο, αλλά δραπετεύει και πάει στο Λονδίνο για να εκδικηθεί τη Μ.
Η Τζούντι Ντεντς επιστρέφει στον ρόλο της Μ γα τελευταία φορά μετά από εφτά εμφανίσεις. Ο Ντάνιελ Κρεγκ υποδύεται για τρίτη φορά τον Μποντ, ο οποίος μετά από μια καταστροφική επιχείρηση στην Κωνσταντινούπολη, αγνοείται και θεωρείται νεκρός, αλλά επιστρέφει στο Λονδίνο για να κυνηγήσει τον Σίλβα. Η ταινία πηγαίνει πολύ καλά μέχρι τη στιγμή που ο Μπαρδέμ καταφέρνει να δραπετεύσει μέσα στο μετρό του Λονδίνου. Οι τρεις προηγούμενες σκηνές του είναι μεγαλειώδεις, ειδικά στο κομμάτι της Σαγκάης. Το επόμενο σχέδιο του Σίλβα, όμως, να κυνηγήσει την Ντέντς μέχρι τα Χάιλαντς είναι αυτό που κάνει τη συνεχεια του «Skyfall» πολύ αδύναμη και την ταινία συνολικά πολύ υπερεκτιμημένη.
13. «Επιχείρηση “Κινούμενος Στόχος”» (1985)
Η υπόθεση: Ο κατασκευαστής μικροτσίπ Μαξ Ζόριν (Κρίστοφερ Γουόκεν) σχεδιάζει να καταστρέψει τη Σίλικον Βάλεϊ για να αποκτήσει το μονοπώλιο της αγοράς μικροτσίπ. Ο Μποντ διεισδύει στο μυστικό εργαστήριό του για να ματαιώσει αυτό το σχέδιο, ενώ αποκρούει τις πολυάριθμες απόπειρες της Μέι Ντέι (Γκρέις Τζόουνς), ερωμένης του Ζορίν και αρχηγού των μπράβων του, να τον σκοτώσει.
Στην έβδομη και τελευταία εμφάνισή του ως Μποντ, ο Ρότζερ Μουρ, στα 58 του, μόλις και μετά βίας τα βγάζει πέρα. Σχεδόν κάθε σκηνή που απαιτεί από αυτόν να τρέξει, να πηδήξει ή να κάνει οτιδήποτε πολύ, είναι εντελώς προφανές ότι γυρίστηκε με κασκαντέρ. Και είναι λίγο κρίμα, γιατί αντιμετωπίζει δύο από τους καλύτερους κακούς που έχουν εμφανιστεί ποτέ στις ταινίες του Μποντ, τον ψυχωτικό Μαξ Ζορίν του Γουόκεν και την άγρια Μέι Ντέι της Τζόουνς με μια συνενοχή πολύ ηλεκτρική, μεταξύ τους.
12. «Επιχείρηση Χρυσά Μάτια» (1995)
Η υπόθεση: Ο Τζέιμς Μποντ (Πιρς Μπρόσναν) προσπαθεί να αποτρέψει τον Αλεκ Τρεβέλιαν (Σον Μπιν), έναν απατεώνα πρώην πράκτορα της MI6 από το να προκαλέσει μια παγκόσμια οικονομική κατάρρευση. Εννιά χρόνια πριν, το 1986, υποτίθεται ότι ο Τρεβέλιαν σκοτώθηκε σε μια αποστολή. Ο Μποντ συνειδητοποιεί ότι προσποιήθηκε τον θάνατό του και θέλει να εκδικηθεί το βρετανικό κράτος για τη δολοφονία των γονιών του, χρησιμοποιώντας ένα δορυφορικό όπλο με το παρατσούκλι «Χρυσά Μάτια» για να καταστρέψει τα οικονομικά αρχεία.
Αυτή η ταινία έκανε σίγουρα ό,τι χρειαζόταν για να επαναφέρει τους θεατές στα σινεμά, αν και δεν τα κατάφερε τόσο καλά όσο θα περίμενε κανείς. Υπέροχοι οι κασκαντέρ και αξιόπιστος ο ρυθμός του σκηνοθέτη Μάρτιν Κάμπελ αλλά ο Τρεβέλιαν του Μπιν είναι ο πιο ανώδυνος από τους αντίπαλους, το θύμα ενός γενικά «μισοψημένου» σεναρίου. Ευτυχώς υπάρχει η ολλανδή Φάμκε Γιάνσεν, που υποδύεται την βαμπ δολοφόνο Ξένια Ονάτοπ, η οποία φτάνει σε οργασμό συνθλίβοντας τους άντρες ανάμεσα στους μηρούς της…
11. «Για τα Μάτια σου Μόνο» (1981)
Η υπόθεση: Το βρετανικό ανιχνευτικό σκάφος «St Georges», το οποίο μεταφέρει το Αυτόματο Σύστημα Στόχευσης Επίθεσης (ATAC), που χρησιμοποιείται από το Υπουργείο Αμυνας για τον συντονισμό του στόλου των υποβρυχίων Polaris του Βασιλικού Ναυτικού, βυθίζεται συγκρουόμενο κατά λάθος με μια παλιά νάρκη θαλάσσης στο Ιόνιο Πέλαγος. Ακολουθεί ένας αγώνας δρόμου για την ανάκτησή του. Ο έλληνας επιχειρηματίας και πληροφοριοδότης Αρης Χριστάτος (Τζούλιαν Γκλόβερ) εκτρέπει τις υποψίες του Μποντ (Ρότζερ Μουρ), ενώ συνεργάζεται κρυφά με την KGB, η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το ATAC για τον έλεγχο των βρετανικών υποβρυχίων.
Η ταινία προκαλεί έκπληξη με τον ρομαντισμό της, υποβαθμίζοντας την τσαχπινιά και στοχεύοντας σε έναν πιο σοβαρό τόνο. Επενδύει ιδιαίτερα καλά στην τραγική ιστορία της Μελίνα Χάβελοκ (Καρόλ Μπουκέ), κόρης ενάλιων αρχαιολόγων που δολοφονούνται όταν εντοπίζουν τα ίχνη του ATAC, και τη θλίψη της για τον φόνο των γονιών της. Είναι ένα από τα καλύτερα κορίτσια του Μποντ. Ο Τοπόλ με τα φιστίκια του (σήμα κατατεθέν του ρόλου), είναι ο αξιαγάπητος Μάιλος Κολούμπο, εχθρός και πρώην συνεργάτης του Χριστάτου στην Αντίσταση κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η κορύφωση της ταινίας έρχεται στον Αγιο Κύριλλο, ένα εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στην κορυφή ενός βουνού, όπου εισβάλλουν ο Μποντ και η Μελίνα με τη βοήθεια του Κολούμπο και των ανδρών του, και ο Μποντ ανακτά το ATAC.
10. «Casino Royale» (2006)
Η υπόθεση: Ο Μποντ αναλαμβάνει να εμποδίσει τον Λε Σιφρ (Μαντς Μίκελσεν), χρηματοδότη των πιο επικίνδυνων τρομοκρατών του κόσμου, νικώντας τον σε ένα παιχνίδι πόκερ στο Μαυροβούνιο και κάνοντάς τον να χρεωκοπήσει. Τον βοηθά η πράκτορας του βρετανικού υπουργείου Οικονομικών Βέσπερ Λιντ (Ευα Γκριν), η οποία επιβλέπει τη μεταφορά των 10 εκατ. δολαρίων από το θησαυροφυλάκιο στον Μποντ για τις ανάγκες του παιχνιδιού.
Για άλλη μια φορά, ο Μάρτιν Κάμπελ αναβίωσε ολόκληρο το σόου, αυτή τη φορά με μια ταινία που είναι καταπληκτική κατά τα δύο τρίτα και η πιο κερδοφόρα από όλες τις ταινίες Μποντ συνολικά. Ο Ντάνιελ Κρεγκ στην πρώτη του εμφάνιση ως Μποντ δεν ήταν ακόμη βαριεστημένος από την όλη επιχείρηση, όπως θα γινόταν σύντομα. Είναι ένας αξιόπιστος σκληρός τύπος με περισσότερο θυμό παρά γοητεία. Η ταινία τα καταφέρνει πολύ καλά στο κάστινγκ συνολικά. Η Γκριν είναι πραγματικά σέξι και ο Μίκελσεν ψυχρός σαν ερπετό, μέχρι το τέλος. Κρίμα που η έξοδός του συνεπάγεται μια πρόωρη ανατροπή της πλοκής, η οποία δεν περιλαμβάνει καν τον Μποντ: ένα μαθητικό σφάλμα των σεναριογράφων.
9. «Ζεις Μονάχα Δύο Φορές» (1967)
Η υπόθεση: Ενα αγνώστου ταυτότητας διαστημόπλοιο βγάζει ένα διαστημόπλοιο της NASA από την τροχιά του γύρω από τη Γη ενώ εξαφανίζεται επίσης και ένα σοβιετικό διαστημόπλοιο. Πρόκειται για βρώμικη δουλειά της οργάνωσης SPECTRE, με στόχο να πυροδοτήσει έναν αμερικανοσοβιετικό πόλεμο προκαλώντας αμοιβαίες υποψίες. Ο 007 (Σον Κόνερι) ταξιδεύει κρυφά σε ένα απομακρυσμένο νησί της Ιαπωνίας για να βρει τους δράστες και τη βάση των επιχειρήσεών τους.
Στην ταινία εμφανίζεται για πρώτη φορά ο επικεφαλής της SPECTRE Ερνστ Σταύρο Μπλόμφελντ, τον οποίο υποδύεται υπέροχα ο Ντόναλντ Πλέζανς, με όλα τα αξεσουάρ του, μεταξύ των οποίων τα αγαπημένα του πιράνχας, και ένα αρχηγείο κάτω από μια συρόμενη λίμνη που σχεδίασε ο Κεν Ανταμ.
8. «Quantum of Solace» (2008)
Η υπόθεση: Ο Μποντ (Ντάνιελ Κρεγκ) μάχεται τον πλούσιο επιχειρηματία Ντόμινικ Γκριν (Ματιέ Αμαλρίκ) μέλος της οργάνωσης Quantum, ο οποίος παριστάνει τον περιβαλλοντολόγο με σκοπό να στήσει ένα πραξικόπημα στη Βολιβία για να αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο των αποθεμάτων νερού. Ο Μποντ ζητά εκδίκηση για το θάνατο της αγαπημένης του Βέσπερ Λιντ και έχει τη βοήθεια της Καμίλ Μόντες, η οποία θέλει επίσης να πάρει εκδίκηση για τη δολοφονία της οικογένειάς της.
Ισως ο πιο υποτιμημένος Μποντ της σειράς, έστω και μόνο επειδή απορρίπτεται ευρέως για την ερμηνεία του Κρεγκ, ενώ είναι αναμφισβήτητα η καλύτερή του. Υπήρχε πρόβλημα με την απεργία των σεναριογράφων στις ΗΠΑ (WGA), αλλά αυτό ανάγκασε τον Κρεγκ και τον σκηνοθέτη Μαρκ Φόρστερ να σκεφτούν ταχύτατα: η ταινία προχωρά γρήγορα και ζωηρά, χωρίς να βυθίζεται ποτέ στα περίτεχνα επεξεργασμένα ιντερμέδια της εποχής του Σαμ Μέντες. Είναι άγρια, κοφτερή και τροφοδοτείται από πικρή οργή του Μποντ για τον θάνατο της Βέσπερ. Και ο Γκριν, ένας μάλλον αδύναμος κακοποιός, κάνει τον Κρεγκ να βλέπει μπροστά του όλο και περισσότερο κόκκινο.
7. «Πράκτωρ 007 Εναντίον Δόκτορος Νο» (1962)
Η υπόθεση: Ο σατανικός επιστήμονας δρ Τζούλιους Νο (Τζόζεφ Γουάιζμαν) χρησιμοποιεί ραδιοφωνική παρεμβολή για να καταστρέψει το διαστημικό πρόγραμμα της Αμερικής. Ο Μποντ οδηγείται στην υπόγεια βάση του Νο στην Τζαμάικα για να τον σταματήσει.
Ανεξάρτητα από την καλλιτεχνική της αξία και το γεγονός ότι δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα η πλήρης συνταγή, η ταινία μέτριου προϋπολογισμού (1 εκατ. δολάρια) κατέχει τη δική της θέση στην ιστορία του κινηματογράφου καθώς είναι η πρώτη της εμβληματικής σειράς Μποντ. Εθεσε επίσης το πρότυπο με πολλούς τρόπους. Η σκηνή της Ούρσουλα Αντρες που βγαίνει από τη θάλασσα στην Τζαμάικα θα ήταν δύσκολο να επαναληφθεί (αν και η Μπέρι και ο Κρεγκ θα της απότειναν αργότερα φόρο τιμής) και ο Γουάιζμαν τα καταφέρνει καλά, με τον τρόπο του,στον ρόλο του τρελού επιστήμονα του τίτλου που αποκαλεί τον Μποντ «ηλίθιο αστυνομικό». Ο σχεδιαστής παραγωγής Κεν Ανταμ ήταν ήδη στην ομάδα κάνοντας ένα αρκετά ικανοποιητικό εργαστήριο για τον κακό της ταινίας, γράφει ο Τιμ Ρόμπι στην Telegraph.
6. «Ζήσε και Ασε τους Αλλους να Πεθάνουν» (1973)
Η υπόθεση: Μέσα σε 24 ώρες, τρεις πράκτορες της MI6 δολοφονούνται, στη Νέα Υόρκη, τη Νέα Ορλεάνη και το Σαν Μονίκ. Η έρευνα των δολοφονιών οδηγεί τον Μποντ στον δρ Κανάγκα (Γιάφετ Κότο), διεφθαρμένο δικτάτορα της Καραϊβικής και βαρόνο ναρκωτικών, που σκοπεύει να διανείμει ηρωίνη δωρεάν για να θέσει εκτός λειτουργίας ανταγωνιστές βαρόνους ναρκωτικών, και στη συνέχεια να γίνει μονοπωλιακός προμηθευτής.
Ο Ρότζερ Μουρ εμφανίστηκε με ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι, με τον Μποντ να μπαίνει στη σφαίρα της κακής εκμετάλλευσης. Θα μπορούσε να είναι φρικιαστικό και τα όρια του γούστου σίγουρα… δεν γίνονται σεβαστά, αλλά το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για μια ταινία τόσο πιασάρικη και συναρπαστική όσο και το τραγούδι του τίτλου (γράφτηκε από τους Πολ και Λίντα ΜακΚάρτνεϊ) και θα έπρεπε να είχαν αφήσει τη Σίρλεϊ Μπάσεϊ να το τραγουδήσει. Τα στοιχεία αποκρυφισμού, βουντού και ταρό έχουν μια απαίσια οξύτητα και η επιλογή του Κότο για τον ρόλο του Κανάγκα είναι φανταστική. Επίσης, ο Κλίφτον Τζέιμς είναι πραγματικά αστείος ως σερίφης Τζ. Β. Πέπερ που καταδιώκει τον Μποντ.
5. «Η Κατάσκοπος που με Αγάπησε» (1977)
Η υπόθεση: Το υποβρύχιο Polaris του Βασιλικού Ναυτικού, που φέρει 16 πυρηνικές κεφαλές, εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Ενώνοντας τις δυνάμεις του με την πράκτορα της KGB Ανια Αμάσοβα (Μπάρμπαρα Μπαχ), ο Μποντ αποκαλύπτει το masterplan του μεγιστάνα της ναυτιλίας Καρλ Στρόμπεργκ (Κουρτ Γιούργκενς) να πυροδοτήσει έναν παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο και να δημιουργήσει έναν νέο υποβρύχιο πολιτισμό.
Η ταινία έχει καλοδομημένο σενάριο μέσα και έξω από τη βάση των υποβρυχίων, σκηνοθετήθηκε έξυπνα από τον Γκίλμπερτ και ο Ρότζερ Μουρ -αγαπημένος Μποντ των περισσότερων ανθρώπων- έπαιξε με περισσότερη αυτοπεποίθηση από ό,τι συνήθως. Βοηθήθηκε, δε, από το επίπεδο των υπολοίπων συντελεστών: Η Μπαχ είναι πολύ καλή στον ρόλο της ομολόγου του σοβιετικής πράκτορα και ο Γιούργκενς φέρνει έναν σεξουαλικό σαδισμό στον Στρόμπεργκ, χαρακτηριστικό στοιχείο του Ιαν Φλέμινγκ. Ο Σαγόνιας του Ρίτσαρντ Κιλ, δε, είναι το κερασάκι στην τούρτα.
4. «Με το Δάχτυλο στη Σκανδάλη» (1987)
Η υπόθεση: Ο Μποντ αναλαμβάνει να καλύψει τη διαφυγή του στρατηγού της KGB Γκεόργκι Κόσκοβ (Ζερόεν Κραμπέ) χρησιμοποιώντας τον Υπερσιβηρικό αγωγό. Στη συνέχεια μαθαίνει ότι η αποστασία ήταν οργανωμένη και ότι ο Κόσκοβ έχει συνεργαστεί με έναν δυτικό έμπορο όπλων (Τζο Ντον Μπέικερ) για να προμηθεύσει τους Σοβιετικούς με όπλα.
Μια ταινία απλά άριστη σε όλα, και αδικαιολόγητα αγνοημένη. Θα μπορούσε να πει κανείς, δε, ακριβώς το ίδιο και για τον Τίμοθι Ντάλτον, τον ξεχασμένο Μποντ, ο οποίος, ειδικά σε αυτή την ταινία κατάφερε να συνδυάσει την ευγένεια με τον θυμό και μια ευέλικτη εξυπνάδα. Η σοφιστικέ πλοκή της ταινίας περιστρέφεται γύρω από την απόδραση ενός αποστάτη –ή ίσως και όχι- σοβιετικού στρατηγού, ενώ είναι εξίσου πιθανό να θυμάστε την εξαιρετική Μάριαμ ντ’Αμπο στο ρόλο της φίλης του Κόσκοβ και τσελίστριας Κάρα Μιλόβι, ένδοξες καταδιώξεις στα χιόνια και όλες τις συγκινήσεις και τους κινδύνους των ημερών του Τείχους του Βερολίνου.
3. «Στην Υπηρεσία της Αυτής Μεγαλειότητος» (1969)
Η υπόθεση: Ο Μπλόφελντ (Τέλι Σαβάλας) σχεδιάζει να κατακτήσει τον κόσμο, μολύνοντας βιολογικά τις παγκόσμιες προμήθειες τροφίμων μέσω μιας ομάδας γυναικών στις Ελβετικές Αλπεις στις οποίες έχει κάνει πλύση εγκεφάλου. Ο Μποντ πάει να τον δολοφονήσει και ερωτεύεται την Τερέζα μια ευάλωτη κόμισσα (Νταϊάνα Ριγκ), την οποία πυροβολούν και σκοτώνουν την ημέρα του γάμου τους.
Ο καημένος ο Τζορτζ Λέιζενμπι, άψογος κατά τα άλλα, αν δεν του έλειπε η λάμψη του Κόνερι, σήκωσε όλο το βάρος αυτής της αποτυχίας, που ήταν εύκολο να το ρίξουν στην πλάτη ενός Αυστραλού. Υπάρχουν όμως άλλα σε αυτή την ταινία που την κάνουν να ξεχωρίζει: μια από τις καλύτερες μουσικές του Τζον Μπάρι, η δουλειά του Πίτερ Χαντ που από τον μοντέρ έγινε σκηνοθέτης και μια ακατέργαστη μεταφορά της ιστορίας που ακολουθεί επιμελώς τον Φλέμινγκ στις Ελβετικές Αλπεις, όπου οι γυναίκες έχουν μετατραπεί σε βιολογικά όπλα. Η φλογερή ηρωίδα της Ριγκ είναι προφανώς άλλο ένα τεράστιο συν.
2. «Πράκτωρ 007 Εναντίον Χρυσοδάκτυλου» (1964)
Η υπόθεση: Ο μεγιστάνας και λαθρέμπορος χρυσού Ορικ Γκολντφίνγκερ (Γκερτ Φρέμπε) σχεδιάζει μια επιχείρηση με την κωδική ονομασία «Γκραντ Σλαμ» για να μολύνει με ραδιενέργεια όλα τα αποθέματα χρυσού που είναι αποθηκευμένα στο Φορτ Νοξ των ΗΠΑ. Στόχος του είναι να πολλαπλασιαστούν οι διεθνείς τιμές χρυσού και κατ’ επέκταση να αυξηθεί κατά πολύ η αξία της ποσότητας χρυσού που έχει στην κατοχή του. Ο Μποντ πρέπει να τον σταματήσει και να πείσει την προσωπική πιλότο του Γκολντφίνγκερ Πούσι Γκαλόρε (Ονορ Μπλάκμαν) να αλλάξει στρατόπεδο.
Διασκεδαστική, με κορυφαίο το σκηνοθετικό ταλέντο του Γκάι Χάμιλτον, τα κάνει όλα όπως πρέπει, από τις πρώτες στιγμές που ακούγεται ο ήχος της τρομπέτας αλλά και ακόμη πιο πριν, με τη «θετικά συγκλονιστική» σεκάνς πριν εμφανιστούν τα γράμματα του τίτλου. Ο Κόνερι λειτουργεί με φινέτσα και το γενναιόδωρο χάρισμα της Μπλάκμαν αναδεικνύει την Πούσι Γκαλόρε στην καλύτερη από όλες τις ερωτικές συντρόφους του Μποντ. Ποιος δεν αγαπά, δε, τον Γκολντφίνγκερ του Φρέμπε και τον Οντζομπ (Χάρολντ Σακάτα), τον γιαπωνέζω σωματοφύλακά του; Οι σεκάνς, η μία μετά την άλλη, τραβούν την προσοχή και το Φορτ Νοξ είναι το τέλειο φινάλε.
1. «Από τη Ρωσία με Αγάπη» (1963)
Η υπόθεση: Ο Μποντ πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη για να βοηθήσει την Τατιάνα Ρομανόβα, μια υπάλληλο του σοβιετικού προξενείου να αυτομολήσει μαζί με την συσκευή κρυπτογράφησης Lektor. Πρόκειται, όμως, για παγίδα οργανωμένη από την οργάνωση SPECTRE, που θέλει να επιστρέψει τη συσκευή στους Σοβιετικούς έναντι χρημάτων και ταυτόχρονα να εκδικηθεί τον Μποντ για τον θάνατο του δρα Νο στην προηγούμενη ταινία. Ενας δολοφόνος, ονόματι Ντόναλντ Γκραντ (Ρόμπερτ Σόου) στρατολογείται για να τον σκοτώσει κατά τη διάρκεια της απόδρασής του στο Orient Express.
Ο θανατηφόρος τόνος του Φλέμινγκ αποδόθηκε σκηνοθετικά από τον Τέρενς Γιανγκ, ο οποίος κέντησε την ταινία με θάρρος και κίνδυνο: η δουλειά του 007 είναι γεμάτη πραγματικούς κινδύνους, η πλοκή έχει μια επιβλητική σιγουριά και τα κοντινά πλάνα των εντάσεων στη μεγάλη σεκάνς του τρένου μπορεί να τα ζήλευε ακόμη και ο Χίτσκοκ. Οι έξυπνες ατάκες που ανταλλάσσουν ο Κόνερι και ο Σοου έχουν μια έξοχα πολιτισμένη όψη προτού αρχίσουν να παλεύουν βίαια μεταξύ τους. Η επικεφαλής των επιχειρήσεων της SPECTRE Ρόζα Κλεμπ (Λότε Λένια) είναι αξέχαστη και τόσο η Τατιάνα Ρομανόβα (Ντανιέλα Μπιάνκι) όσο και ο αρχηγός του βρετανικού σταθμού πληροφοριών στην Κωνσταντινούπολη Αλί Κερίμ Μπέι (Πέδρο Αρμενταρίζ) εκπέμπουν ζεστασιά, όχι απλώς μια θανατηφόρα ανατριχίλα.