Εδώ και χρόνια ο κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ έχει υπογραμμίσει τις δυνατότητες της «ανατρεπτικής τεχνολογικής καινοτομίας» να αλλάξει την Ιστορία. Φρονεί ότι τα τεχνολογικά άλματα, όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη, θα ανασυνθέσουν τον κόσμο κατά την εποχή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Κατά τη λογική του Σι, όποιος πρωτοστατήσει στις νέες τεχνολογίες θα είναι ο κυρίαρχος του μέλλοντος και σε γεωστρατηγικό επίπεδο. Οι Αμερικανοί, φυσικά, δεν διαφωνούν μαζί του. Τον ίδιο στόχο επιδιώκουν και αυτοί, όμως για λογαριασμό δικό τους: θέλουν οι ΗΠΑ να κόψουν πρώτες το νήμα στην κούρσα και να διατηρήσουν τον «πλανηταρχικό» χαρακτήρα τους.
Την παραπάνω εισαγωγή στο θέμα έκανε ο Λούκα Αντζελίνι της Corriere della Sera, ώστε να παρουσιάσει τις «αιρετικές» απόψεις ενός πολιτικού επιστήμονα του Πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσινγκτον, του Τζέφρι Ντινγκ, γεννημένου στη Σαγκάη της Κίνας και μεγαλωμένου στην Αϊόβα των ΗΠΑ. Ο εν λόγω σινοαμερικανός, ας πούμε, διαφωνεί με την προσέγγιση και των δύο πλευρών στο ζήτημα της τεχνολογικής πρωτοπορίας. Οχι, λέει ο Ντινγκ. Υπάρχει κάποιο λάθος στο σκεπτικό του πολιτικού προσωπικού σε Πεκίνο και Ουάσινγκτον. Τις σχετικές αντιρρήσεις του τις ανέπτυξε μέσω άρθρου στο Foreign Affairs.
Ο Ντινγκ, εν ολίγοις, υποστηρίζει ότι η τεχνολογική υπεροχή δεν εξασφαλίζει τη γεωπολιτική πρωτοκαθεδρία. Ο πρώτος που καινοτομεί δεν κερδίζει και τη βιομηχανική επανάσταση. Το κλειδί στην όλη υπόθεση είναι να επιτευχθεί διάχυση των νέων τεχνολογιών στην οικονομία και στην κοινωνία, κάτι που κατά τη γνώμη του απεδείχθη στις τρεις πρώτες βιομηχανικές επαναστάσεις που επινόησε ο άνθρωπος και από τις οποίες γεννήθηκε και αναπτύχθηκε ο καπιταλισμός. Ο Ντινγκ συνδύασε τη σημερινή καινοτομία και με το ευρύ αποτύπωμά της στην εκπαίδευση, ως απαραίτητο όρο διάχυσής της. Μετά τη διάχυση στην οικονομία, το απαραίτητο βήμα είναι η παραγωγικότητα.
Δεν αρκεί να εφεύρει ο Τόμας Εντισον τον λαμπτήρα, λέει, πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα να διαδώσουμε την ηλεκτρική ενέργεια σε ολόκληρη τη χώρα και σε ολόκληρη την οικονομία. Και στο σημείο αυτό ο Ντινγκ ανέφερε ως παράδειγμα προς αποφυγήν τον κεντρικό σχεδιασμό της σοσιαλιστικής οικονομίας, ειδικά στη Σοβιετική Ενωση. «Η σχεδιαζόμενη οικονομία της περιόρισε τη δυνατότητα της προόδου να διεισδύσει και να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την οικονομία. Η Σοβιετική Ενωση πέτυχε καλά αποτελέσματα με καινοτομίες σε συγκεκριμένα πρότζεκτ, όπως με το Sputnik, όμως δεν εξοπλίστηκε με μεγάλης κλίμακας μηχανογράφηση. Εμεινε στάσιμη από πλευράς παραγωγικότητας και τελικά το σύστημα κατέρρευσε».
Η ιδέα σύμφωνα με την οποία ο πρώτος που επινοεί κερδίζει τα πάντα, μας κάνει να ξεχνούμε, κατά τη γνώμη του Ντινγκ, ένα άλλο μάθημα που έδωσαν οι βιομηχανικές επαναστάσεις: ότι καμία χώρα δεν διατηρεί το μονοπώλιο στις τεχνολογικές καινοτομίες για πολύν καιρό. Επομένως, κατέληξε σε συμπέρασμα, η εμμονή των ΗΠΑ να αποκόψουν την Κίνα από τις πιο προηγμένες τεχνολογίες, όπως τα τσιπ, μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνη ψευδαίσθηση. Ο Ντινγκ σημείωσε ότι η Κίνα υπολείπεται των ΗΠΑ όσον αφορά την πρόσβαση στις τεχνολογίες καινοτομίας και την εκπαίδευση στην Τεχνητή Νοημοσύνη, ακόμη και στη διασύνδεση της ακαδημαϊκής κοινότητας με τη βιομηχανία αιχμής.
Αφού πρώτα έκανε το χατίρι του πολιτικού προσωπικού της Κίνας όσον αφορά την υπόθεση των τσιπ, αμέσως μετά ο Ντινγκ έδωσε και ένα χέρι βοηθείας στο αμερικανικό πολιτικό προσωπικό ώστε «να μη χάσουν οι ΗΠΑ το τωρινό πλεονέκτημά τους». Να τι πρότεινε: «Οι ΗΠΑ πρέπει να δώσουν προτεραιότητα στην ταχύτητα με την οποία η Τεχνητή Νοημοσύνη ενσωματώνεται σε ένα ευρύ φάσμα της παραγωγής. Πρέπει να επικεντρωθούν σε πολιτικές υπέρ της διεύρυνσης της δεξαμενής ταλέντων και υπέρ της εκπαίδευσης του ανθρώπινου δυναμικού στην Τεχνητή Νοημοσύνη».
Οι τελευταίες αράδες του Ντινγκ ύμνησαν την παγκοσμιοποίηση ως «χαλί» όλων των καινοτομιών αιχμής και των διαχύσεών τους: «Με το να έχεις ανοικτή οικονομία, χωρίς διακρίσεις βάσει γεωγραφικής καταγωγής ή εθνικότητας, αποκτάς και πολλά πλεονεκτήματα».