Είναι το πρόσωπο των ημερών. Ο μεγάλος ηττημένος (ταπεινωμένος, κατά πολλούς) του «πολέμου των 48 ωρών» στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ο «εγκέφαλος» ενός μεγαλεπήβολου σχεδίου που κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος την επομένη της εξαγγελίας του. «Είμαι στενοχωρημένος και απογοητευμένος, γιατί αυτό το πρότζεκτ το δουλεύαμε τρία ολόκληρα χρόνια», εξομολογήθηκε το βράδυ της Τετάρτης στο Cadena Ser Radio ο Φλορεντίνο Πέρεθ, ο πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης, που άρχισε τη σταδιοδρομία του ως υπάλληλος του Δήμου της Μαδρίτης και έφτασε, σήμερα, να διαθέτει προσωπική περιουσία 2,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, σύμφωνα με το Forbes. Δεν έχει μάθει να χάνει – κι αυτό κάνει την ήττα του ακόμη πιο οδυνηρή.
Τον ποδοσφαιρικό παράγοντα Πέρεθ τον γνωρίζει όλος ο (φίλαθλος) κόσμος. Για τον επιχειρηματία Πέρεθ, όμως, λίγοι έχουν ακούσει. Εάν ρωτήσεις κάποιον από τους στενούς του συνεργάτες, θα σου πει ότι κυβερνά τον σύλλογο και την εταιρεία του με τον ίδιο, ακριβώς, τρόπο. Αλλωστε, ο όμιλος ACS είναι… η Ρεάλ των κατασκευών.
Ο Πέρεθ τον έκανε να είναι, με μοχλό την ασύνορη φιλοδοξία του. Με εφαλτήριο μια χρεοκοπημένη επιχείρηση, την Padros, την οποία αγόρασε λίγο πριν από το Μιλένιουμ, δημιούργησε έναν κολοσσό με ετήσιο τζίρο 2,8 δισεκατομμύρια ευρώ και 180.000 υπαλλήλους, που κατασκευάζει τα πάντα: γήπεδα, ξενοδοχεία, μουσεία, γέφυρες, ακόμη και πολιτείες ολόκληρες στην Κεντρική και Νότια Αμερική, και στην Κίνα. Για να τα καταφέρει, ανέλαβε μεγάλο ρίσκο – το «μέτρο» δεν είναι η αγαπημένη του λέξη. Με την ίδια τόλμη, στα όρια της άγνοιας κινδύνου, «απογείωσε» και τη Ρεάλ, σκορπώντας αδιανόητα -για την εποχή- ποσά για να φέρει στη Μαδρίτη τον Φίγκο, τον Μπέκαμ, τον Ζιντάν, τον βραζιλιάνο Ρονάλντο, τον Κακά, τον Κριστιάνο Ρονάλντο, τον Μπέιλ…
Πού βρήκε τα χρήματα – τουλάχιστον ένα μέρος τους; Πούλησε τις παλιές προπονητικές εγκαταστάσεις του συλλόγου, αξίας μισού δισεκατομμυρίου ευρώ, για να χτιστούν στη θέση τους πολυώροφα κτίρια πολυτελών γραφείων. «Νάτοι», είχε γράψει η ABC ότι είπε, δείχνοντας με το δάχτυλο τους τέσσερις ουρανοξύστες που ορθώνονταν μπροστά του. «Ο πύργος του Φίγκο, ο πύργος του Ζιντάν, ο πύργος του Ρονάλντο και ο πύργος του Μπέκαμ». Φυσικά, μέρος του έργου είχε εκτελέσει η ACS.
Επί των ημερών του ο σύλλογος κατέκτησε 26 τίτλους, ανάμεσά τους πέντε Τσάμπιονς Λιγκ και πέντε πρωταθλήματα Ισπανίας, όμως κόντεψε να χρεοκοπήσει. Οχι μια φορά, αλλά δύο. Το ίδιο συνέβη και με την ACS, το 2007-2008. Στην περίπτωση της Ρεάλ, ο δαιμόνιος Πέρεθ πούλησε μέρος των εγκαταστάσεών της στο ισπανικό Δημόσιο, και μέρες αργότερα η έκταση του επιστράφηκε ως δωρεά. Αλλά και στην περίπτωση της ACS, οι ισχυροί του φίλοι δεν τον άφησαν αβοήθητο.
Ο 74χρονος Πέρεθ έγινε αυτό που είναι επειδή ξέρει όσο λίγοι να εκμεταλλεύεται καταστάσεις. Οπως παρατηρούν οι Financial Times, πολύ πριν εκλεγεί πρόεδρος της Ρεάλ για πρώτη φορά (2000) το «Μπερναμπέου» ήταν ο τόπος όπου τα επιχειρηματικά στελέχη και οι πολιτικοί της χώρας έκλειναν τις συμφωνίες τους. Η ομάδα βρισκόταν τόσο κοντά στην καρδιά της εξουσίας, ώστε ο (τέως) βασιλιάς, Χουάν Κάρλος, συνήθιζε να συζητά για την πορεία της με τους υπουργούς που τακτικά συναντούσε.
Οι εκπληκτικές ομοιότητες της Ρεάλ με την ACS συνεχίζονται. Κάποια στιγμή, σύλλογο και όμιλο τους έπνιξαν τα χρέη. Τις δύο τελευταίες σεζόν η Ρεάλ έπεσε έξω στον προϋπολογισμό της κατά 400 εκατομμύρια ευρώ. Εχει δανειστεί 575 εκατομμύρια για την ανακατασκευή του «Μπερναμπέου», ενώ πρέπει να επιστρέψει και τα κορονο-δάνεια των 200 εκατ. ευρώ που έχει λάβει από την ισπανική Κυβέρνηση. Οσο για την ACS, οι μακροπρόθεσμες οικονομικές υποχρεώσεις της ανέρχονται σε 8,4 δισεκατομμύρια ευρώ (τόση είναι και η κεφαλαιοποίησή της), ενώ ο βραχυχρόνιος δανεισμός της φτάνει τα 2,9 δισεκατομμύρια. Τα «ανοίγματα» του Πέρεθ είναι υπερβολικά μεγάλα, ασορτί με τις φιλοδοξίες του.
Ο ισπανός επιχειρηματίας, πολιτικός μηχανικός, πρώην πολιτικός και επί 20ετία πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης (με μια διακοπή από το 2006 έως το 2009) σκέφτηκε για το πρόβλημα του συλλόγου και της εταιρείας του, ακριβώς την ίδια λύση: την εξεύρεση εγγυημένων εσόδων με ορίζοντα δεκαετιών. Για τη Ρεάλ, την European Super League. Και για την ACS, τη στροφή των δραστηριοτήτων της στην εκμετάλλευση αυτοκινητόδρομων. Πριν από μερικές μέρες αποκάλυψε ότι προσέφερε στην Atlantia, που εκμεταλλεύεται τους ιταλικούς αυτοκινητοδρόμους, 10 δισ. ευρώ για να του παραχωρήσει τη λειτουργία τους. Τα διόδια είναι μια πρώτης τάξης πηγή σταθερών εσόδων για πολλά, πολλά χρόνια.
Και για τα δύο deal, σημειώνουν οι Financial Times, χρησιμοποίησε την ίδια εταιρεία χρηματοοικονομικών συμβούλων, την Key Capital, με έδρα τη Μαδρίτη. Μάλιστα, ένας από τους μετόχους της, ο Ανάς Λαγκχράρι, προοριζόταν για τη θέση του γενικού γραμματέα στη νέα ποδοσφαιρική διοργάνωση που οραματιζόταν ο Πέρεθ, ο οποίος θα ήταν πρόεδρός της. Πρόκειται για έναν 37χρονο γαλλομαροκινό πρώην τραπεζίτη της Société Générale (τράπεζας που εμπλέκεται στη συμφωνία με την Atlantia), που ο πρόεδρος της Ρεάλ γνωρίζει… από τα γεννοφάσκια του. Συνεργαζόταν με τον πατέρα του σε κατασκευαστικά έργα στο Μαρόκο.
Ανθρωπος που έχει δουλέψει μαζί τους αποκάλυψε στους FT ότι ο Πέρεθ δεν κάνει βήμα χωρίς να συμβουλευτεί τον Λαγκχράρι. «Ο Ανάς απολαμβάνει της απόλυτης εμπιστοσύνης του. Αν δεν του αρέσει κάτι, ή κάποιος, ο Φλορεντίνο δεν θα προχωρήσει σε συμφωνία». Του δίνει να διαβάσει όλα τα συμβόλαια -τα Αγγλικά του δεν είναι πολύ καλά- και του ζητά τη γνώμη του ακόμη και για κατασκευαστικά θέματα, που δεν είναι η ειδικότητά του.
Ο άλλος έμπιστος του Πέρεθ, μέτοχος της Key Capital κι αυτός, είναι ο 65χρονος Μπόρχα Πράντο, που έχει θητεύσει και ως πρόεδρος της ισπανικής εταιρείας ηλεκτρισμού, Endesa. Μέχρι και στην καμπάνια του για να εκλεγεί πρόεδρος της Ρεάλ τον βοήθησε, και ήταν κοντά του σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Οταν ο Πέρεθ αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την προεδρία της Ρεάλ (2006), ή όταν η ACS χρειάστηκε να εκποιήσει περιουσιακά της στοιχεία για να επιβιώσει, στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης.
Ο Πέρεθ ποτέ δεν το βάζει κάτω, όποιες αναποδιές κι αν βρεθούν στον δρόμο του. Είναι δαιμόνιος, επίμονος και εγωϊστής. Το 2009 είχε, ήδη, επιστρέψει στην ηγεσία της Ρεάλ. Κι όταν, το 2015, όλο το «Μπερναμπέου» του κουνούσε λευκά μαντήλια, απαιτώντας την παραίτησή του έπειτα από μια ταπεινωτική ήττα από τη Μπαρτσελόνα στο clasico, εκείνος έκανε ότι δεν έβλεπε, ότι δεν άκουγε.
«Είμαι βέβαιος ότι θα βρει τον τρόπο να επανέλθει», τόνισε στους FT στενός του συνεργάτης στη Ρεάλ μετά το «φιάσκο» με την ESL. Μπορεί. Προς το παρόν, όμως, ο «θείος Φλο» (όπως τον αποκαλούν οι φίλοι της «Βασίλισσας») ανακαλύπτει πόσο δύσκολες μπορεί να γίνουν οι μπίζνες στο ποδόσφαιρο, ακόμη και για έναν επιχειρηματία του δικού του μεγέθους.