Ηταν Δεκέμβριος του 1984, όταν το βρετανικό ντουέτο «Wham!» κυκλοφορούσε σε σινγκλ το τραγούδι «Last Christmas», που έμελλε να γίνει ο ύμνος των Χριστουγέννων, με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς όλου του κόσμου να το παίζουν ξανά και ξανά, από τα μέσα Νοεμβρίου μέχρι να φύγει και ο τελευταίος καλικάντζαρος, μαζί με τον παλιό χρόνο.
Η γλυκόπικρη αυτή μπαλάντα που μιλά για έναν έρωτα που ξεκινά τα περσινά Χριστούγεννα και λήγει άδοξα τα αμέσως επόμενα, σηματοδοτούσε κάθε χρόνο την έναρξη της εορταστικής περιόδου. Μαζί με τα πρώτα μελομακάρονα στους φούρνους, μαζί με τα πρώτα φωτάκια στα μπαλκόνια, ερχόταν και η αισθαντική φωνή του Τζορτζ Μάικλ να αντηχεί νον-στοπ στο συλλογικό μας ασυνείδητο.
Το τραγούδι κυκλοφόρησε όπως ήταν φυσικό τον Δεκέμβριο, ως εποχικό είδος μακράς αντοχής, αλλά ηχογραφήθηκε μέσα στο κατακαλόκαιρο, τον Αύγουστο του 1984. Μπορεί οι «Wham!» να πλασάρονταν ως μουσικό ντουέτο, στην πραγματικότητα όμως, η περισσότερη δουλειά, αν όχι όλη, γινόταν χάρη στο ασυναγώνιστο ταλέντο του βρετανοκύπριου Τζορτζ Μάικλ. Ο Αντριου Ρίτζλεϊ ήταν περισσότερο διακοσμητικό στοιχείο και αυτό αποδείχτηκε όταν το «γκρουπ» διαλύθηκε το 1986 και ο Μάικλ προχώρησε σε μία θεαματική σόλο καριέρα.
Το «Last Christmas» το εμπνεύστηκε όταν μαζί με τον Ρίτζλεϊ, είχαν επισκεφθεί τους γονείς του. Επιστρέφοντας από εκείνη την επίσκεψη, ο Μάικλ κλείστηκε στο σπίτι του και το έγραψε. Στην ηχογράφηση δεν αρκέστηκε μόνο στην ερμηνεία, αλλά έπαιξε ο ίδιος και όλα τα όργανα που ακούγονται στο τραγούδι.
Το ελληνικό κοινό, αν και λάτρευε τον «Γεώργιο Κυριάκο Παναγιώτου», τον διεθνή «Τζορτζ Μάικλ», είχε πάντα σχέση αγάπης – μίσους με το «Last Christmas». Γεγονός απολύτως φυσικό, καθώς η χριστουγεννιάτικη πλύση εγκεφάλου που κρατούσε τόσα χρόνια, μάλλον μας έσπαγε τα νεύρα, παρά μας έβαζε σε εορταστική διάθεση.
Και ξαφνικά, μία είδηση που έμοιαζε με τη βασίλισσα των fake news, ήρθε στις 25 Δεκεμβρίου του 2016, πριν από δύο χρόνια, να ταράξει το πνεύμα των Χριστουγέννων: ο Τζορτζ Μάικλ πέθανε σε ηλικία μόλις 53 ετών, ανήμερα τα Χριστούγεννα. Μετά το πρώτο σοκ, άρχισε η συνειδητοποίηση της τραγικής ειρωνείας για την ημερομηνία του θανάτου του.
Και όπως ήταν φυσικό, κατέφθασαν και τα πρώτα ανέκδοτα στο Facebook – τα οποία προσωπικά δεν εκτίμησα καθόλου, ως κάποια που είχε μεγαλώσει με τα τραγούδια του σούπερ σταρ Τζορτζ: «Είναι σα να πεθαίνει ο Χρήστος Κυριαζής στο Ημεροβίγλι, ξημερώματα τ’ Απρίλη» έγραφαν μεταξύ πολλών άλλων, τρολάροντας τη σατανική αυτή σύμπτωση.
Δεν ξέρω αν είναι ιδέα μου, έχω πάντως την αίσθηση ότι εδώ και δύο χρόνια, το «Last Christmas» δεν ακούγεται πλέον τόσο συχνά και τόσο εμμονικά κάθε φορά που μπαίνει ο Δεκέμβριος. Αραγε μαζί με τον δημιουργό του πέθανε και το ίδιο το τραγούδι; Το θεωρούμε πλέον ανατριχιαστικό και μακάβριο και όχι ρομαντικό και γλυκανάλατο;
Αλλά ακόμη και να «πέθανε» το συγκεκριμένο τραγούδι, ο Τζορτζ Μάικλ έχει δεκάδες άλλα που θα μείνουν αθάνατα και θα ακούγονται δυνατά σε όλες τις εποχές του χρόνου. Από το καταπληκτικό «Freedom ’90», τον ύμνο της ελευθερίας στη σχέση που αναπτύσσουμε με τον εαυτό μας και με τους άλλους, μέχρι το αισθησιακό «Father Figure» κι από το παιχνιδιάρικο «Faith» μέχρι το γαλήνιο «Jesus to a child».
Ο Μάικλ ήταν ο καλλιτέχνης που ήξερε να προκαλεί όχι για να προκαλεί, αλλά για να πηγαίνει τον εαυτό του και τα πράγματα ένα βήμα παρακάτω. Ηταν άλλωστε από τα πρώτα είδωλα που αποφάσισαν να «βγουν από τη ντουλάπα», μιλώντας ανοιχτά για την ομοφυλοφιλία του, χωρίς αυτό να του στοιχίσει την απώλεια ούτε μίας θαυμάστριας.
Μίλησε επίσης ανοιχτά και έγραψε πανέμορφα τραγούδια όταν έφυγε από τη ζωή ο σύντροφός του Ανσέλμο Φελέπα, ο οποίος πέθανε το 1993 ύστερα από επιπλοκές στην υγεία του που σχετίζονταν με τον ιό HIV.
Κι όσοι είχαν την τύχη να βρεθούν το 2007 στο ΟΑΚΑ και να παρακολουθήσουν τη συναυλία του, βροντοφωνάζοντας ρυθμικά «Γιώργος! Γιώργος!», παραμιλούσαν για πολύ καιρό μετά για εκείνη την εμπειρία. «Είναι η πρώτη φορά που τόσος κόσμος προφέρει σωστά το όνομά μου!» είχε πει τότε ο Τζορτζ στο πολυάριθμο ελληνικό κοινό του.
Και κάπως έτσι, το φάντασμα των περσινών Χριστουγέννων (Last Christmas), μας στοιχειώνει ακόμα. Μήπως να το βάλουμε να το ακούσουμε για άλλη μία φορά; Εχει άλλωστε άλλη βαρύτητα εδώ και δύο χρόνια…